Τι τρέχει τέλος πάντων με τον Κολοβό;

Διαβάζω τη σημερινή ειδησεογραφία για τον Πανιώνιο που περιστρέφεται στις αλλαγές που θέλει να κάνει ο Ελευθερόπουλος λόγω τραυματισμών, τιμωριών και εν γένει ελλείψεων που αντιμετωπίζει η ομάδα πριν το ματς με τα Γιάννινα:

"...Ο νεαρός προπονητής δοκίμασε σε ρόλο αριστερού εξτρέμ τον Εμάνουελ Οκόγε, αφού ο Δημήτρης Κολοβός έπαιξε την Τετάρτη (06/02) με την Εθνική Ελπίδων κι έδειξε καταπονημένος, ενώ σε ρόλο οργανωτή θα επιστρέψει όπως φαίνεται στο αρχικό σχήμα ο Κώστας Μενδρινός, από τη στιγμή που ο Ανδρέας Σάμαρης είναι τιμωρημένος. Επίσης, ο «Ελέ» δοκίμασε και τον Νίκο Παντίδο σε ρόλο στόπερ, αντί του Δημήτρη Τόσκα που χρησιμοποιεί στα τελευταία παιχνίδια…"

Και αν οι άλλες αλλαγές και δοκιμές φαίνονται λογικές, ειλικρινά δεν καταλαβαίνω πως ένας παίκτης που δεν είναι στην ενδεκάδα αλλά ούτε και αλλαγή επί βδομάδες και δεν έχει καταπονηθεί σε αγώνες, πως ένας παίκτης που είναι στην πρώτη νιότη και στα ντουζένια του, δείχνει "καταπονημένος" (!!!) μετά από ένα φιλικό εντός έδρας (χωρίς ταξίδι) διεθνή αγώνα και σκεφτόμαστε σοβαρά να τον αντικαταστήσουμε από έναν άτεχνο και εν πολλοίς άμπαλο ατζαμή ποδοσφαιριστή, που παρασάγκας υπολείπεται σε ταλέντο και μάλιστα τη στιγμή που ο πλέον βασικός και αποδοτικός σε επίτευξη τερμάτων επιθετικός μας είναι και εκείνος εκτός δράσης;

Λέγαμε για την ανάλογη περίπτωση Σάμαρη, που δεν έπαιζε στον πρώτο γύρο ότι υπήρχε και θέμα σχήματος, που πιθανόν δεν τον χώραγε μαζί με τον Μενδρινο. Αλλά με τον Κολοβό τι, ιδίως τώρα χωρίς και Αραβίδη; Ή ο Κολοβός δεν θέλει να παίξει ή ο προπονητής δεν τον θέλει για λόγους ομαδικότητας και πειθαρχίας ή τι;

ΥΓ: Άσχετο με την ανάρτηση αλλά σημαντικό για να σημειωθεί στο blog.
Σαν σήμερα έφυγε από τη ζωή ένας ποδοσφαιράνθρωπος, που μεταξύ άλλων κόσμησε με την παρουσία του και τον Πανιώνιο και συνδέθηκε με την κατάκτηση του κυπέλλου το 1979, πετυχαίνοντας το τρίτο γκολ. Πρόκειται για τον Γιάννη Παθιακάκη, που χάθηκε στο γήπεδο του Ακράτητου, 11 χρόνια πριν, στα 49 του χρόνια, προδομένος από την καρδιά του. Να σημειώσουμε ότι διακρίθηκε σαν παίκτης και προπονητής και με την άλλη Σμυρνέικη ομάδα, τον Απόλλωνα και έφθασε σαν προπονητής μαζί του σε τελικό κυπέλλου το 1996, κύπελλο που πήρε και σαν προπονητής το 2000 με την ΑΕΚ, την ομάδα που κέρδισε σαν παίκτης το 1979 με τον Πανιώνιο. Θα θυμούνται οι παλιότεροι ότι ο Παθιακάκης φημιζόταν για τα στημένα κτυπήματα. Αριστοτέχνης των φάουλ. Δεν είμαι σίγουρος με ποια ομάδα θα παίζει εκεί ψηλά, ή ποια θα προπονεί αλλά εδώ κάτω οι Πανιώνιοι -μεταξύ άλλων- θα τον θυμόμαστε πάντα μαζί με την ομάδα, που μας ανέβασε στα ουράνια εκείνο το βράδυ του 1979.