Πολύς λόγος έγινε και γίνεται σε αυτή την προεκλογική περίοδο για το σημαντικό θέμα της μεταναστευτικής πολιτικής (ή μάλλον της έλλειψης μεταναστευτικής πολιτικής της Ελλάδας).
Μήπως έφθασε η ώρα να αναρωτηθούμε για την ανάγκη χορήγησης της Ελληνικής Ιθαγένειας σε παιδιά μεταναστών που έχουν ολοκληρώσει όλη την υποχρεωτική εκπαίδευση (9 χρόνια) στο Ελληνικό Εκπαιδευτικό Σύστημα;
Κάποτε ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας κος Στεφανόπουλος είχε αναφέρει την ρήση του Ισοκράτη στον Πανηγυρικόν του -μάλλον παραποιημένη.
Έλληνας είναι όποιος μετέχει της Ελληνικής Παιδείας.
Πιθανότατα η ρήση του Ισοκράτη είχε άλλο νόημα, δηλαδή ήθελε να τονίσει τη διάδοση του Ελληνικού Πολιτισμού στην εποχή του, έτσι ώστε και οι έχοντες Ελληνική Παιδεία να θεωρούνται Έλληνες, στα μέρη, όπου βρίσκονται και διαδίδουν τα παράγωγα της Παιδείας, που έλαβαν, άσχετα με τη φύση και την καταγωγή τους.
Πλην όμως, άσχετα με την ερμηνεία αυτής της ρήσης και το κατά πόσο ταιριάζει με το θέμα της χορήγησης της ιθαγένειας, που θέτει το blog, σε συνάρτηση με τη συμμετοχή στο Ελληνικό σχολείο, στόχος μιας μεταναστευτικής πολιτικής θα πρέπει να είναι η αφομοίωση των ανθρώπων, που έρχονται να δουλέψουν στη χώρα μας και να εγκατασταθούν μόνιμα. Μέσω της παιδείας, τα παιδιά αυτών των ανθρώπων καλούνται να αποτελέσουν τις γενιές εκείνες, που θα συγκλίνουν τον μεταναστευτικό κόσμο μέσα στην Ελληνική Κοινωνία και θα πρέπει να νοιώσουν την Ελλάδα δική τους πατρίδα. Σε κανένα βέβαια δεν μπορεί να ζητηθεί να νοιώσει με το ζόρι Έλληνας στην εθνική του συνείδηση αλλά μπορεί να γίνει Έλληνας πολίτης, που θα σέβεται την πατρίδα, που διαμένει και που ευελπιστεί να ζήσουν και να ευδοκιμήσουν οι απόγονοί του. Ο νέος Έλληνας αυτός πολίτης καλείται να έχει δικαιώματα και υποχρεώσεις με βάση τα διδάγματα που του έδωσε η εκπαίδευσή του στο Ελληνικό Σχολείο.
Για να αφομοιώσεις αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να βρεις τον τρόπο να τους κάνεις να σέβονται την Ελλάδα, μια Ελλάδα δίκαιης μεταχείρισης και όχι ανύπαρκτης μεταχείρισης και απωθητικών διακρίσεων.
Για την Ελλάδα και για άλλα μικρά Ευρωπαϊκά κράτη, και ιδίως τα Βαλκανικά,που ιδρύθηκαν και έζησαν ως τώρα σαν Κράτη Έθνη είναι πολύ δύσκολο να υιοθετήσουν νοοτροπίες πολυεθνικής συμβίωσης. Οι Έλληνες έχουμε δυο ιστορικά παραδείγματα διαχειρίσεων πολυεθνικών κοινωνιών, αυτό του Μεγάλου Αλεξάνδρου και αυτό του Βυζαντίου. Ίσως θα 'πρεπε να τα μελετήσουμε σε βάθος και να διδαχθούμε απ' αυτά εκτός και αν κινηθούμε στην κατεύθυνση της ριζικής άρνησης της μετατροπής του Ελληνικού Κράτους από πλήρως εθνικό σε πολυεθνικό. Είναι και αυτός ένας δρόμος έστω και αν πιθανόν κρύβει κινδύνους απομόνωσης και ψήγματα ρατσισμού. Σίγουρα όμως δεν είναι δρόμος, η πλήρης ακινησία και η τακτική του αμέτοχου παρατηρητή.
"μια Ελλάδα δίκαιης μεταχείρισης και όχι ανύπαρκτης μεταχείρισης και απωθητικών διακρίσεων."
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο αισιόδοξη και αν προσπαθώ να είμαι κάτι τέτοιο φαντάζει πολύ ουτοπικό...:-(
Καλό σου απόγευμα, τα posts σου είναι πάντοτε απολαυστικά και ιδιαίτερα ενδιαφέροντα φίλε μου iwn1998! :-)
Κλείνω με ένα από τα moto μου...
ALTO A L'EXCLUSION DES INVISIBLES DEL SISTEMA!
Ίσως το μόνο που μας έχει μείνει είναι να μιλάμε για τα όνειρα και να ελπίζουμε στην πραγμάτωσή τους. Ίσως αν πολύ ονειρευόμαστε παρόμοια πράγματα, κάτι να γίνει. Imagine.
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως..... :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου αφιερώνω την παρακάτω διασκευή του "κλασσικού" Imagine, ελπίζω να σου αρέσει!
http://www.youtube.com/watch?v=jpqKA9_ddFk
Καλό βράδυ! :-)
Υ.Γ: Συγνώμη για το link, δε γνωρίζω αν επιτρέπεται ή όχι...αν είναι ανάρμοστο σε παρακαλώ σβήσε το σχόλιό μου!)
Ευχαριστώ για το link. Καλό βράδυ και καλή βδομάδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τη στιγμή που το Ελληνικό κράτος δεν κατάφερε να αφομοιώσει μέσα σε 80 ολόκληρα χρόνια τους Πομάκους αλλά τους εγκατέλειπε πότε στα χέρια των Τούρκων και πότε των Βούλγαρων και να καταστήσει ισότιμους πολίτες τους τσιγγάνους, μην περιμένεις τίποτα καλό. Μόνο γκέτο και σε κάποια χρόνια δημιουργία Αλβανικής μειονότητας στην Ελλάδα. Γιά να μην πάμε μακρυά, η Ελληνική κοινωνία δυσκολεύτηκε και κάποιοι δυσκολεύονται ακόμη να δεχτούν τους Μικρασιάτες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι απίστευτο, εμείς που τροφοδοτήσαμε με εργατικό μεταναστευτικό δυναμικό Αμερική, Αυστραλία, Βέλγιο και Γερμανία να αισθανόμαστε έτσι για τους σημερινούς οικονομικούς μετανάστες που έρχονται στον τόπο μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως ο μετανάστης είναι ο εύκολος στόχος. Αντί να κοιταχτούμε στον καθρέφτη για τα στραβά αυτού του τόπου, για τους κρετίνους που ψηφίζουμε 35 χρόνια τώρα αν και έχουν ταράξει τα δημόσια ταμεία, τα φορτώνουμε στον κάθε ξένο εργάτη που ήρθε εδώ για μια μπουκιά ψωμί όπως οι δικοί μας πήγαν στη Γερμανία.
Και μια που βάζουμε τραγούδια: Η φάμπρικα (Σκούρτης -Μαρκόπουλος - Λάκης Χαλκιάς)
(http://www.youtube.com/watch?v=E391P7leV5A)
Το τραγούδι της ξενητειάς (Φεγγάρι μάγια μου κανες) (Θοδωράκης -Μπιθικώτσης)
(http://www.youtube.com/watch?v=v-Uo8cQjTMc)
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ όλους για τα σχόλια σας. Διακρίνω μια απογοήτευση για το τι θα γίνει την οποία κατά βάση συμμερίζομαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την περίπτωση των Πομάκων, είναι μάλλον ενδεικτικό της ακινησίας του Ελληνικού κράτους, ότι άφησε τη συγκεκριμένη μειονότητα έρμαιο της Τουρκικής προπαγάνδας.
Επίσης είναι σωστή και η παρατήρηση για τους Μικρασιάτες πρόσφυγες. Χρειάστηκαν πάνω απο 40 χρόνια για να κάνει η ελληνική κοινωνία αποδεκτούς χωρίς διακρίσεις τους Έλληνες Μικρασιάτες μετά την καταστροφή του 22. Σημειώνω το "Έλληνες", όπως το σημείωσαν κάποιοι από σας για να δείξουν την ανελαστικότητα που υπάρχει στο θέμα της αποδοχής του μετανάστη / πρόσφυγα ακόμα και της ίδιας φυλής και γένους.
Ας μην ξεχνάμε όμως ότι εκείνες οι γενιές, οι πιο παλιές, που διαχειρίστηκαν αυτές τις περιπτώσεις, ζούσαν σε κλειστές εθνικές κοινωνίες, είχαν λίγες εικόνες, του έξω από τα δικά τους ήθη και έθιμα, κόσμου, υπήρχαν έντονα μεγαλοιδεατικά πρότυπα και δεν υπήρχε η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας.
Οι νεότερες γενιές ζουν με άλλα πρότυπα και άλλες εικόνες και ίσως αυτό να διευκολύνει και άλλη αντίληψη του θέματος. Το κράτος, αν θέλει στοιχειωδώς να είναι σύγχρονο κράτος, θα πρέπει να βρει τρόπους να προσαρμόσει την πολιτική του ώστε διατηρώντας αρχές, παραδόσεις, κουλτούρα και ιδιαιτερότητες να μπορέσει να δώσει τόπο να σταθούν όσοι όντως θέλουν να μείνουν και να εργασθούν σε αυτή τη χώρα. Η Μεταναστευτική πολιτική πρέπει να έχει βάσεις στην ελληνική παιδεία των μεταναστών και στη διαμόρφωση της κοινωνικής κουλτούρας με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να κάνει συγκερασμό των πολιτιστικών στοιχείων με αλληλοσεβασμό και αλληλοκατανόηση. Η εκ των προτέρων απόρριψη των πάντων και η κυριαρχία της μισαλλοδοξίας είναι οι χειρότεροι σύμβουλοι. Δεν λέμε ναι στους πρακτορεύοντες και σε όσους πιθανόν έρχονται στη χώρα σαν φορείς του μεγαλοιδεατισμού άλλων χωρών αλλά δεν λέμε όχι σε αυτούς που θέλουν να ζήσουν σαν Έλληνες πολίτες με τις ιδιαιτερότητες τους στα ήθη και έθιμά τους, αγαπώντας την Ελλάδα όχι σαν εθνική τους κοιτίδα αλλά σαν πατρίδα διαμονής, εργασίας και ανάπτυξης των ίδιων και της οικογένειάς των. Και βέβαια τα παιδιά τους, που έχουν γεννηθεί και πάει σχολείο στην Ελλάδα, αν η Ελλάδα τα αγκαλιάσει, θα την αγκαλιάσουν και αυτά.
Ας μη ξεχνάμε ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων που έρχονται στην Ελλάδα, στην πραγματικότητα την βλέπουν σαν ένα ενδιάμεσο στάδιο για να διεκπεραιωθούν σε άλλα ισχυρότερα οικονομικά δυτικά κράτη, πράγμα που δεν επιτρέπουν οι κανονισμοί της ΕΕ, που τους εγκλωβίζουν εδώ. Αυτή η διαχείριση του μεταναστευτικού κύματος απο την ΕΕ είναι ίσως η σημαντικότερη πηγή των προβλημάτων στο συγκεκριμένο θέμα. Άνθρωποι που δεν θέλουν να μείνουν στη χώρα μας παγιδεύονται κα΄τ' ουσίαν εδώ, η χώρα δεν μπορεί να τους χειριστεί και δημιουργούνται εικόνες στρατόπεδων συγκέντρωσης. Μέσα σε όλα πλήττονται εν τέλει και όσοι μετανάστες έχουν έρθει στη χώρα όντως για να ξεκινήσουν μια νέα αρχή εδώ για τη ζωή τους.
Δεν ήταν το θέμα της ανάρτησης βέβαια αυτό. Το θέμα αφορούσε τη δίκαιη διαχείριση των ανθρώπων εκείνων που ζουν χρόνια και μοχθούν στην Ελλάδα και τα παιδιά τους πάνε σχολείο μαζί με τα δικά μας ή και έχουν γεννηθεί εδώ χωρίς να γνωρίσουν άλλη πατρίδα ποτέ.
Σε αυτά τα παιδιά πιστεύω ότι οφείλουμε να τους δώσουμε μια πατρίδα που θα τα αγαπάει σαν παιδιά της.
Παλαιότερα οι γονείς επέλεγαν σχολείο ιδιωτικό ή δημόσιο με κριτήριο τη φήμη του και τις επιδόσεις των μαθητών. Στις μέρες μας επιλέγουν σχολείο με κριτήριο την ύπαρξη ή μη αλλοδαπών. Πολλοί γονείς μάλιστα επιλέγουν ιδιωτικό σχολείο επειδή δήθεν τα Αλβανάκια καθυστερούν όλη την υπόλοιπη τάξη. Αυτό πράγματι μπορεί να ίσχυσε ΚΑΠΟΤΕ. Ίσως να ισχύει σε μικρό βαθμό. Αλλά κακοί μαθητές υπάρχουν σε όλες τις εθνικότητες. Μήπως στην δική μας τάξη δεν υπήρχαν έλληνες που να την πήγαιναν πίσω με τη συμπεριφορά ή με τις επιδόσεις τους; Πότε όμως δεχθήκαμε τα παιδιά των μεταναστών σαν δικά μας παιδιά στο σχολείο; Πότε μάθαμε για τα μαθησιακά τους κατορθώματα; Πότε δεν δημιουργήσαμε θέμα με τη σημαία; Και αν δεν το κάναμε εμείς, πότε το ίδιο το σχολείο προστάτευσε όλους του τους μαθητές εξίσου;. Ελληνικό κράτος λοιπόν είναι και ο διευθυντής του σχολείου και η δασκάλα. Δεν χρειάζεται να ψάχνουμε λύσεις σε κάποιες επιτροπές και στα υπουργεία. Η λύση στον ρατσισμό βρίσκεται δίπλα μας. Μέσα μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά όμως που τώρα δεν τα υπολογίζει κανείς, θα τα ξανασκεφτούμε μετά από 20 χρόνια. Μέχρι τότε βέβαια ο UCK και άλλες εθνικιστικές οργανώσεις θα δρουν ανενόχλητοι κι εμείς θα αναζητούμε τους λόγους που δεν αφομοιώθηκαν οι μετανάστες...Κανείς όμως δεν έχει σκεφτεί το αυτονόητο. Υπάρχει Έλληνας μετανάστης που να κατηγορεί τον τόπο που τον δέχθηκε; Αν όχι,γιατί άραγε;