Νίκη σωτηρίας από έναν Πανιώνιο γεμάτο πάθος. 2-1 τον Αστέρα

Την ήθελαν σήμερα τα παιδιά του Πανιωνίου τη νίκη. Την πίστεψαν και την πήραν. Ένα παιχνίδι γεμάτο πάθος απ' όλους, ακόμα και όσους έκαναν λάθη, που ευτυχώς δεν πληρώσαμε ακριβά. Ένα παιχνίδι και με ουσία που κόντραρε τα ατού του αντιπάλου σωστά και με αλληλοκαλύψεις εξουδετέρωνε την επιθετική του δύναμη.

Φοβηθήκαμε από το γρήγορο 2-1 μετά το 2-0 αλλά φάνηκε τελικά ότι η αυταπάρνηση περίσσευε σήμερα και η νίκη δεν μπορούσε να χαθεί. Αραβίδης, Μενδρινός, Γουνδουλάκης ήταν πάνω κάτω συνέχεια βοηθώντας επίθεση, δημιουργία και άμυνα και τα δυο σέντερ μπακ υπερέβαλαν εαυτούς αλλά και οι υπόλοιποι προσπάθησαν τα μέγιστα.

Όπως και με τον Ατρόμητο έτσι και σήμερα είχαμε να κάνουμε με μια ομάδα με βάθος στο ρόστερ της και με καλοδουλεμένη ομαδικότητα και κυκλοφορία μπάλας. Μια ομάδα μάλλον καλοπληρωμένων παικτών, α ναι ... και του Γιάννη Κοντοέ.

Έναντι αυτής της ομάδας που είχε ξεχάσει να χάνει ή καλύτερα να μην νικά τον τελευταίο πολύ καιρό, ο Πανιώνιος έπρεπε να δώσει το 100% και σε μεγάλα διαστήματα το έκανε.
Πιθανότατα αν ήταν πιο προσεκτικός και λιγότερο τυχερός ο τερματοφύλακας Μπαντής (ή λιγότερο ικανός) τότε στις κόντρες του στο Β' μέρος ο Πανιώνιος θα μπορούσε να έχει δημιουργήσει και ένα πλέον θριαμβευτικό σκορ.

Για τον διαιτητή Κάκο, ναι ξέρουμε ότι είναι πολύ ικανός διαιτητής αλλά πολλές φορές κατευθύνει εκνευριστικά αυτή την ικανότητά του σε διαιτητικές αποφάσεις που δείχνουν ανομοιογένεια του τρόπου που σφυρίζει κατά τη διάρκεια του αγώνα. Πχ μετράμε σχολαστικά το τείχος του Πανιωνίου αλλά όχι του Αστέρα. Δεν λέω ότι δεν μπορεί να έγιναν και ανάποδα πράγματα, απλά τονίζω ότι η μεγάλη διαιτησία οφείλει να κρατάει την ίδια ζυγαριά συνέχεια.

Για τον Αστέρα. Καλοδουλεμένη ομάδα ικανότατου προπονητή, με κυκλοφορία μπάλας και καλούς ποδοσφαιριστές αλλά ... η Πελοπόννησος έχει να δει τόσους ξένους μισθοφόρους από την εποχή των Σταυροφοριών. Κάπου σε αποξενώνει αυτό και θυμίζει τις εποχές και τις δικές μας, που κάθε καλοκαίρι οι μανατζαραίοι φόρτωναν καραβιές λογιών-λογιών ξένων.

Φθάσαμε λοιπόν σήμερα κοντά ακόμα και στη μαθηματική σωτηρία και ακόμα και σε επίπεδο διεκδίκησης play-off. Καλό είναι να πιστωθεί η επιτυχία και σε εκείνους που έκτισαν αυτήν την ομάδα και σε εκείνους που πήραν τη σκυτάλη. Αγωνιστικά κρατηθήκαμε ζωντανοί και μάλιστα σε κάποια διαστήματα παίξαμε και καλύτερη μπάλα από τις καλές εποχές. Για να δούμε αν θα μπορέσουμε να εκμεταλλευτούμε αυτήν την αγωνιστική σωτηρία για να βγάλουμε το σύλλογο από την στενωπό που τον έχει ρίξει η αμετροεπής διαχείριση ετών και η οικονομική κρίση.

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ:

«Πολλά συγχαρητήρια σε όλους τους ποδοσφαιριστές της ομάδας και για όσους δουλεύουν αυτό το χρόνο. Είχαμε τον έλεγχο σε όλη τη ροή του αγώνα. Παίζαμε απέναντι σε μία ομάδα που είχε να ηττηθεί εκτός έδρας από τις 15 Δεκεμβρίου. Προηγηθήκαμε νωρίς, δεν φοβηθήκαμε τον αντίπαλο, δεν κλειστήκαμε πίσω, και δίκαια ήρθε το αποτέλεσμα.

Δεν ξέρω αν έχουμε τελειώσει μαθηματικά. Και σε άλλα παιχνίδια ο Πανιώνιος έχει παίξει καλά στον πρώτο γύρο, αλλά δεν πήρε αυτό που ήθελε. Με εμένα στον πάγκο είναι η πιο σημαντική νίκη. Κάθε νίκη έχει τη δική της αξία και είναι η μεγαλύτερη μέχρι την επόμενη».

ΣΚΟΡΕΡ: 11, 64' Σάμαρης / 66' Ντε Μπλάσις

ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ: Κάκος (Κέρκυρας)

ΚΙΤΡΙΝΕΣ: 54' Σάμαρης, 76' Οκόγιε, 87' Αυλωνίτης / 35' Σανκαρέ, 52΄Φορμίκα, 78' Ουσέρο, 83' Ντε Μπλάσις, 83' Περόνε

ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ (Κώστας Παναγόπουλος): Γιαννακόπουλος, Κούρντι, Αυλωνίτης, Παντίδος, Κούρος, Ρόκας (78' Τόσκας), Σάμαρης, Κολοβός (67' Οκόγιε), Γουνδουλάκης (87' Παναγιωτούδης), Αραβίδης, Μενδρινός.

ΑΣΤΕΡΑΣ ΤΡΙΠΟΛΗΣ (Σάκης Τσιώλης): Μπαντής, Κοντοές, Φορμίκα, Σανκαρέ (46' Καλαντζής), Μπαρτολίνι, Ουσέρο, Ντε Μπλάσις, Αλβάρεζ (82' Κάφα), Λέντσε (60' Περόνε), Ράγιος, Ναβάρο.