Το σώσαμε στο τέλος. Πανιώνιος-Πανθρακικός 1-1

ΣΚΟΡΕΡΣ: 86' Λαμπρόπουλος - 36' Ιγκόρ

ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ: Γιάχος (Χίου)

ΚΟΚΚΙΝΕΣ: -

ΚΙΤΡΙΝΕΣ: 25' Κούρος, 42' Μητρόπουλος, 74' Κούρντι - 43' Λαδάκης, 68' Χρήστου, 69' Σέρεμετ

ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ: Γιαννακόπουλος, Κούρντι, Κούρος, Αυλωνίτης, Λαμπρόπουλος, Μητρόπουλος, Μενδρινός, Κολοβός (84' Πάνος), Λάζνικ (46' Ντούνης), Αραβίδης, Καμπάνταης (64' Γιάννου).

ΠΑΝΘΡΑΚΙΚΟΣ: Σέρεμετ, Παπαγεωργίου, Χρήστου, Μίκουλιτς, Ζοσέ, Ρομέου (90'+2' Τριανταφύλλου), Λαδάκης, Μπαϊκαρά, Κάσες (83' Ζεκίνια), Τζάνης (58' Ντιόγκο), Ιγκόρ.

Θα ήταν κρίμα, ο καλύτερος μας παίκτης να απέβαινε τόσο μοιραίος. Έτσι ο υπαίτιος του γκολ του Πανθρακικού, ο Λαμπρόπουλος, θέλησε να ξεχρεώσει το φταίξιμό του και ισοφάρισε στο 86'.
Και θα μπορούσαμε να πάρουμε και τη νίκη στις καθυστερήσεις αν ο Σέρεμετ δεν έβγαζε για δεύτερη φορά στο ματς μια θεαματική απόκρουση (και τις δυο με εκτελεστή τον Ντούνη).

Στο Α μέρος αν και ξεκινήσαμε καλά με μια καλή κεφαλιά του Αραβίδη στο 9', στη συνέχεια γλυτώσαμε δυο φορές από του χάρου τα δόντια όταν η άμυνα μας βρέθηκε σε τρικυμία στο 10 και 16 και τελικά δεχθήκαμε το γκολ στο 36' όταν ο Λαμπρόπουλος πούλησε την μπάλα αλλά και ο Αυλωνίτης δεν μπόρεσε να σταματήσει τους επιθετικούς του Πανθρακικού.
Φλύαροι και χωρίς ουσία με κομμένες τις γραμμές μας και με καμιά δυνατότητα να τροφοδοτήσουμε την επίθεση και ιδίως τον Καμπάνταη, δεν μπορέσαμε να αντιδράσουμε ως το τέλος του ημιχρόνου.

Στο Β μέρος, η είσοδος του Ντούνη στη θέση του Λάζνικ (που χάθηκε στο Α μέρος) έδωσε μια ώθηση σε συνάρτηση και με την επιλογή Μάντζιου να κρατήσει την ομάδα του σε αμυντικό ρόλο και έτσι να δώσει χώρο στο ανύπαρκτο ως τότε κέντρο μας να κάνει κάποιο παιχνίδι. Η λύτρωση ήρθε αργά όταν πια δίναμε και τα τελευταία αποθέματα δυνάμεων που έμεναν για να ισοφαρίσουμε και παρά λίγο να έρθει και η ολική ανατροπή.

Η ομάδα σήμερα βρέθηκε σε μια κατάσταση που όλοι ξέραμε πως θα ήταν δύσκολη να αντιμετωπιστεί, δηλαδή να βρεθεί πίσω στο σκορ με μια ομάδα που θα γύρναγε σε αμυντικό παιχνίδι για να κρατήσει το προβάδισμα. Κατάφερε να μην χάσει και όσο και αν θεωρείται απώλεια βαθμών από ανταγωνιστή το τελικό αποτέλεσμα, εν τέλει το μη χείρον βέλτιστον, αφού θα μπορούσαμε να είχαμε -3 εμείς και +3 ο Πανθρακικός στο δισάκι του.
Τα προβλήματα παραμένουν. Δεν έχουμε τρόπους ανάπτυξης με ένα αδύναμο κέντρο που υπό πίεση χάνει χώρο και ρόλους. Ο Μενδρινός φαινόταν πιο πολύ σαν αμυντικός χαφ στο  Α μέρος παρά να κάνει επιτελικό παιχνίδι και οι γραμμές δεν είχαν επαφή, με τον Καμπάνταη να βολοδέρνει για να πάρει μπάλα και τους Κολοβό και Λάζνικ να κλείνονται από 2 και 3 αντιπάλους στις προσπάθειές τους που φάνταζαν ατομικές χωρίς ομαδικό σχέδιο. Το λίγο καλύτερο Β μέρος έφερε την ισοφάριση. Και κάτι για τον Αραβίδη. Πραγματικά η φιλοτιμία και προσπάθεια στο έπακρο και σήμερα και κάποιες στιγμές κάνει προσπάθειες για να ξεπεράσει αντιπάλους, που μοιάζουν με κινήσεις χορευτή χιπ-χοπ. Ας ελπίσουμε να αντέχει και να είναι καλά.

Σε τέτοια ματς, όποιος κάνει πιο πολλά λάθη, χάνει.  Δεν νικάς από ικανότητα και ανωτερότητα αλλά από λεπτομέρειες. Ευτυχώς τουλάχιστον τα λάθη μας δεν μας οδήγησαν στην ήττα και κάτι πήραμε. Είχαμε πικρή εμπειρία από τέτοια ματς και από την άσχημη κατάληξή τους τα τελευταία δυο χρόνια. Ας θυμηθούμε την ήττα από την Κέρκυρα του Μάντζιου και πάλι στη Νέα Σμύρνη πέρυσι, με μια μόνον επίθεση σε όλο το ματς που κατέληξε όμως στο γκολ που έκρινε τον αγώνα. Ας θεωρήσουμε ότι τουλάχιστον δεν χύθηκε όλο το γάλα από την καρδάρα σήμερα και ας συνεχίσουμε τον μακρύ και δύσκολο φετινό αγώνα. Μην ξεχνάμε ότι είμαστε η μόνη μη αδειοδοτημένη ομάδα, με ελάχιστους ξένους και με πάγκο χωρίς εμπειρίες Super League εν πολλοίς.

ΥΓ: Η ομάδα στην έναρξη με την εικόνα της Σμύρνης μίλησε στις ψυχές όλων μας.