Εσωτερική υποτίμηση

Αν και όλο το άρθρο ("Η τάξη των πραγμάτων που θα έρθουν" (sofokleous10.gr)) έχει ενδιαφέρουσα ανάλυση, αντιγράφω την κατακλείδα του:

Η στρατηγική της Ευρώπης είναι να κάμψει την αντίσταση των εργαζομένων και των συνδικάτων στις περικοπές των αποδοχών τους, φέρνοντας την ανεργία στα ύψη. Αυτό είναι στην πραγματικότητα η "εσωτερική υποτίμηση"...Και η ΕΚΤ βασανίζει κι άλλο τον κόσμο, με μια περιοριστική νομισματική πολιτική.

Εσωτερική υποτίμηση για να ξεπεραστεί η οικονομική κρίση χωρίς να ξεπεραστεί η ανεργία και η ύφεση. Μοιάζει σαν να σπέρνουν ανέμους με μεγάλη πιθανότητα του να θερίσουν θύελλες. Αναρωτιέται κανείς, ποια πετυχημένα ιστορικά παραδείγματα (πχ οικονομική πολιτική μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο) έχουν υπ' όψη τους όσοι σήμερα χαράσσουν την Ευρωπαϊκή Πολιτική; Ή απλά έχουν βάλει κάτω τον τυφλοσούρτη της αγαπημένης τους σχολής του Σικάγο;

Να θυμίσω ότι ο αρχιερέας των απανταχού Θατσερομερκελιστών (συμπεριλαμβανομένου και του αλήστου μνήμης δικτάτορα Πινοσέτ, στην Χιλή του οποίου εφαρμόστηκαν για πρώτη φορά οι διδαχές της σχολής του Σικάγο), ο Μίλτον Φρίντμαν, είχε εισάγει τη θεωρία του δόγματος του σόκ ή θεραπείας σοκ, που βασίζεται στην ιδέα ότι μια οικονομική κρίση ή ένα γεγονός καταστροφής ή πολέμου είναι η ευκαιρία για μεγάλες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις σε ένα κράτος. Η επιτυχία της πολιτικής αυτής βασίζεται στο γεγονός ότι ο φόβος και οι ενοχές για τα αποτελέσματα της κρίσης ή της καταστροφής κάνει τους πολίτες ανεκτικούς και απαθείς σε επαναλαμβανόμενες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις ακριβώς επειδή πιστεύουν ότι κάτι άλλο χειρότερο έρχεται.
Σας θυμίζουν άραγε τίποτα από τα καθ' ημάς όλα τα παραπάνω;

ΥΓ: Στην πράξη το πιο επιτυχημένο πράγμα που έκανε ο μακαρίτης ο Φρίντμαν στην καριέρα του, ήταν στη θητεία του στο Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ όταν εφάρμοσε Κεϋνσιανές πολιτικές...