Οι προτάσεις που διαφάνηκαν σήμερα από Τσίπρα και Στρατούλη θα έλεγα ότι αναφέρονται σε εσωτερικό δανεισμό αντί για τον εξωτερικό δανεισμό του Μνημονίου. Αν και μη ειδικός θα επιχειρήσω να κάνω επιγραμματικά μια σύγκριση των δυο μορφών δανεισμού απ' όσα βρήκα και διάβασα και η κρίση δική σας:
(1) Ο εσωτερικός δανεισμός δεν αυξάνει τους συνολικούς πόρους της οικονομίας σε αντίθεση με τον εξωτερικό.
(2) Ο εσωτερικός δανεισμός μειώνει την αγοραστική δύναμη και επηρεάζει αρνητικά την ενεργό ζήτηση (μάλλον αρκετά κακό σε μια οικονομία σε τραγική ύφεση).
(3) Ο εξωτερικός δανεισμός δημιουργεί βελτίωση στο ισοζύγιο πληρωμών την περίοδο της σύναψης του δανείου αλλά επιφέρει συναλλαγματική επιβάρυνση την περίοδο εξόφλησης του δανείου (στην Ευρώπη του κοινού νομίσματος Ευρώ, υποθέτω ότι δεν γεννάται θέμα συναλλαγματικής επιβάρυνσης αλλά υποθέτω ότι το ισοζύγιο πληρωμών επιβαρύνεται κατά την αποπληρωμή του δανείου. Η επιβάρυνση του ισοζυγίου πληρωμών από τοκοχρεολύσια κλπ κατά την αποπληρωμή του δανείου μετριάζεται πολύ αν το δάνειο έχει χρησιμοποιηθεί παραγωγικά επιφέροντας αύξηση εξαγωγών ή υποκατάσταση εισαγωγών.
(4) Οι όποιοι τόκοι του εσωτερικού δανεισμού πάνε στους κατοίκους της χώρας ενώ του εξωτερικού πάνε στον έξωθεν δανειστές άρα μεγαλώνουν τις συναλλαγματικές εκροές της χώρας.
Για την ανεργία σχετικό νομίζω είναι το εξής. Σε περιόδους όπου η ενεργό ζήτηση δεν επαρκεί για να επιφέρει πλήρη απασχόληση, λόγω της μικρής ενεργού ζήτησης μένουν αδιάθετες ιδιωτικές καταθέσεις τις οποίες μπορεί να δανείζονται δημόσιοι φορείς και να τις ξοδεύουν για να αυξηθεί η ενεργός ζήτηση και συνεπώς η παραγωγή, η απασχόληση και τα εισοδήματα ωσότου φθάσουμε σε επίπεδα πλήρους απασχόλησης. Ο δανεισμός σε αυτές τις περιπτώσεις γίνεται με έκδοση νέου χρήματος από την κεντρική τράπεζα, που αυξάνει την οικονομική ρευστότητα, την ενεργό ζήτηση και συνεπώς την απασχόληση.
Τέτοιο μηχανισμό έκδοσης νέου χρήματος σημειωτέον ότι δεν διαθέτει η χώρα λόγω συμμετοχής στην Ευρωζώνη.
ΥΓ: Σχετική ανάλυση του κου Στούπα στο Capital.gr. Απλά ξεχωρίζω και σχολιάζω το παρακάτω απόσπασμα¨ "Για την Ελλάδα, με βάση τα δεδομένα της χρεοκοπίας που υπάρχουν, η λιτότητα είναι μονόδρομος, όπως και η αλλαγή μορφής απασχόλησης από τον μην παραγωγικό (με αιχμή το δημόσιο) σε παραγωγικούς τομείς εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων". [Πηγή:www.capital.gr] ΣΧΟΛΙΟ: Ο κος Στούπας αγωνιά στην όλη ανάλυσή του να αποδείξει ότι η λιτότητα πρωτεύει ως και αρκεί για να επιλύσει την κρίση. Όμως πέφτει ο ίδιος παρακάτω σε αντίφαση αφού προσθέτει την αναγκαιότατη αλλαγή απασχόλησης χιλιάδων Ελλήνων σε παραγωγικούς τομείς. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να αναπτυχθούν αυτοί οι τομείς κε Στούπα και να φτιαχτεί ο ανύπαρκτος παραγωγικός ιστός της Ελλάδας. Αλλιώς θα έχουμε απλά στρατιές ανέργων. Πως θα φτιαχτεί κε Στούπα; Από παρθενογένεση; Απλά η πολιτική σας νοοτροπία αναμένει την πλήρη συμπίεση του εργασιακού κόστους που θα φέρει επενδύσεις. Πόσο θέλετε άραγε να συμπιεστεί; Σε επίπεδα Μπαγκλαντές νομίζετε ότι θα ξεπεραστεί η κρίση;
(1) Ο εσωτερικός δανεισμός δεν αυξάνει τους συνολικούς πόρους της οικονομίας σε αντίθεση με τον εξωτερικό.
(2) Ο εσωτερικός δανεισμός μειώνει την αγοραστική δύναμη και επηρεάζει αρνητικά την ενεργό ζήτηση (μάλλον αρκετά κακό σε μια οικονομία σε τραγική ύφεση).
(3) Ο εξωτερικός δανεισμός δημιουργεί βελτίωση στο ισοζύγιο πληρωμών την περίοδο της σύναψης του δανείου αλλά επιφέρει συναλλαγματική επιβάρυνση την περίοδο εξόφλησης του δανείου (στην Ευρώπη του κοινού νομίσματος Ευρώ, υποθέτω ότι δεν γεννάται θέμα συναλλαγματικής επιβάρυνσης αλλά υποθέτω ότι το ισοζύγιο πληρωμών επιβαρύνεται κατά την αποπληρωμή του δανείου. Η επιβάρυνση του ισοζυγίου πληρωμών από τοκοχρεολύσια κλπ κατά την αποπληρωμή του δανείου μετριάζεται πολύ αν το δάνειο έχει χρησιμοποιηθεί παραγωγικά επιφέροντας αύξηση εξαγωγών ή υποκατάσταση εισαγωγών.
(4) Οι όποιοι τόκοι του εσωτερικού δανεισμού πάνε στους κατοίκους της χώρας ενώ του εξωτερικού πάνε στον έξωθεν δανειστές άρα μεγαλώνουν τις συναλλαγματικές εκροές της χώρας.
Για την ανεργία σχετικό νομίζω είναι το εξής. Σε περιόδους όπου η ενεργό ζήτηση δεν επαρκεί για να επιφέρει πλήρη απασχόληση, λόγω της μικρής ενεργού ζήτησης μένουν αδιάθετες ιδιωτικές καταθέσεις τις οποίες μπορεί να δανείζονται δημόσιοι φορείς και να τις ξοδεύουν για να αυξηθεί η ενεργός ζήτηση και συνεπώς η παραγωγή, η απασχόληση και τα εισοδήματα ωσότου φθάσουμε σε επίπεδα πλήρους απασχόλησης. Ο δανεισμός σε αυτές τις περιπτώσεις γίνεται με έκδοση νέου χρήματος από την κεντρική τράπεζα, που αυξάνει την οικονομική ρευστότητα, την ενεργό ζήτηση και συνεπώς την απασχόληση.
Τέτοιο μηχανισμό έκδοσης νέου χρήματος σημειωτέον ότι δεν διαθέτει η χώρα λόγω συμμετοχής στην Ευρωζώνη.
ΥΓ: Σχετική ανάλυση του κου Στούπα στο Capital.gr. Απλά ξεχωρίζω και σχολιάζω το παρακάτω απόσπασμα¨ "Για την Ελλάδα, με βάση τα δεδομένα της χρεοκοπίας που υπάρχουν, η λιτότητα είναι μονόδρομος, όπως και η αλλαγή μορφής απασχόλησης από τον μην παραγωγικό (με αιχμή το δημόσιο) σε παραγωγικούς τομείς εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων". [Πηγή:www.capital.gr] ΣΧΟΛΙΟ: Ο κος Στούπας αγωνιά στην όλη ανάλυσή του να αποδείξει ότι η λιτότητα πρωτεύει ως και αρκεί για να επιλύσει την κρίση. Όμως πέφτει ο ίδιος παρακάτω σε αντίφαση αφού προσθέτει την αναγκαιότατη αλλαγή απασχόλησης χιλιάδων Ελλήνων σε παραγωγικούς τομείς. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να αναπτυχθούν αυτοί οι τομείς κε Στούπα και να φτιαχτεί ο ανύπαρκτος παραγωγικός ιστός της Ελλάδας. Αλλιώς θα έχουμε απλά στρατιές ανέργων. Πως θα φτιαχτεί κε Στούπα; Από παρθενογένεση; Απλά η πολιτική σας νοοτροπία αναμένει την πλήρη συμπίεση του εργασιακού κόστους που θα φέρει επενδύσεις. Πόσο θέλετε άραγε να συμπιεστεί; Σε επίπεδα Μπαγκλαντές νομίζετε ότι θα ξεπεραστεί η κρίση;
Να κάνω μια παρατήρηση σε σχέση με το 2) όπως το αναφέρεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχεις δίκιο ότι θα μειωθεί η ζήτηση μόνο στη περίπτωση που αυτά τα χρήματα θα έπεφταν στη κατανάλωση. Αν επρόκειτο όμως αυτά να ήταν κοιμώμενα σε τραπεζικούς λογαριασμούς τότε έχεις άδικο. Το θέμα λοιπόν είναι πως θα προσελκυθούν αυτού του τύπου τα κεφάλαια.
Με φορολογικές ελαφρύνσεις? πιθανόν
Με ηλίθιες δηλώσεις σαν αυτή που έκανε χθές ο Στρατούλης? απίθανο
Αν πάντως θέλουμε με κάποιο τρόπο να πετύχουμε την οικονομική ανάπτυξη ένας δρόμος υπάρχει. Αύξηση των Δημοσίων Δαπανών για έργα και για χρηματοδότηση επενδύσεων.
Αυτό που λέει λοιπόν ο Συριζα ότι πρέπει να παγώσει η εξόφληση των δανείων για 3 χρόνια με σκοπό να χρηματοδοτηθεί η αγορά νομίζω οτι είναι μονόδρομος αν θέλουμε να δούμε καλύτερες μέρες σε τούτη δω την άμοιρη χώρα που ζούμε.
Το (2) είναι νομίζω σχετικό με την τελευταία παράγραφο της ανάρτησης πριν το ΥΓ. Σε ένα κράτος που θα είχε αυτόνομη οικονομική πολιτική, θα αύξαναν παροδικά τον πληθωρισμό με την έκδοση χρήματος που θα το έριχναν στις παραγωγικές επενδύσεις. Τώρα δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό (εκτός αν το έκανε η ΕΚΤ κόβοντας νέο Ευρώ ή αν εκδίδονταν τα Ευρωομόλογα).
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον το μίγμα περικοπών, διαρθρωτικών αλλαγών και επενδυτικών αναθερμάνσεων της οικονομίας είναι μονόδρομος. Το ζητούμενο είναι πως και πότε θα γίνουν οι επενδύσεις. Το Μνημόνιο θεωρεί ότι θα γίνουν από τους άγραφους νόμους της αγοράς όταν γίνουμε ανταγωνιστικοί δηλαδή όταν περικοπές και διαρθρωτικές αλλαγές έχουν κάνει το περιβάλλον ελκυστικό για επενδύσεις. Δυστυχώς τέτοια ελκυστικότατα περιβάλλοντα υπάρχουν αλλού στην Ασία εν μέσω ανθρώπινης εξαθλίωσης.
Και επίσης ο χρόνος της μετατροπής μας σε ελκυστικούς είναι μη προβλέψιμος και εδώ υπάρχουν race conditions το τι θα γίνει πρώτα, το ελκυστικό επενδυτικό περιβάλλον, το χάος της εξαθλίωσης ή η επανάσταση των απελπισμένων;
Μονόδρομος η αλλαγή της Ευρώπης με προσθήκες αναπτυξιακών πακέτων στα δημοσιονομικά και με μετατροπή της ΕΚΤ σε πραγματική τράπεζα των κρατών της Ευρώπης και όχι του σημερινού εκτρώματος της ανούσιας ΕΕ, που καθοδηγείται από γνωστά συμφέροντα του ισχυρού τηε Ένωσης. Δύσκολο και αυτό για να γίνει. Να δούμε.
File iwn ayto einai to e-mail mou: spellofpain@hotmail.com parakalw epoikhnwnhse. ''tolias''
ΔιαγραφήΕίναι η φιλελεύθερη προσέγγιση του όρου ανάπτυξη αυτή?
ΑπάντησηΔιαγραφήή απλά θέλουν να μας εξαθλιώσουν, όπως σωστά είπες, ώστε να δημιουργήσουν στα Βαλκάνια μία νέα Κίνα(σε μικρότερο μέγεθος βέβαια) ούτως ώστε να μειώσουν το κόστος παραγωγής που προαναγγέλλει η αύξηση του βιοτικού επιπέδου των Κινέζων και τα τεράστια μεταφορικά έξοδα που έχουν φέρνοντας τη παραγωγή τους από την Ασία?
Ελπίζω ο Ολάντ να εννοεί ότι θα παλέψει για το ευρωομόλογο και οτι θα σταματήσει εδώ η κατάρρευση της χώρας μας και όχι μόνο.