Μετά την πορεία ...

Σε μια πορεία σαν τη σημερινή είναι σίγουρο ότι υπάρχουν ετερόκλιτα στοιχεία και τάσεις, όπως και κίνητρα όχι ταυτόσημα καθώς και ενέργειες και πράξεις που δεν απηχούν τη γνώμη όλων. Υπάρχει όμως μια κοινή συνισταμένη (ίσως όχι για κάποιους εγκάθετους με σκοπούς να "λερώσουν" τη λαϊκή αντίδραση). Και αυτή η κοινή συνισταμένη είναι η αντίθεση στην μονομερή προσπάθεια της κυβέρνησης να "διασώσει" τη χώρα, στις πλάτες των πιο αδυνάτων και μέσω της υποθήκευσής της στους δανειστές της.

Τα 24 δις των οφειλών στο δημόσιο, που ο κύριος Παπακωνσταντίνου θέλησε να να διαγράψει εν μία νυκτί μέσω του πολυνομοσχεδίου, ήταν μέσα στα "Λεφτά που υπήρχαν" των προεκλογικών δεσμεύσεων Παπανδρέου. Τώρα αυτά τα λεφτά που υπήρχαν, ισχυρίζονται ότι δεν μπορούν να τα εισπράξουν και θέλουν να διαγράψουν τις οφειλές, χωρίς ν' ανακοινώνουν ποιοι ήσαν αυτοί οι οφειλέτες, από τους οποίους δεν μπορούν να εισπράξουν. Χωρίς να λένε τι ενέργειες έκαναν για να ψάξουν κινητές και ακίνητες περιουσίες όσων όφειλαν αυτά τα λεφτά.

Την υποθήκευση της χώρας μέσω του Μνημονίου, δηλαδή τη δυνατότητα που δίνει το Μνημόνιο στους δανειστές να πάρουν έναντι του χρέους το οτιδήποτε υπάρχει σ' αυτή τη χώρα από το Μουσείο της Ακρόπολης ή και την ίδια την Ακρόπολη μέχρι τα σπίτια μας, εντέχνως το αποκρύβουν.

Με τούτα και με εκείνα, μετατρέπουν ένα λαό σε όχλο, και γεύση της ανεξέλεγκτης και όχι συνήθως δίκαιης αντίδρασης του όχλου δόθηκε σήμερα. Πάντα υπάρχουν οι καιροσκόποι της καταστροφής και του ολέθρου στις κρίσιμες περιστάσεις. Αλλά υπάρχουν και οι ηθικοί αυτουργοί, που τους δίνουν την ευκαιρία με όσα κάνουν για να διασώσουν όχι τη χώρα άλλα πολλά από τα συμφέροντα που την έφθασαν σε τούτο το χάλι. Και πέρα από τα όργια των ΔΕΚΟ, υπάρχουν αυτοί που τα επέτρεψαν και τα προώθησαν για ημέτερα πολιτικά συμφέροντα. Και πέρα από τις δυσχέρειες στην επιχειρηματικότητα λόγω διεφθαρμένης και αγκυλωμένης δημόσιας διοίκησης, υπήρχαν και οι επιχειρηματίες που δεν επένδυαν στην ανάπτυξη και την παραγωγή αλλά συσσώρευαν κέρδη σε off-shore. Όλα και όλους τους παραπάνω πρέπει να τους διασώσουμε στις πλάτες του κόσμου και των εργαζομένων;

Ζητάνε συναίνεση σε τετελεσμένα, ζητούν προσχηματικό διάλογο αλλά μόνον με σκοπό να συμφωνήσουν οι άλλοι μαζί τους και όχι για να δεχτούν τις όποιες αντιπροτάσεις (και υπάρχουν αντιπροτάσεις όσο και αν τις γελοιοποιούν για να αποδείξουν αξιωματικά τους "μονόδρομους" που επικαλούνται), υπογράφουν τις αναθεωρήσεις του Μνημονίου και μετά τις φέρνουν για συζήτηση στη Βουλή και μιλούν για δημοκρατία, διαγράφοντας εν ριπή οφθαλμού όποιον διαφωνήσει. Το επόμενο βήμα θα είναι να ζητήσουν έκτακτες εξουσίες από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που να μην ελέγχονται από τη Βουλή και τη Δικαιοσύνη. Ίσως πλησιάζει η ώρα.

Πιστεύω ότι δυστυχώς όσοι σπέρνουν θύελλες θα θερίσουν τυφώνες, μόνο που μαζί με τους ελέφαντες, οι τυφώνες θα πάρουν και τα βατράχια, δηλαδή όλους εμάς, που η μόνη μας φωνή πνίγεται στα δακρυγόνα της πορείας και στις μολότωφ των όποιων αγωνιστών και "αγωνιστών".

Παρακάτω ένα βίντεο αγγλόφωνο με στιγμιότυπα από την πορεία (κυρίως τα επεισόδια και όχι την πορεία του απλού κόσμου, που θέλησε ειρηνικά να διαμαρτυρηθεί) και αρκετά ενδιαφέροντα σχόλια, μεταξύ των οποίων το εξής:

"Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που το πρόβλημά της δεν προήλθε από την τραπεζική κρίση αλλά από την κρίση του πολιτικού συστήματος".



ΥΓ: Κάτι ενδεικτικό για το πόσο οι ευθύνες για τα ελλείμματα των ΔΕΚΟ είναι λόγω υψηλών μισθών του προσωπικού ή κυρίως λόγω άλλων κακοδιαχειρίσεων...
Διαβάζω στο ΒΗΜΑ της Κυριακής:

120 εκατομμύρια χρωστάει η ΝΔ στις τράπεζες ΑΓΡΟΤΙΚΗ και Πειραιώς (κυρίως στην πρώτη). 112,2 εκατομμύρια χρωστάει το ΠΑΣΟΚ στην ΑΓΡΟΤΙΚΗ.
Να θυμηθούμε ότι η ΑΓΡΟΤΙΚΗ είναι υπό διάλυση. Να θυμηθούμε και την περίπτωση της Ολυμπιακής με τα τεράστια ελλείμματα αλλά και με τα τεράστια χρέη του Δημοσίου προς την εταιρία.

Κατά συνέπεια, ναι το κομματικό κράτος εξέθρεψε φαινόμενα διαφθοράς στις ΔΕΚΟ αλλά πέραν των "διεφθαρμένων" υπαλλήλων μήπως και όσοι χρωστάνε τα εκατομμύρια θα έπρεπε να πληρώσουν αυτά που χρωστούν;