Η μαύρη μέρα του Μπόμπαν

Σαν σήμερα πριν 21 χρόνια ήταν η μαύρη μέρα του τραυματισμού του Μπόμπαν σε εκείνο το μοιραίο αγώνα με τον ΠΑΟ. Τον Μπόμπαν τον χάσαμε τον Ιούνιο του 2006 και ήταν και είναι πάντα Πανιώνια σημαία.
Το συμβάν εκείνο μας διδάσκει πολλά.
Σίγουρα είναι μια ακραία περίπτωση στην οποία μπορεί να φθάσει κάποιος και να ξεπεράσει τα όρια του μέσα σε έναν αγώνα που διεξάγεται στα γνωστά άσχημα  αγωνιστικά πλαίσια των ελληνικών πρωταθλημάτων με τα ανεπαρκή και επικίνδυνα γήπεδα αλλά και τους διαιτητές που παίζουν με πάρα πολύ "ελαστικά" κριτήρια για τους ισχυρούς του αθλητικού μας γίγνεσθαι.
Πάνω απ' όλα πιστεύω ότι πρέπει όλους μας να διδάσκει το συμβάν του Μπόμπαν πως δεν αξίζει για ένα παιχνίδι να ξεπερνάμε επ' ουδενί τα όριά μας. Ένα παιχνίδι δεν αξίζει μια ανθρώπινη ζωή και σε κάθε περίπτωση γίνεται για να ψυχαγωγηθούμε και όχι για να θρηνούμε. Πότε πια και για καμιά περίπτωση να μην γίνει κάτι τέτοιο.

Για τους Πανιώνιους, ο Μπόμπαν είναι και θα μείνει πάντα ζωντανός στην καρδιά μας αλλά θα θέλαμε όσο τίποτε άλλο να μην είχε γίνει εκείνο το ματς, να ήταν γερός και να τον χαιρόμασταν και μέσα στο γήπεδο για αρκετά χρόνια αλλά και έξω από αυτό και εμείς και η οικογένειά του. Δυστυχώς όμως έμεινε μόνον η φανέλα κρεμασμένη στο ταβάνι του Αρτάκης και οι αναμνήσεις και η αγάπη μας.