Αξιολογητές που δεν αξιολογούνται και ελέγχουν τα πάντα

Έγραφα πριν μερικές μέρες, με αφορμή τις προτάσεις του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, ότι τέτοιες προτάσεις δεν μπορούν να επιφέρουν ριζικές λύσεις γιατί το καπιταλιστικό σύστημα έχει διαστραφεί κυρίως λόγω της επικυριαρχίας των αγορών επί των κρατών και της ύπαρξης αυτού του συστήματος "στοιχημάτων" - προβλέψεων χρεοκοπιών, που έχει αναχθεί σε ύψιστη επενδυτική δραστηριότητα.

Με επαληθεύει η πρόσφατη καταβαράθρωση της Ελλάδας από τη Moody's και η σύμπτωσή της με την προσπάθεια της χώρας να βγει και να δανεισθεί από τις αγορές, αύριο Τρίτη 8-3-2011, 1,25 εκατομμύρια ευρώ, με Δημοπρασία εντόκων γραμματίων του Δημοσίου. Κάποιος βέβαια μπορεί να πει ότι αυτή είναι η δουλειά της Moody's και των ομοίων της, ν' αξιολογεί και να προστατεύει τους επενδυτές. Θα το δεχόμουνα αν ο "κριτής" είχε και αυτός αξιολογητή των διαδικασιών με βάση τις οποίες κρίνει και ΚΥΡΙΩΣ της διαφάνειας και της αντικειμενικότητας των κρίσεών του. Απ' όσο ξέρω τέτοιος μηχανισμός δεν υπάρχει. Οι οίκοι δίνουν κάποιο σκεπτικό των αξιολογήσεών τους, μια έκθεση και με βάση αυτήν και τα επιχειρήματα που περιλαμβάνει, οι ενδιαφερόμενοι από μέρους τους αξιολογούν τις εκτιμήσεις των οίκων.

Μετά όμως από την κρίση του 2008 και την ανικανότητα των οίκων να προβλέψουν και ν' αποσοβήσουν την κρίση,  που ίσως ήταν σε πολλές περιπτώσεις ΣΚΟΠΙΜΗ ανικανότητα, γιατί άραγε να μην πείθεται η Διεθνής Κοινότητα (άραγε υπάρχει ή είναι εικονική πραγματικότητα;;;) ότι οι οίκοι πρώτιστα ενδιαφέρονται να δημιουργήσουν κλίμα που ευνοεί κάποια συμφέροντα, που πιθανόν κρύβονται από πίσω τους ή μέσα τους; Και ποιες δημοκρατικές και φιλελεύθερες αρχές εξυπηρετεί τέλος πάντων, το να αφήνονται σε αυθαίρετη δράση και να έχουν αναχθεί σε ακρογωνιαίοι λίθοι του οικονομικού συστήματος της ελεύθερης αγοράς; Ποιες τέλος πάντων είναι οι δικλείδες ασφαλείας αυτού του συστήματος που στο όνομα της "ελευθερίας", διαλύει τις κοινωνίες; Και γιατί αυτού του είδους η ελευθερία έχει αναχθεί σε "ιερό και όσιο" του σύγχρονου Πολιτισμού μας, που δεν πρέπει να το περιορίσουμε και να του βάλουμε κάποιους κανόνες προστασίας από την ασυδοσία, την αθέμιτη κερδοσκοπία και την καιροσκοπία; Εντάξει υπάρχει το Βγενοπούλειο ρηθέν ότι δεν υπάρχουν "χασοσκόποι" αλλά αλήθεια γιατί να υπάρχουν οι κερδοσκόποι αυτού του είδους (bookmakers / στοιχηματίες κρατικών χρεοκοπιών) και τι σόι κινητήριος μοχλός για την ανθρωπότητα είναι ένα τέτοιο κέρδος;

ΥΓ: Από toprotothema, ο τρίτος όρος της Γερμανικής πολιτικής για το μηχανισμό στήριξης:

Αν μια χώρα κριθεί αφερέγγυα, θα λαμβάνει μεν δάνειο, αλλά προηγουμένως θα αναδιαρθρώνεται το χρέος της, με «κούρεμα» των απαιτήσεων των ιδιωτών πιστωτών, ώστε να εξασφαλίζεται η μακροπρόθεσμη δημοσιονομική βιωσιμότητα.

Όλα αυτά έχουν άμεση αναφορά στην Ελλάδα, που θεωρείται από τους αναλυτές, όπως τονίσθηκε χθες και από την Moody’s, ότι το 2013 θα χρειασθεί νέο δάνειο, από τον ESM αυτή την φορά, ενώ πιθανότατα δεν θα πληροί τις προϋποθέσεις για να περάσει τους ελέγχους φερεγγυότητας. Η Moody’s προειδοποιεί, αρκετά εύλογα, ότι ανεξάρτητα από τις υπόλοιπες αποφάσεις της 25^ης Μαρτίου, ο κίνδυνος «κουρέματος» των πιστωτών αποτελεί βασικό παράγοντα υποβάθμισης της πιστοληπτικής αξιολόγησης της Ελλάδας στην κερδοσκοπική κατηγορία Β1, όπου οι πιθανότητες να επιβληθούν ζημιές στους πιστωτές την επόμενη πενταετία θεωρούνται εξαιρετικά υψηλές, φθάνοντας το 20%.

Όμως, ο μηχανισμός ελεγχόμενων χρεοκοπιών δημιουργεί μια δυναμική αναδιάρθρωσης του χρέους της Ελλάδας πολύ πριν το 2013, όπως επισημαίνει η Moody’s: αν όλοι οι παράγοντες της αγοράς θεωρούν ως βέβαιη την αναδιάρθρωση το 2013, η Ελλάδα θα παραμείνει εντελώς αποκλεισμένη από τις αγορές το 2012, παρότι προβλέπεται από το μνημόνιο ότι θα αντλήσει με εκδόσεις ομολόγων τα μισά από τα κεφάλαια που θα χρειάζονται για την κάλυψη των δανειακών της αναγκών, αφού δεν θα επαρκούν οι προβλεπόμενες χρηματοδοτήσεις του δανείου των 110 δις. ευρώ.

Μπροστά στον κίνδυνο αυτό, να διατηρηθεί ο αποκλεισμός από τις αγορές και το 2012, η Moody’s εκτιμά ότι η ελληνική κυβέρνηση θα έχει ένα λόγο παραπάνω να επισπεύσει την αναδιάρθρωση του χρέους, με μια οργανωμένη και συμφωνημένη με τους πιστωτές, επίσημους και ιδιώτες, ανταλλαγή χρέους, που θα οδηγεί στη μείωση του συνολικού δημοσίου χρέους.

Όπως έγραψα και στην κυρίως ανάρτηση, η Moody's και οι όποιες σκοπιμότητες εξυπηρετεί αυτή και οι υπόλοιποι οίκοι, δεν δημοσιοποιούν τις εκθέσεις τους αν δεν βρουν πάτημα για να το κάνουν και το πάτημα είναι η Γερμανική πολιτική, που σπρώχνει τις υπερχρεωμένες χώρες της Ευρωζώνης στο μηχανισμό της ελεγχόμενης χρεοκοπίας με βάση αποκλειστικά τα συμφέροντα της Γερμανίας και χωρίς καμιά πρόνοια ενιαίας οικονομικής ευρωπαϊκής πολιτικής. Αν κάποιοι πίστευαν στη δυνατότητα πραγματικής ενοποίησης της Ευρώπης και στην ουσιαστική Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, ας τα ξεχάσουν αυτά. Για τη Γερμανία, η Ευρωζώνη είναι απλά μια αγορά, που προσπαθεί να την χειριστεί με βάση τα συμφέροντά της. Το φανερώνει αυτό έκδηλα και η δήλωση Σόιμπλε:

"«Η Ευρωζώνη δεν μπορεί να αναλάβει την ευθύνη για τα χρέη μιας χώρας», τονίζει ο Σόιμπλε. «Συμπαραστεκόμαστε και αυτό δεν αντιβαίνει στις συνθήκες. Κάθε χώρα πρέπει κατ' αρχήν να λύνει η ίδια τα προβλήματα χρέους. Γι αυτό και τα μελλοντικά εργαλεία του μηχανισμού θα χρησιμοποιούνται μόνο κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, όπως είναι ο κίνδυνος της Ευρωζώνης ως συνόλου. Επίσης», υπογραμμίζει, «θα προβλέπονται αυστηροί όροι, καθώς και η συμμετοχή ιδιωτών πιστωτών σε περίπτωση αναδιάρθρωσης χρέους χώρας-μέλους»."

Για τη Moody's ισχύει το "μαζί με το βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα...". Άλλωστε πόσες και πόσες δηλώσεις των Γερμανών πολιτικών δεν έχουν οδηγήσει όλο αυτό τον καιρό τα PIGS από το κακό στο χειρότερο; Και η πέραν του Ατλαντικού αξιολογητές κάνουν τη δουλειά τους, γιατί άλλωστε όχι, αφού τους δίνεται η ευκαιρία;

Το ερώτημα που τίθεται είναι αν τα εργαλεία που θα δίνει αυτός ο μηχανισμός στήριξης υπό της Γερμανικές προϋποθέσεις, μπορούν να βγάλουν κάποτε τις προβληματικές οικονομίες των PIGS από το αδιέξοδο ή απλά θα τις "πνίξουν" στην πλήρη ύφεση και εξάρτηση και ο μηχανισμός θα χρησιμεύσει μόνον για αποπληρωμές δανείων και κύριο σκοπό έχει να μοιράσει τα βάρη του κουρέματος των χρεών και στους κρατικούς και στους ιδιώτες πιστωτές; Είναι ο μηχανισμός αυτός, μηχανισμός στήριξης των χρεωμένων ή των κρατικών πιστωτών τους εν τέλει;