To "μέτρο" στην οικονομία και πολιτική, η Κυπριακή κρίση και ο Σόιμπλε

Δεν ξέρω αν μεταφέρθηκε σωστά η παρακάτω δήλωση Σόιμπλε για το ζήτημα της Κύπρου:

"...Ο Σόιμπλε είπε ακόμη ότι το οικονομικό μοντέλο της Κύπρου, το οποίο χρησιμοποίησε την επιβολή χαμηλού συντελεστή φορολογίας για να προσελκύσει ξένες επενδύσεις, «έχει χρεοκοπήσει»."

Ειλικρινά αν αυτό ήταν το πρόβλημα με το οικονομικό μοντέλο της Κύπρου τότε απορώ για την κατάρρευση... Το να βρίσκεις τρόπους προσέλκυσης ξένων επενδύσεων -μεταξύ των οποίων και η χαμηλή φορολογία- όταν οι επενδύσεις αυτές προσθέτουν στο ΑΕΠ και στην απασχόληση ενός κράτους, κάθε άλλο παρά προβληματικό μοντέλο φαίνεται από πρώτη άποψη να είναι.
Σίγουρα κάθε τι έχει ένα μέτρο και αν αυτό που χάνεις από τη φορολόγηση δεν το κερδίζεις από τα αποτελέσματα της χαμηλά φορολογούμενης επένδυσης, προφανώς σε κάποιο σημείο θα υποστείς ζημιές πιθανότατα μη αναστρέψιμες.

Μάλλον άλλο είχε στο μυαλό του ο Σόμπλε και άλλα είπε η γλώσσα του. Σίγουρα δεν του αρέσουν αυτά τα μοντέλα χαμηλής φορολόγησης που είναι σε αντίθεση με το Γερμανικό. Μπορεί να τα βλέπει και σαν εμπόδιο των δικών τους οικονομικών πλάνων. Αλλά το πρόβλημα της Κύπρου πρέπει μάλλον να αναζητηθεί στην προσέλκυση καταθέσεων με βάση τις υψηλές αποδόσεις, τέτοιες στις οποίες το τραπεζικό της σύστημα, επηρεασμένο από την κρίση και τους άστοχους χειρισμούς, δεν μπορούσε να ανταποκριθεί. Χάθηκε δηλαδή το "Μέτρο" με λίγα λόγια. Όπως εμείς χάσαμε το μέτρο με τον άκρατο δανεισμό του ευδαιμονισμού με τα πήλινα πόδια.

Ενδιαφέρον είναι πάντως να δούμε ότι και η Κύπρος είχε στήσει την οικονομία της πάνω στον Τριτογενή τομέα (ακίνητα, Τουρισμός κλπ), που σε περιόδους παγκόσμιας κρίσης υφίσταται τραγικούς κλυδωνισμούς και αστάθεια. Και θεωρούσαν ότι η ευμάρεια σε τέτοιες δραστηριότητες θα είναι παντοτινή και τα έσοδά τους θα αυξάνονται ώστε να μην προσέχουν ιδαίτερα τις δαπάνες τους.
Επίσης σημαντικός παράγοντας ήταν και ότι και η Κύπρος σαν κρατική οντότητα προσπάθησε να σώσει τράπεζες (Λαϊκή) και αερομεταφορέα. Φάνηκε να γιγαντώνεται το κράτος σε τομείς, που ο ρόλος θα έπρεπε να είναι μόνον ρυθμιστικός.
Και εν τέλει η τραπεζική δραστηριότητα ήταν τέτοια που ανεμπόδιστα οι Κυπριακές τράπεζες μολύνθηκαν από την υπέρογκη αγορά Ελληνικών ομολόγων.

Η κατάληξη είναι να γίνουν εκεί στην Κύπρο το εύκολο θύμα της τιμωρητικής τακτικής της Γερμανικής ηγεμονίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Θέμα έλλειψης μέτρου θεωρώ πως ήταν η Κυπριακή κατρακύλα. Ο Σόιμπλε τώρα μπορεί να το εκφράζει κατά βούληση. Αν υπήρχε όμως μέτρο ίσως δεν του έδιναν το δικαίωμα για να ομιλεί, πόσω μάλλον για να πράττει και να αποφασίζει. Τώρα είναι αργά μάλλον για δάκρυα.

[Μια σε αρκετό βάθος ανάλυση του κυπριακού οικονομικούν θέματος στο newsnow.gr]