Σε προηγούμενο Κυριακάτικο ΒΗΜΑ είχα διαβάσει έρευνα που έδειχνε ότι οι εξαγωγές της Ελλάδας (26η στους 27 της Ευρώπης) είναι σε απόλυτο νούμερο εφάμιλλες αυτών της "μύγας" της Ευρωπαϊκής ένωσης του Λουξεμβούργου, ενώ μόνο η Κύπρος έχει μικρότερες από εμάς σε ποσοστό επί του ΑΕΠ αν δεν κάνω λάθος.
Γεννιέται το ερώτημα πλέον σε τι μπορούμε να προσδοκούμε στη χώρα μας υπ' αυτές τις συνθήκες ακόμα και αν ξεπερασθεί η υπάρχουσα παγκόσμια οικονομική κρίση.
Μάθαμε στον υπερκαταναλωτισμό (που ακόμα και τώρα υπάρχουν οι ενδείξεις πως δεν μειώνουμε αισθητά) και μάλιστα με δανεικά (που όμως τώρα δεν μας δίνουν πια) και καταστρέψαμε και τον παραγωγικό ιστό της χώρας (την όποια βιομηχανία είχαμε, βιοτεχνία, γεωργία, κτηνοτροφία) ανεπανόρθωτα, τόσα χρόνια. Το χειρότερο ίσως είναι πως σαν νοοτροπία και σαν ταμπεραμέντο αλλοτριωθήκαμε έτσι ώστε να φαίνεται πως αρεσκόμενοι να ακολουθούμε πάντα τον εύκολο δρόμο δύσκολα θα βρούμε το σκληρό μονοπάτι της αναδημιουργίας.
Παλιά υπήρχε για την Ελλάδα ο μύθος του Φοίνικα του πουλιού που χρησιμοποίησε και η χούντα σαν σύμβολό της (νομίζω πρωτοχρησιμοποιήθηκε στη νεώτερη Ελλάδα από τον Καποδίστρια σε νομίσματα). Αυτό το πουλί αναγεννιόταν απο τις στάχτες του. Όσο και αν η διασύνδεση του Φοίνικα με τη χούντα φέρνει δυσάρεστες αναμνήσεις, ελπίζω ο παλιός αυτός μύθος να επαληθευθεί στην περίπτωση της χώρας μας στη δεδομένη περίσταση του οικονομικού τσουνάμι και να βγεί μια νέα δυναμική Ελλάδα μέσα από τον σημερινό κυκεώνα. Πιστεύω ότι οι νέοι άνθρωποι στη χώρα μας έχουν και τη μόρφωση και τα προσόντα να πετύχουν πάρα πολλά αν τους δοθούν τα κίνητρα και ξεφύγουμε από το σημερινό βάλτο. Πρέπει κάπως να γίνει αυτή η αλλαγή νοοτροπίας και ν' ανάψει η σπίθα που θα κινητοποιήσει τις δυνατότητες μας, που αναλώνονται σε ματαιοδοξίες και πάνε στράφι.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου