Το βράδυ, με τροπολογία που επιβάλλει μάλλον αντισυνταγματική αναδρομικότητα εφαρμογής, η κυβέρνηση επαναφέρει με αυξημένο αφορολόγητο (που όμως θα εκμηδενισθεί ουσιαστικά από την επερχόμενη αύξηση αντικειμενικών αξιών)τους φόρους κληρονομιάς, μεταβίβασης, γονικών παροχών κλπ.
Είναι έκδηλο ότι η κίνηση αυτή πιθανότατα προκλήθηκε προς εντυπωσιασμό των Ευρωπαίων ελεγκτών που βρίσκονταν στην Αθήνα και φαντάζει σπασμωδική και μη μελετημένη νομικά.
Σε κάθε περίπτωση, πιστεύω πως το πρόβλημα του Ελληνικού Δημοσίου δεν βρίσκεται στην έλλειψη φόρων από τους οποίους θα μπορούσε να καλύψει τα τεράστια ελλείμματά του, αλλά στο ξεχαρβάλωμα των μηχανισμών είσπραξης των φόρων, που υπάρχουν. Για παράδειγμα, μεγάλη αναφορά γίνεται σε σχεδιαζόμενη αύξηση του ΦΠΑ όταν το κράτος αδυνατεί να εισπράξει το ΦΠΑ με τη τρέχουσα τιμή του και δεν φαίνεται στον ορίζοντα κάποιο σχέδιο για ν' αλλάξει αυτή η κατάσταση. Κάθε λογικός άνθρωπος καταλαβαίνει ότι αν αυξηθεί ο ΦΠΑ, το μόνο που θα επιτευχθεί υπό τις παρούσες συνθήκες είναι να αυξηθεί το "άνοιγμα" των ανείσπρακτων οφειλών προς το Δημόσιο και να βρεθούμε ακόμα πιο ανακόλουθοι ως προς τους προϋπολογισμούς μας.
Συνεπώς οι προσπάθειες πρέπει να αναλωθούν στο να κάνουν τους υπάρχοντες εισπρακτικούς μηχανισμούς να λειτουργήσουν, στο να υπάρξει επιτέλους κρατική οργάνωση άξια λόγου.
Τέλος θεωρώ ότι σε ένα κράτος που επιβάλλει φόρους, που ελάχιστα αποδεικνύονται ανταποδοτικοί για τους πολίτες του, σε ένα αποδιοργανωμένο σύστημα κοινωνικών παροχών, ζωτικό είναι να δημιουργηθεί έστω το ελάχιστο αυτό κατώφλι αμοιβαίας εμπιστοσύνης κράτους-πολίτη που για δεκαετίες συνεχώς εκπίπτει στη χώρα μας.
σωστά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή