Η άτυχη Βασιλική, ο ακατάβλητος στις δυσκολίες Ηλιάδης και η διάκριση για την προσπάθεια πέρα από τις νίκες και τα μετάλλια

Τα έχει αυτά ο αθλητισμός. Κτυπάει στο δεύτερο γύρο και χάνει ένα δόντι αλλά παρ' όλα αυτά βγάζει νικηφόρα τον αγώνα. Στα προημιτελικά συνεχίζει τραυματισμένη με πόνους μέσα στην κάσκα της. Καταφέρνει να προηγηθεί σημαντικά και ενώ δείχνει ότι θα τα καταφέρει, την εγκαταλείπουν δυνάμεις αλλά και τύχη, που χρειάζεται σε ένα αγώνισμα με οριακά κτυπήματα και πόντους, όπως η ξιφασκία. Και μάλιστα όταν χρειάστηκαν επαναλήψεις αρκετών λεπτών του βίντεο από τους κριτές για να αποφασίσουν έναν από τους τελευταίους πόντους ... και αποφασιστικούς σε βάρος της Βασιλικής Βουγιούκα. Χάνει τελικά με 12-15 από τη Νοτιοκορεάτισα. Μέσα σε όλη την ατυχία της ήταν και το ότι αντιμετώπισε την τελική νικήτρια του χρυσού μεταλλίου ... με την τεράστια ρέντα. Την είχε άλλωστε και στα ημιτελικά που νίκησε την Αμερικάνα ολυμπιονίκη του Πεκίνου ενώ και πάλι έχανε ως τα 2/3 του αγώνα με συντριπτική διαφορά.
Τα έχει αυτά ο Αθλητισμός. Είμαστε περήφανοι για τη Βασιλική και πιστεύουμε ότι θα έχει την τύχη στις επόμενες μεγάλες διοργανώσεις μαζί της και να μην ξεχνάμε ότι η 5 θέση είναι θέση Ολυμπιονίκη.
Όπως είμαστε περήφανοι και για τον Ηλιάδη που ενώ βρέθηκε σε πολύ μειονεκτική θέση με την ήττα του στα προημιτελικά από το Ρώσο, στάθηκε όρθιος και συνέχισε με μεγάλο κουράγιο την προσπάθειά του που εν τέλει στέφθηκε με το χάλκινο μετάλλιο. Και εγώ προσωπικά επαινώ τον αθλητή όχι τόσο για το μετάλλιο αλλά για την παλικαρίσια συνέχιση του αγώνα του μετά την ήττα. Ο αθλητισμός δεν αναδεικνύει μόνον το νικητή αλλά και αυτόν που υπερβάλλει εαυτόν, αυτόν που ξεπερνάει τις σωματικές και ψυχικές δυνάμεις του για να πετύχει το καλύτερο που μπορεί.