Είναι σοβιετικό κατάλοιπο το κράτος-πρόνοιας; Τι θα προσφέρει η λειτουργία ενός κράτους χωρίς αλληλεγγύη και δράση για τους αδύναμους πολίτες του;

Μου κάνει εντύπωση η προσπάθεια τελευταία να εξομοιωθεί το Κράτος Πρόνοιας με Σοβιετικό κατάλοιπο παλαιοκομμουνιστικής διαχείρισης. Λίγο-πολύ θέλουν οι καλοθελητές να τα ρίξουν όλα τα κακά στην ύπαρξη της στοιχειώδους κοινωνικής αλληλεγγύης, που προφανώς υπάρχουν συμφέροντα που τη θεωρούν άχρηστη και περιττό έξοδο. Αντί να κατηγορούν το διεφθαρμένο κράτος φθάνουν να κατηγορούν το κοινωνικό κράτος. Είναι κάτι ανάλογο με το τι γίνεται με τις συντάξεις των αναπήρων που επειδή υπάρχουν οι ανάπηροι-μαϊμούδες που εξέθρεψε το σύστημα, υφίστανται περικοπές οι πραγματικοί ανάπηροι, λες και ευθύνονται για την ανικανότητα και την πελατειακή πολιτική του επίσημου κράτους. Προφανώς ένα κράτος υπό πτώχευση δεν μπορεί να είναι Κράτος Πρόνοιας αλλά το γεγονός ότι το κράτος πτωχεύει στην Ελλάδα οφείλεται όχι στην κρατική Πρόνοια αλλά στην Παράνοια  της διοίκησης του ελληνικού κράτους επί δεκαετίες. Οι υπερτιμολογήσεις και οι διάφορες λοβιτούρες στα κρατικά νοσοκομεία έγιναν μεν στο όνομα της Κοινωνικής Πρόνοιας αλλά με στόχο την ατομική πρόνοια για την τσέπη κάποιων.

Η κοινωνική πρόνοια και αλληλεγγύη είναι θεμέλιος λίθος μιας πολιτισμένης κοινωνικής οργάνωσης και δεν είναι δυνατόν να παρομοιάζεται με το σοβιετικό κρατισμό επειδή κάποιοι για ίδια οφέλη διέστρεψαν την ορθή λειτουργία και διαχείρισή τους.