Πανιώνιος-ΠΑΣ τη Δευτέρα

Ο Πανιώνιος παίζει τη Δευτέρα το απόγευμα με τον ΠΑΣ Γιάννενα. Τα διαιτητικά στοιχεία του αγώνα:

ΔΕΥΤΕΡΑ 20/10

Πανιώνιος-ΠΑΣ Γιάννινα (Γηπ. Νέας Σμύρνης, 19:30)

ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ: Τάσος Παπαπέτρου (Αθηνών)

ΒΟΗΘΟΣ: Νίκος Γεωργαράκος (Αθηνών)

ΒΟΗΘΟΣ: Γιώργος Σταυρουλάκης (Ρεθύμνου)

4ος ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ: Χαράλαμπος Καλογερόπουλος (Αθηνών)

ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ: Ηλίας Μαζαράκος (Αρτας)

Από πλευράς αγωνιστικής, στη διάθεση του Τερεζόπουλου για συμμετοχή στον αγώνα είναι και ο Ιμπαγάσα.

Κάποια σχόλια για την Εθνική ποδοσφαίρου

Όλες οι ομάδες και μεγάλων χωρών ακόμα έχουν ημερομηνία λήξης και δεν βγαίνουν καλές φουρνιές συνέχεια. Μάλλον κάτι τέτοιο συμβαίνει και στη δική μας περίπτωση στη δεδομένη φάση.

Και βέβαια υπάρχει και αλαλούμ για το πως πρέπει να είναι αυτή η Εθνική και αυτό δεν είναι σημερινό θέμα.Το ζήτημα είναι ότι δεν έχουμε δημιουργικούς παίκτες αλλά από την άλλη ο κόσμος φώναζε σε Ρεχάγκελ και Σάντος για το ανασταλτικό ποδόσφαιρο. Και ζήταγαν και όποιον να ναι οι προπονητές της κερκίδας, πχ τον πολύ μέτριο Κλάους τον είχαν θεοποιήσει. Αλλά τα αποτελέσματα τα παίρναμε όταν ο προπονητής εκμεταλλευόταν καλύτερα το υλικό που είχε. Ανασταλτικά έπρεπε να παίζει για να παίρνει αποτελέσματα γιατί αλλιώς δεν μας βγάζει. Ας παίζουμε όπως μπορούμε καλύτερα και όχι να προσπαθούμε να παίξουμε όπως δεν μπορούμε. Αν θέλαμε να παίξουμε αλλιώς θα έπρεπε να προετοιμάζουμε τις μικρές ομάδες για αυτή την αλλαγή. Υπήρξε κάποιο τέτοιο σχέδιο ή μόνον το γνωστό ελληνικό ΅απόψε αυτοσχεδιάζουμε; Θαρρώ μάλλον το δεύτερο συνέβαινε και συμβαίνει.

Η επιλογή Ρανιέρι δεν ήταν η καλύτερη αν θέλαμε άμεσα αποτελέσματα γιατί ο Ρανιέρι δεν ξέρει το ελληνικό ποδόσφαιρο όπως το ήξερε ο Σάντος όταν ανέλαβε. Άρα η κάνουμε υπομονή ή παίρνουμε τον κυρ Παράσχο ή κάτι αντίστοιχο, που άκουσα και σε ραδιοφωνική αθλητική εκπομπή και κάνουμε και οικονομία και δίνουμε ξανά ευκαιρία σε Έλληνες προπονητές,που αν μη τι άλλο ξέρουν την κατάσταση (Για το ΅οικονομία΅παίζεται ... αφού οι αποζημιώσεις τυχόν απόλυσης δεν φαντάζομαι να είναι αμελητέες...).

Με την προσθήκη κάποιων όπως ο Κονέ και ο Χολέμπας και θεωρώ και ο Γκέκας για τα εκτός έδρας κυρίως και με κάποια μεγαλύτερη αμυντική προσήλωση (δεν είναι δυνατόν να μένει τελευταίος ο Σταφυλίδης με φορ σαν και αυτό των Ιρλανδών) μπορούμε να βελτιωθούμε αλλά πρέπει να έχουμε υπομονή αν θέλουμε κάποια στιγμή να ξαναφτιαχτεί μια καλή ομάδα έστω μια ομάδα που να παίρνει αποτελέσματα όπως παλιά ως πρόσφατα.

Και χρειάζεται και η οικογενειακή χημεία στην ομάδα που τώρα λείπει (καμιά συνεργασία μεταξύ παικτών αντιπάλων μεγάλων ομάδων, πχ Καρέλης, Μήτρογλου, Αθανασιάδης). Εκεί παίζει ρόλο η προσωπικότητα του προπονητή και γι αυτό μάλλον προσλήφθηκε ο Καραγκούνης αλλά χρειάζεται και κάποια καλλιέργεια και συνείδηση των διεθνών και είναι λυπηρό που αυτή φαίνεται να λείπει από κάποιους.

Τέλος κάποιοι έμπειροι που θα στήριζαν αυτή την ομάδα είναι για διαφόρους λόγους ΓΙΑ ΤΑ ΜΠΑΖΑ και σε αυτό δεν φταίει ο Ρανιέρι. Βλέπε Μήτρογλου, Σαμαρά, Μανιάτης, Σαλπιγγίδη. Έτσι δεν πάμε πουθενά. Και μάλιστα όχι μόνον ντεφορμέ είναι αλλά και για κάποιους παράλληλα ισχύει ότι συμμετέχουν και με φανερή έλλειψη πάθους και διάθεσης...

Ο Βαλκανικός μεγαλοϊδεατισμός ξεβράστηκε στο ποδόσφαιρο

Τις προάλλες ήταν το Βουλγαρία-Κροατία, μετά το Ρουμανία-Ουγγαρία και χθες το Σερβία-Αλβανία. Ο Βαλκανικός μεγαλοϊδεατισμός ξεβράσθηκε στο ποδόσφαιρο. Κάποιοι χρησιμοποιούν το εύκαιρο προς τέτοια χρήση ποδόσφαιρο, ιδίως στη διεθνή του έκφανση, για να φουντώσουν τις εθνικιστικές διαμάχες στην περιοχή, μια περιοχή που υποφέρει από την οικονομική κρίση και τα κοινωνικά προβλήματα. Μια περιοχή που φαίνεται να έχει ηγεσίες άλλων εποχών, τότε που τα Βαλκάνια ήταν η πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης. Γιατί δεν νοείται ο αδελφός του πρωθυπουργού μιας χώρας να είναι πλοηγός στο αεροπλανάκι που άναψε χθες τα αίματα. Και ούτε να πανηγυρίζουν για ηρωισμούς όχι οι απλοί συμπατριώτες του αλλά ο ίδιος ο πρωθυπουργός να το διατυμπανίζει στο facebook (αντί να ασχολείται και αυτός, όπως και οι άλλοι με αντίστοιχα αξιώματα στις άλλες χώρες της περιοχής με τα πραγματικά προβλήματα, που ταλανίζουν τον κόσμο τους):

«Περήφανοι για τους ερυθρόμαυρους, που κέρδισαν το παιχνίδι όσο παίχτηκε ποδόσφαιρο. Λύπη για τους γείτονες που ξεφτιλίστηκαν διεθνώς με την εμφάνισή τους» αναφέρει χαρακτηριστικά στο μήνυμά του ο Αλβανός πρωθυπουργός.

Για τον πλοηγό αδελφό ούτε κουβέντα. Περήφανος για το κατόρθωμα, που έκανε ένα αθλητικό γεγονός, πεδίο μάχης. Και με βαρύγδουπους χαρακτηρισμούς για να ρίξει και άλλο λάδι στη φωτιά όχι τόσο για τους δικούς του και το "κατόρθωμά" τους και τη "γενναιότητά" τους αλλά για τους "ξεφτιλισμένους" γείτονες (βάζω και το "γενναιότητα" σε εισαγωγικά, όχι γιατί δεν θεωρώ έντιμο και γενναίο όποιον υπερασπίζεται τη σημαία της πατρίδας του αλλά γιατί σε αυτό το περιστατικό δεν μιλάμε απλά για τη σημαία της χώρας αλλά για ένα προβοκατόρικο για τον αντίπαλο πανί που παρουσίαζε τη μισή βαλκανική κάτω από την συγκεκριμένη επικυριαρχία).

Εντάξει... Ξέρουμε ότι η Ευρώπη αποτελείται από εθνικά κράτη από ιδρύσεώς των και αυτό κάνει δυσχερή τη συμβίωση και τη συνεργασία των λαών της. Αλλά πιο δύσκολη την κάνει η προσπάθεια "ηγετών" να μετατρέψουν τη φιλοπατρία των λαών τους σε μίσος εναντίον των άλλων λαών και να συντηρούν διενέξεις, που κρατούν ζωντανούς στα γκουβέρνα τους εκείνους που κραδαίνουν τα σκιάχτρα των εξωτερικών εχθρών για να αποφύγουν την ενασχόληση των λαών με εσωτερικά προβλήματα και διεκδικήσεις, που θίγουν συμφέροντα.
Ο κάτοικος των χωρών μας λοιπόν, σε μια "Μεγάλη" χώρα του, που βαυκαλίζεται να του υπόσχεται ο μεγαλοϊδεατισμός τέτοιων ηγετών, θα μοιραστεί τα ίδια σημερινά προβλήματά του, για τα οποία δεν κάνουν τίποτα οι μεγαλοϊδεάτες ηγέτες, με περισσότερους  και σε ευρύτερο χώρο από ότι στη "Μικρή" τωρινή χώρα του.  Αφού βέβαια στο βωμό του μεγαλοϊδεατισμού χαθούν μιλιούνια ανθρώπινων ζωών ένθεν και εκείθεν και αν δεν καταλήξει τελικά σε μια καταστροφή ανάλογα με τη διεθνή συγκυρία (όπως αυτή που έζησε η Ελλάδα το 22).

Πόσο σύμπτωση είναι άραγε η επαναλαμβανόμενη εθνικιστική σύγκρουση των τελευταίων βδομάδων στα βαλκανικά γήπεδα; Προϊόν της κρίσης που βρίσκει διέξοδο στον εθνικισμό; Ίσως αυτό να είναι το κάπως καλύτερο σενάριο των ακούσιων λόγω της δυναμικής της κρίσης και όχι υποδαυλιζομένων από διάφορους "αεροπλοηγούς" προκλήσεων. Γιατί και η κρίση μόνη της είναι ίσως αρκετή αλλά σκεφθείτε πόσο πιο άσχημη είναι η κατάσταση αν κάποιοι θέλουν να φουντώσει η φωτιά; 

Ήττα ξανά για τη νεανική ομάδα του Πανιωνίου με τον κόσμο δίπλα της να τιμά την προσπάθεια

Δεκάλεπτα: 13-26, 40-50, 49-71, 76-92

ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ: Μωραϊτης 15 (4), Πετρόπουλος 14 (1), Οικονομόπουλος 7 (1), Κουκουλάς 7, Σπυρόπουλος 2, Μοτσενίγκος, Μπιλής 15 (1), Σταμάτης 16 (1), Δούκας.

Κολοσσός: Τολιόπουλος, Λαρετζάκης 2, Σιόλογκας, Καρίμ 5, Τζέιμς 26(6), Σμιτ 8, Στεφανίδης 7(1), Λίντεν 6, Τσάμης 12(2), Χάγκινς 9, Μπούλιαν 17(3)

Ταλέντο, προσπάθεια και πάθος των νεαρών παικτών του Πανιωνίου αλλά δεν έφτανε απέναντι στην επαγγελματική ομάδα του Κολοσσού που πήρε 71 από τους 92 πόντους της από τους ξένους της.

Ο κόσμος πλάι στην ομάδα, τιμάει την προσπάθεια που γίνεται. Στον πάγκο τούτη τη φορά ο νέος προπονητής, ο Παπαχατζής.

Και μεταξύ άλλων τίμησε και τον Μητσάρα που έφυγε από κοντά μας πρόσφατα με ένα πανό που έκανε όλους να αισθανθούν την απουσία του από τις κερκίδες και ίσως εκείνον από ψηλά να το κοιτάει και να χαίρεται η ψυχή του, που εκεί που έκανε έντονη την παρουσία του, τον θυμήθηκαν και τον τίμησαν.

«Μητσάρα εκεί ψηλά κάνε τον παράδεισο να παραμιλά»

ΥΓ:  Ούτε σε αυτή τη φάση δεν μπορούν οι Πανιώνιοι να είναι ενωμένοι. Είναι πράγματι λυπηρό. Και κε Χριστοδούλου ΟΛΟΙ είναι αθλητές που πέρασαν από τον Πανιώνιο από τον καλύτερο ως τον χειρότερο. Αφήστε όλοι τα περί σημαιών και κοιτάξτε την ομάδα. Και κοίταξε λίγο ψηλά στο ταβάνι του Αρτάκης πριν μιλήσεις περί μοναδικής σημαίας γιατί εκεί υπάρχουν δυο φανέλες κρεμασμένες. Για να μην λέμε κουραφέξαλα χωρίς να τα σκεφτόμαστε πρώτα. Πέραν τούτου όπως έγραψα πιο πάνω, οι παίκτες τιμήθηκαν που φόρεσαν τη φανέλα της ομάδας και ο Πανιώνιος πρέπει να σέβεται όλους όσους την φόρεσαν και δηλώσεις καλό είναι να γίνονται λιγότερες όταν μόλις πριν από λίγες μέρες τούτη η ομάδα του μπάσκετ κόντεψε να διαλυθεί από ολιγωρίες και αντιπαραθέσεις.