Πικρες αλήθειες του σήμερα (συνέχεια...).

Άλλος ένας συνάνθρωπός μας έπεσε χθες θύμα της κρίσης. Ο 67χρονος μακροχρόνια άνεργος ναυτικός, Ξενοφώντας Λούγαρης έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια της χθεσινής απεργιακής πορείας. Πολλά λέγονται και γράφονται από χθες. Σε τούτη την ανάρτηση απλά θα ήθελα να επισημάνω άλλη μια πικρή αλήθεια όπως την διάβασα στη σχετική ανακοίνωση της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α:

"Ένας άνθρωπος που αντί στα 67 του να απολαμβάνει τους καρπούς της βαριάς δουλειάς χρόνων, με τις εισφορές που έχει διπλοπληρώσει και τριπλοπληρώσει, χάνει τη ζωή του σε μια πορεία, όντας άνεργος, χτυπημένος πολλαπλά από τις πολιτικές που εφαρμόζουν οι ελληνικές κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια".

Η πικρή αλήθεια του πόσο εύκολα πια μπορεί να χάνονται ζωές στο βωμό της οικονομικής κρίσης και πόσο σιγά-σιγά γινόμαστε αναλώσιμοι μέσα στη μέγγενη της κρίσης είτε σαν εργαζόμενοι με μειωμένα ή χωρίς εργασιακά δικαιώματα είτε σαν άνεργοι είτε σαν αυτόχειρες...

Θα ήθελα να προσθέσω για τις αιτίες ότι πιστεύω πως δυστυχώς δεν πρόκειται μόνον απλά για τις πολιτικές των ελληνικών κυβερνήσεων, όπως γράφει η ανακοίνωση γιατί αν δούμε το πρόβλημα μέσα από αυτό το πρίσμα, θαρρώ ότι βλέπουμε τα δέντρα και όχι το δάσος.
Το ζήτημα αφορά την όλη διαστρέβλωση του συστήματος μέσα στα πλαίσια της Παγκοσμιοποίησης. Την αλλαγή στόχων από την εξασφάλιση της εργασίας και της κοινωνικής συνοχής στην αειφόρο κερδοφορία ασχέτως των επιπτώσεων σε ανθρώπους και Φύση και με μείωση της δύναμης των κρατών να επέμβουν σαν κοινωνικοί οργανισμοί και να προστατεύσουν τους λαούς τους.  Και μάλιστα κερδοφορία συνεχούς αύξησης κερδών, που θεωρεί ζημιά την όποια μείωσή των. Είναι διεθνές το πρόβλημα και δεν λύνεται νομίζω πια τοπικά με τρόπο που να αναστρέφει την προοδευτική επιδείνωση και την ακμάζουσα δυστυχία που έχει δημιουργηθεί.

Η κεντρική ιδέα είναι πως καλούμαστε όλοι να πληρώσουμε για τη συντήρηση ενός συστήματος που εξ ορισμού και εκ φύσεως δεν μπορεί να επιβιώσει. Όσο υπάρχει το αεικίνητο στη Φυσική, άλλο τόσο είναι εφικτή η αειφόρος κερδοφορία σε ένα κλειστό σύστημα σαν τον Πλανήτη Γη. Σε ένα τέτοιο σύστημα με πεπερασμένο αριθμό πόρων, κάποιοι μπορούν να κερδίζουν για πάντα, δυστυχώς μόνον σε βάρος των υπολοίπων. Όταν μειώνονται οι πόροι και κάποιοι θέλουν να συνεχίσουν να προσπορίζονται με αυξητικές τάσεις τότε κάποιοι άλλοι θα στερηθούν και τα βασικά.

Θα πείτε πολλοί ότι αυτά ηχούν Μαλθουσιανά και μοιάζουν σαν επιπόλαιες απλουστεύσεις. Μακάρι να είναι έτσι αλλά στην πράξη άλλα ζούμε και άλλα βλέπουμε γύρω μας.