Σοφιστειών το ανάγνωσμα

Μια ερώτηση στο γνωστό και μη εξαιρετέο ξερόλα κύριο Κούγια σχετικά με τη συνέντευξή του. Αφού αναρωτιέται για το ποιος είναι ο ιδιοκτήτης διαφόρων ομάδων της Super League και αναφέρεται σε ποδοσφαιρική συμμορία χρησιμοποιώντας σαν έρεισμα των επιχειρημάτων του τον Άρη, μήπως θα έπρεπε  να αναρωτηθεί αν η ομάδα που χρησιμοποιεί σαν βάση των "συλλογισμών" του, επίσης παίζει με μόνιμο δανεικό παίκτη προερχόμενο από αυτούς που υπονοεί σαν συμμορία και ότι παρόλο που χρωστάει όσο σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι που ανέφερε μαζί, πήρε ενημερότητα για να κάνει μεταγραφές το Γενάρη; Αυτά δεν τον απασχολούν τον κύριο Κούγια;
Επίσης κύριε Κούγια, ναι ο Άρης δεν βρήκε μια προσωπικότητα, έναν επιτυχημένο επαγγελματικά παράγοντα που να σηκώσει στην πλάτη του την ομάδα; Η Παναχαϊκή άραγε βρήκε;

Δεν έχω καμιά διάθεση να υπερασπιστώ το πράγματι βρώμικο ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι. Αλλά ποιος άραγε το κατηγορεί και πως;

ΥΓ: Χθες δημοσιεύτηκε και το όνομα του ποδοσφαιριστή που πιεζόταν από το δανειστή του για να στήσει αγώνα. Είναι ο Παύλος Μητρόπουλος. Οι πτυχές της υπόθεσης μπορεί να είναι πολλές αλλά ίσως μια είναι η πλέον λυπηρή. Οι απλήρωτοι γίνονται όχι μόνον έρμαια αρπακτικών μεταγραφών για να εξασφαλισθούν αλλά είναι έρμαια και πρόσφορα θύματα πλέον και πιέσεων που τους σπρώχνουν στην ανομία. Ίσως το δίκιο του Κούγια, παρά τους υπερβατικούς συλλογισμούς του και τα επιχειρήματα που χειρίζεται ετεροβαρώς και όπως τον συμφέρει, είναι ότι χρειάζεται μια ριζική αναδιάρθρωση πολλών πραγμάτων.
Στον Πανιώνιο είναι σαφές πως χρειάζεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ένα νέο ξεκίνημα, που περνάει είτε από το βιώσιμο διακανονισμό των χρεών του αν είναι δυνατόν ή από reboot. Έτσι θα γίνει δυνατόν να τρέξει ο σύλλογος και η ΠΑΕ ξανά με τρόπο που αρμόζει στην ιστορία του και που θα κάνει τον κόσμο του ασχέτως επιτευγμάτων, να ξαναγαπήσει την ομάδα του. Τα δεσμά των χρεών δυστυχώς είναι χειροπέδες που απαξιώνουν τους πάντες.  Χρειάζεται λοιπόν η ριζική λύση. Το να σε εξομοιώνει ο καθένας με ιστορικά ανύπαρκτους συλλόγους, το να απαξιώνεται μια ιστορία 124 ετών έχει ένα όριο. Έχει ένα όριο να γίνεσαι βορά του καθενός μέσα από την αδυναμία σου να υπερασπιστείς καν τον εαυτό σου και να ελέγξεις στοιχειωδώς τι σου γίνεται.
Ο Πανιώνιος πάνω απ' όλα χρειάζεται την ηθική του υπόληψη, που έχει τρωθεί πολλάκις μέσα στην οικονομική δυσχέρεια δεκαετιών τώρα και που μόνον ένας μπόρεσε να την κρατήσει για κάποια χρόνια στα επίπεδα που θα ήθελαν οι ιδρυτές του Ιστορικού συλλόγου. Ως γνωστόν ουδείς έγινε και είναι Πανιώνιος για τις αγωνιστικές επιτυχίες της ομάδας. Άλλα είναι αυτά που είναι σημαντικά στην Πανιώνια επιλογή και αυτά πρέπει να προσπαθήσουμε όσοι αγαπάμε την ομάδα. Και αυτά τα άλλα θα φέρουν τη γενικότερη ανάταση με υπομονή και επιμονή. Δυστυχώς οι δύσκολες εποχές που ζούμε δεν δίνουν εύκολες λύσεις. Ας ελπίσουμε ότι ένας σύλλογος που επιβίωσε καταστροφών και πολέμων, θα τα καταφέρει και πάλι σε γινάτι του όποιου κύριου Κούγια και λοιπών.