Τραγική γκέλα. Πανιώνιος-Άρης 1-2

ΣΚΟΡΕΡΣ: 58' Καμπάνταης - 62' Αγκάνθο, 88' Ουντότζι

ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ: Στυλιάρας (Αιτωλοακαρνανίας)

ΚΟΚΚΙΝΕΣ: 64' Τσουμάνης (2η κίτρινη)

ΚΙΤΡΙΝΕΣ: 7' Καμπάνταης, 48' Μητρόπουλος, 57' Κολοβός, 60' Γιαννακόπουλος, 90'+4' Κούρος - 39' Τσουμάνης, 60' Πουλίδο, 62' Οικονομόπουλος

ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ: Γιαννακόπουλος, Κούρντι, Κούρος, Αυλωνίτης, Λαμπρόπουλος, Μενδρινός (74' Λάζνικ), Μητρόπουλος, Κολοβός (87' Ντούνης), Παναγιωτούδης (56' Γιάννου), Αραβίδης, Καμπάνταης.

ΑΡΗΣ: Διούδης, Ψυχογιός, Τσουμάνης, Πουλίδο, Έλσνερ, Ηρακλής (90'+3' Καρασαλίδης), Οικονομόπουλος, Τάτος (79' Σταυρόπουλος), Ουντότζι, Ίμπε (68' Νταμαρλής), Αγκάνθο.

Δεν είναι μόνον ήττα από ομάδα με τους αυτούς στόχους σωτηρίας. Δεν είναι ότι νεκραναστήσαμε τον ημιθανή Άρη και μπήκαμε στη θέση του. Είναι και ο τρόπος που έγινε. Ένα συνεχές σκωτσέζικο ντους στο Β' μέρος όπου προηγηθήκαμε με ωραίο γκολ του Καμπάνταη, ισοφαριστήκαμε σχεδόν αμέσως, πήραμε το προνόμιο του παίκτη παραπάνω με την αποβολή του Τσουμάνη και καταλήξαμε να χάσουμε το ματς δυο λεπτά πριν τη λήξη από τον συνήθη ύποπτο Ουντόζι που όπου και να παίζει (εκτός από πέρυσι) μας θάβει.

Απελπιστικοί στο Α' μέρος, χάσαμε ως συνήθως το κέντρο και την κατοχή μπάλας και δεν κάναμε φάση. Πρώτο σουτ στο 28' από πολύ μακριά αλλά και άστοχα από Παναγιωτούδη. Μια ευκαιρία ακόμα σε καλό σουτ του Μητρόπουλου σε συσχέτιση με 3 τουλάχιστον καλές ευκαιρίες του Άρη. Μετατρέψαμε τον Άρη να φαντάζει σαν μια καλή ομάδα, λες και έπαιζε εντός έδρας. Σε λάθος θέση ο Μενδρινός που ξαναμετατράπηκε σε κάτι σαν αμυντικός χαφ. Ο μόνος που ξεχώριζε κάπως ήταν ο Μητρόπουλος. Άλλαξε κάπως η κατάσταση στο Β' μέρος γύρω στο 50' και αυξήσαμε την πίεση και ιδίως με την παρουσία του Γιάννου με απόρροια το γκολ του Καμπάνταη αλλά λίγο μετά σε ένα κόρνερ του Ουντόζι δείξαμε τη συνήθη ολιγωρία (μετά μάλιστα από ένα κόψιμο του ρυθμού που επιπόλαια δημιουργήθηκε από την κερκίδα των Πανθήρων που "πάγωσε" την άμυνά μας, καθυστερώντας την εκτέλεση του κόρνερ με το "γνωστό" τρόπο...), ο Αγκάνθο βρήκε την ευκαιρία της άμεσης ισοφάρισης και της νέας αλλαγής της ψυχολογίας.

Και πάλι όμως 2 λεπτά αργότερα η ζυγαριά φάνηκε να ξαναγέρνει προς το μέρος του Πανιωνίου όταν αποβλήθηκε ο Τσουμάνης του Άρη. Το μόνο όπως που ακολούθησε ήταν μια άκαρπη υπεροχή με 2 καλές ευκαιρίες με Αραβίδη και Γιάννου ενώ ενδιάμεσα ο ελλιπής Άρης είχε απειλήσει ... με τον Ουντόζι. Ο ίδιος παίκτης έμελλε να κρίνει το ματς με βολίδα στο 88' και ενώ ο Μητρόπουλος τον παρακολουθούσε, αφήνοντάς του χώρο για σουτ ενώ και οι κεντρικοί μπακ δεν κάλυψαν το άνοιγμα. Πραγματικό χαρακίρι και κρίμα για το Μητρόπουλο, που ως τότε ήταν από τους λίγους διακριθέντες.

Η ομάδα έτσι όπως παρουσιάζεται, δεν έχει ελπίδα. Δυστυχώς έχουμε το πιο αδύνατο ρόστερ. Κάποιοι που θα έπρεπε λόγω χρεών να έχουν και αυτοί φτωχό ρόστερ όπως ο Άρης, παίζουν με 5 ξένους παίκτες και κάποιους επιπέδου Ουντότζι και Αγκάνθο. Ξέρουμε ότι δεν ισχύουν τα ίδια μέτρα και σταθμά αλλά δεν είναι εκεί μόνον το πρόβλημα. Εμείς αδυνατίσαμε πολύ στον άξονα και στο κέντρο με τις αποχωρήσεις Γουνδουλάκη, Σάμαρη και Ρόκα και έχουμε μια ομάδα κομμένη στη μέση. Οι αντίπαλοι ξέρουν ότι ψάχνουμε τον Κολοβό και τον έχουν στριμωγμένο. Άσε που τρώει και αρκετό ξύλο αλλά και που δεν φαίνεται ώρες-ώρες να πολυθέλει να βάλει τα πόδια στη φωτιά αλλά και όταν τα βάζει δείχνει υπέρμετρο ατομισμό. Κάπως έχουν ανέβει σε απόδοση οι ακραίοι μπακ αλλά όχι και οι συνεργασίες στα άκρα. Το Μενδρινό τον αναλώνουμε εκτός ρόλου για πολύ ώρα μέσα στον αγώνα και λείπει και η καλή συνεργασία άμυνας και κέντρου για να στηρίξει την ανάπτυξη του παιχνιδιού κυρίως λόγω λειψανδρίας σε αμυντικά χαφ. Το συγκεκριμένο ματς το χειριστήκαμε πολύ λάθος και δεν εκμεταλλευτήκαμε ούτε το γεγονός πως προηγηθήκαμε, ούτε ότι βρεθήκαμε σχεδόν μισή ώρα με παίκτη παραπάνω.

Δεν ξέρω τι λύσεις υπάρχουν αλλά τούτη την ώρα όλα φαντάζουν πολύ μαύρα.