Στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, εδώ και αρκετές τετραετίες, το κοινοβούλιο αναλώνει μεγάλο μέρος του χρόνου του, όχι σε παραγωγικό νομοθετικό και πολιτικό έργο, αλλά σε εξεταστικές και προανακριτικές επιτροπές διαλεύκανσης σκανδάλων που εμπλέκονται τα ίδια τα μέλη του. Και μάλιστα όλες αυτές οι διαδικασίες φαίνονται να διεξάγονται τύποις και μόνο, αφού με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, οι εγκαλούμενοι απαλλάσσονται ή οι όποιες σχετικές κατηγορίες καταλήγουν να παραγράφονται.
Πρόσφατα ζήσαμε και το κλείσιμο του κοινοβουλίου σαν το έσχατο μέτρο είτε ολικής παραγραφής όπως λέγουν οι μεν είτε σταματήματος της στηριζόμενης στην σκανδαλοθηρία αντιπολίτευσης, όπως ισχυρίζονται οι δε.
Άκουγα σε ραδιοφωνικό σταθμό το απόγευμα, Νέστορα της πολιτικής να διαρρηγνύει τα ιμάτιά του για τον τρόπο ποδηγέτησης της κοινοβουλευτικής ομάδας της συμπολίτευσης στη ψηφοφορία απαλλαγής Παυλίδη, λησμονώντας (όχι λόγω ηλικίας αλλά μάλλον λόγω επιλεκτικής μνήμης) την δική του συμμετοχή πριν αρκετά χρόνια σε κοινοβουλευτική ψηφοφορία εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας με έγχρωμα ψηφοδέλτια ... όχι βέβαια λόγω ανάγκης ποδηγέτησης της κοινοβουλευτικής ομάδας ... αλλά ίσως γιατί τότε είχε εισαχθεί η χρήση της έγχρωμης τηλεόρασης στη χώρα και η τότε ηγεσία ήθελε να εξασφαλίσει καλή τηλεοπτική κάλυψη...ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ (λαϊκιστί "Μας βλέπουνε").
Αλλά τι να περιμένεις σε μια χώρα, όπου τα μεγάλα κόμματα όταν ανέρχονται στην εξουσία ακολουθούν παρόμοιες πολιτικές με ελαφρές διαφορές στην απόχρωση, αλλά ποτέ δεν δείχνουν την σύμπνοια να συνεργαστούν στο οτιδήποτε, ούτε ακόμα και σε εθνικά θέματα. Δεν μπορούμε πουθενά να πούμε ότι βρίσκουμε κοινά σημεία και εφαρμόζουμε πιστά Εθνικές πολιτικές για το καλό του τόπου. Εδώ στη Γερμανία, Χριστιανοδημοκράτες και Σοσιαλοδημοκράτες συγκυβερνούν καιρό τώρα. Στην Ελλάδα όμως έχουμε την επάρατη δεξιά και το λαοπλάνο ΠΑΣΟΚ και δεν υπάρχει καμμιά κοινή συνισταμένη.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου