Ο Λαός λοιπόν μίλησε και τιμώρησε όσους μας έφεραν στη σημερινή κατάσταση. Η τιμωρία όμως συνοδεύεται παράλληλα και από την μεγάλη άνοδο ακραίων τάσεων αλλά και από την ξαφνική αλλαγή ρόλων που θα πρέπει να αποδειχθεί στην πράξη ότι οι πρωταγωνιστές είναι έτοιμοι να αναλάβουν.
Επίσης στην πράξη πια θα αποδειχθεί ποιοι αποσκοπούν σε λύσεις και ποιοι περιμένουν απλά στη γωνία την πλήρη εξαθλίωση του κόσμου. Θα αποδειχθεί στην πράξη ποιοι έχουν κάποια σχέδια για λύσεις και ποιοι προτάσεις στείρας άρνησης.
Δυστυχώς όλα αυτά θα αποδειχθούν πάνω στου κασίδη το κεφάλι, δηλαδή πάνω στο πετσί όλων μας.
ΥΓ1: Ακόμα και οι μνημονιακοί, σε μεγαλύτερη ή μικρότερη έκταση αναφέρουν την ανάγκη αναθεώρησης του μνημονίου. Επίσης ακόμα και πολλοί αντιμνημονιακοί θεωρούν αναγκαίες τις πλείστες από τις διαρθρωτικές αλλαγές που αναφέρει το μνημόνιο. Άραγε γιατί δεν μπορούν να βρουν κάποια σημεία προσέγγισης; Να πάνε τουλάχιστον ένα βήμα μπροστά με αυτούς τους λίγους αλλά καθαρούς και κοινούς στόχους. Εκτός και αν δεν θέλουν για διάφορους λόγους που χρήζουν ανάλυσης και που θα πρέπει να προβληματίσουν.
ΥΓ2: Τι άραγε να πει κανείς για την πολυδιάσπαση του νεοφιλέλευθερου χώρου, που δεν μπόρεσε να βρει καμιά δυνατότητα συνεννόησης και εν τέλει οι τρεις πιο ισχυρές συνιστώσες του πήραν από 2-2,5 τοις εκατό έκαστη και έμειναν όλες εκτός Βουλής. Ναι κάποιοι μίλαγαν για την ανάγκη νέου αίματος που δεν μπορούσε να συνεργαστεί με το παρελθόν και πιθανόν να επενδύουν με τη δυναμική συμμετοχή τους στο μέλλον. Εξάλλου νέες εκλογές φαίνονται πολύ πιθανές σύντομα. Αλλά όταν ζητάμε πολυφωνία και αναλογικούς εκλογικούς νόμους, δεν θα έπρεπε να είμαστε έτοιμοι και για προεκλογικές αλλά και μετεκλογικές συνεργασίες;
ΥΓ3: Κατά τη γνώμη μου τα ηχηρώτερα μηνύματα των εκλογών είναι αυτό της τιμωρίας όσων κυβέρνησαν την χώρα και την έφεραν στην κατάσταση που βρίσκεται και αυτό προς τους έξω κυρίως ότι ο Λαός δεν αντέχει τη χωρίς ελπίδα λιτότητα και την κατ' ουσία τιμωρία του και εξαθλίωσή του στα πλαίσια μιας αναλληλέγγυας κοινοτικής πολιτικής.
Επίσης οι εκλογές σήμαναν το τέλος των πολυσυλλεκτικών κομμάτων χωρίς ιδεολογική πλατφόρμα, που δημιούργησε η μεταπολίτευση. Πιθανόν να σημάνει και το τέλος των ακραία μη αναλογικών εκλογικών νόμων που κρατούν σε αναντιστοιχεία την αντιπροσώπευση του λαού από τη βούληση του λαού. Να σημειώσουμε ότι σε πολλές περιφέρειες εκλέγονται βουλευτές με μη αντιπροσωπευτικό τρόπο εν τέλει ενώ το σύστημα κρατάει χωρίς αντιπροσώπευση στη Βουλή πάνω από το 18% του Λαού που ψήφισε τα μικρά κόμματα που δεν πέρασαν το 3%.
Μένει να δούμε αν μπορούμε να ωριμάσουμε τόσο ώστε να βρίσκουμε κοινούς τόπους συνεργασίας για το καλό του τόπου και όχι με βάση το πολιτικό κόστος και μόνον.
Τέλος να αναρωτηθούμε γιατί η κάλπη έβγαλε τέρατα. Και δεν μιλάω μόνον για το φιλοναζιστικό μέρος αλλά και για εκείνους που τίμησαν τον "συνωστισμό στην προκυμαία της Σμύρνης" με πανηγυρική εκλογή στο Ελληνικό κοινοβούλιο. Να αναρωτηθούμε πόσο κακό έκαναν οι μετανάστες στην κάθε κάτω Τραχανοπλαγιά που έδωσε σημαντικό ποσοστό ψήφου σε συγκεκριμένο κόμμα με προμετωπίδα το αντιμεταναστευτικό μένος. Ή μήπως το μένος είχε άλλους στόχους εν τέλει και δείχνει άλλες κατευθύνσεις;
Επίσης στην πράξη πια θα αποδειχθεί ποιοι αποσκοπούν σε λύσεις και ποιοι περιμένουν απλά στη γωνία την πλήρη εξαθλίωση του κόσμου. Θα αποδειχθεί στην πράξη ποιοι έχουν κάποια σχέδια για λύσεις και ποιοι προτάσεις στείρας άρνησης.
Δυστυχώς όλα αυτά θα αποδειχθούν πάνω στου κασίδη το κεφάλι, δηλαδή πάνω στο πετσί όλων μας.
ΥΓ1: Ακόμα και οι μνημονιακοί, σε μεγαλύτερη ή μικρότερη έκταση αναφέρουν την ανάγκη αναθεώρησης του μνημονίου. Επίσης ακόμα και πολλοί αντιμνημονιακοί θεωρούν αναγκαίες τις πλείστες από τις διαρθρωτικές αλλαγές που αναφέρει το μνημόνιο. Άραγε γιατί δεν μπορούν να βρουν κάποια σημεία προσέγγισης; Να πάνε τουλάχιστον ένα βήμα μπροστά με αυτούς τους λίγους αλλά καθαρούς και κοινούς στόχους. Εκτός και αν δεν θέλουν για διάφορους λόγους που χρήζουν ανάλυσης και που θα πρέπει να προβληματίσουν.
ΥΓ2: Τι άραγε να πει κανείς για την πολυδιάσπαση του νεοφιλέλευθερου χώρου, που δεν μπόρεσε να βρει καμιά δυνατότητα συνεννόησης και εν τέλει οι τρεις πιο ισχυρές συνιστώσες του πήραν από 2-2,5 τοις εκατό έκαστη και έμειναν όλες εκτός Βουλής. Ναι κάποιοι μίλαγαν για την ανάγκη νέου αίματος που δεν μπορούσε να συνεργαστεί με το παρελθόν και πιθανόν να επενδύουν με τη δυναμική συμμετοχή τους στο μέλλον. Εξάλλου νέες εκλογές φαίνονται πολύ πιθανές σύντομα. Αλλά όταν ζητάμε πολυφωνία και αναλογικούς εκλογικούς νόμους, δεν θα έπρεπε να είμαστε έτοιμοι και για προεκλογικές αλλά και μετεκλογικές συνεργασίες;
ΥΓ3: Κατά τη γνώμη μου τα ηχηρώτερα μηνύματα των εκλογών είναι αυτό της τιμωρίας όσων κυβέρνησαν την χώρα και την έφεραν στην κατάσταση που βρίσκεται και αυτό προς τους έξω κυρίως ότι ο Λαός δεν αντέχει τη χωρίς ελπίδα λιτότητα και την κατ' ουσία τιμωρία του και εξαθλίωσή του στα πλαίσια μιας αναλληλέγγυας κοινοτικής πολιτικής.
Επίσης οι εκλογές σήμαναν το τέλος των πολυσυλλεκτικών κομμάτων χωρίς ιδεολογική πλατφόρμα, που δημιούργησε η μεταπολίτευση. Πιθανόν να σημάνει και το τέλος των ακραία μη αναλογικών εκλογικών νόμων που κρατούν σε αναντιστοιχεία την αντιπροσώπευση του λαού από τη βούληση του λαού. Να σημειώσουμε ότι σε πολλές περιφέρειες εκλέγονται βουλευτές με μη αντιπροσωπευτικό τρόπο εν τέλει ενώ το σύστημα κρατάει χωρίς αντιπροσώπευση στη Βουλή πάνω από το 18% του Λαού που ψήφισε τα μικρά κόμματα που δεν πέρασαν το 3%.
Μένει να δούμε αν μπορούμε να ωριμάσουμε τόσο ώστε να βρίσκουμε κοινούς τόπους συνεργασίας για το καλό του τόπου και όχι με βάση το πολιτικό κόστος και μόνον.
Τέλος να αναρωτηθούμε γιατί η κάλπη έβγαλε τέρατα. Και δεν μιλάω μόνον για το φιλοναζιστικό μέρος αλλά και για εκείνους που τίμησαν τον "συνωστισμό στην προκυμαία της Σμύρνης" με πανηγυρική εκλογή στο Ελληνικό κοινοβούλιο. Να αναρωτηθούμε πόσο κακό έκαναν οι μετανάστες στην κάθε κάτω Τραχανοπλαγιά που έδωσε σημαντικό ποσοστό ψήφου σε συγκεκριμένο κόμμα με προμετωπίδα το αντιμεταναστευτικό μένος. Ή μήπως το μένος είχε άλλους στόχους εν τέλει και δείχνει άλλες κατευθύνσεις;
"Επίσης οι εκλογές σήμαναν το τέλος των πολυσυλλεκτικών κομμάτων χωρίς ιδεολογική πλατφόρμα, που δημιούργησε η μεταπολίτευση".
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι εννοείς όταν λες "πολυσυλλεκτικά κόμματα", γιατί νομίζω ότι το πλέον πολυσυλλεκτικό κόμμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, που είναι και ο ουσιαστικός νικητής των εκλογών.
Και η νίκη του νομίζω οτι εν μέρει οφείλεται και στην πολυσυλλεκτικότητά του.
Επίσης πρέπει να κάνεις ένα ακόμη ΥΓ που να μιλάει για τη μεγάλη ευκαιρία της Αριστεράς Αυτός που θα τη κλωτσήσει σύντομα θα καλεστεί να δώσει λόγο στα μέλη του ίδιου του κόμματός του, αν τα καταφέρει και του μείνει κανένα!
Επίτρεψέ μου να αμφιβάλλω για τη μη περιστασιακή πολυσυλλεκτικότητα ενός συνασπισμού αριστερών ρευμάτων που έχει ένα ποσοστό γύρω στο 15% από τέως ψηφοφόρους της ΝΔ και πάνω από 40% από τέως ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, τους οποίους τους ενώνουν τα δεινά μια παράταιρης μνημονιακής πολιτικής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης επίτρεψέ μου να συνεχίσω να θεωρώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια ιδεολογική πλατφόρμα (παρότι διακρίνεται από την αριστερή πολυφωνία των συνιστωσών του) και δεν είναι πελατειακός (ευελπιστώ)όπως οι τέως δικομματικοί πόλοι.
Τέλος επίτρεψέ μου να συνεχίσω να θεωρώ ότι η αριστερά όπως και η δεξιά δεν είναι ενιαίοι ιδεολογικά φορείς που να μπορούν όντως να συνεργαστούν εύκολα χωρίς τεράστιες ιδεολογικές παραχωρήσεις. Το καθ' υπερβολή αντίστοιχο της δεξιάς (προσοχή στο καθ' υπερβολή που θέλω να το τονίσω αλλά που δεν καταλύει την ισχύ του παραδείγματος) είναι η συνεργασία ΝΔ και Χρυσής Αυγής. Για να μην παραπέμψω στην φαιδρότητα του φιλελεύθερου χώρου του ΥΓ2.
Αλλά και πρακτικά δεν βγαίνουν τα κουκιά χωρίς τους Λαϊκιστές της Δεξιάς (την κατά βάση πατριωτική δεξιά του αντιμνημονίου αλλά και του βαθιά γαλάζιου κρατισμού και συντεχνιασμού).
Θεωρώ ότι η πολυσυλλεκτικότητα είναι σημαντική εκλογικά όταν μπορέσεις να αφομοιώσεις τους συλλεγόμενους σε μια καθαρή, μονοσήμαντη και ουσιαστική πολιτική και εκεί ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την ευκαιρία να παγιώσει πολιτικά τα κέρδη του άσχετα αν τώρα προκύψει κυβέρνηση αριστεράς ή όχι...Και να συμπληρώσω ότι ίσως το μεγαλύτερο κέρδος του θα ήταν να πιέσει στη δεδομένη συγκυρία να επιτύχει να αλλάξει ο εκλογικός νόμος προς το δημοκρατικότερο.
και από ιδεολογική πλατφόρμα άστα να πάνε. Δαμανάκη μαζί με ΚΟΕ, Κουναλάκη, οικολόγους, το Νίκο Μπίστη, ....αν θυμάμαι καλά κάποιο φεγγάρι πρέπει να ήταν και ο Καραμπελιάς!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που γράφεις στη τελευταία σου παράγραφο είναι πραγματικά το ζητούμενο και το μεγάλο στοίχημα. Να καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ να παγιώσει αυτά τα κέρδη και σίγουρα να δούμε επιτέλους και την απλή αναλογική ως εκλογικό σύστημα της χώρας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥποθέτω ότι υπάρχει η πλατφόρμα που κινείται από τις παρυφές της σοσιαλοδημοκρατίας μέχρι της παρυφές ή και με κάποια επικάλυψη με την επαναστατική αριστερά. Εφόσον δεν έχει κυβερνήσει τουλάχιστον μπορεί να θεωρηθεί μη πελατειακός σε αυτό τον ευρύ χώρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο πιο πολυσυλλεκτικοί γινόμαστε τόσο πιο δύσκολα μπορούμε να δώσουμε καθαρές προτάσεις με πρακτική εφαρμογή.
Συνεχίζω να θεωρώ ότι ο μόνος δρόμος που δεν θα είναι απελπιστικά επώδυνος για μας είναι με ενωμένη φωνή να διεκδικήσουμε μέσα στην κοινότητα που ίσως κάπως αλλάζει ρότα, αυτά τα λίγα ή πιο πολλά που θα συμφωνήσουμε σαν κοινό τόπο με βάση τις ανάγκες της στενάζουσας κοινωνίας και τις άλλες παραμέτρους που αντιμετωπίζουμε (πχ χωρίς στοιχειώδη παραγωγική βάση και μειούμενο ΑΕΠ για ποια αυτάρκεια, που θα μας στηρίξει χωρίς την έξωθεν βοήθεια, μπορούμε να μιλάμε;) Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Χρειάζεται τόλμη και ρίσκο αντί για δουλοπρέπεια αλλά πρέπει να ξέρουμε το πότε, πόσο και πως.