Λίγα Πανιώνια

Προσπαθεί ο Πανιώνιος να συνθέσει σιγά σιγά το παζλ των νέων ποδοσφαιριστών για τη δύσκολη νέα χρονιά. Από ότι φαίνεται, το νέο κομμάτι θα είναι ο μεσοεπιθετικός του Πλατανιά, ο Παπανικολάου.
Εν τω μεταξύ, από τους υπάρχοντες, ο Οικονομίδης σκόραρε με την Ελπίδων απέναντι στη Γεωργία. Μακάρι να είναι η αρχή μιας ανοδικής και σταθερής πορείας.

ΥΓ: Βάζω σχόλια σε αυτή την ανάρτηση με ότι νεότερο Πανιώνιο, μεταγραφικό ή άλλο βλέπω να γίνεται.

ΥΓ2: Αφού ο Ολυμπιακός δεν προχώρησε σε μεταγραφή φορ ως τώρα, ήταν μάλλον αναμενόμενο να τέλειωνε την εκκρεμότητα με το Ντουρμισάι και να τον ενέτασσε στο δυναμικό του. Στον Πανιώνιο, γράφεται ότι περιμένουν τυχόν δανεισμό του. Το θέμα είναι σημαντικό γιατί εξαρτάται από αυτό, σε τι θέση θα αποκτηθεί ο μοναδικός επιτρεπόμενος έμπειρος παίκτης άνω των 23 ετών. Εκτός του σέντερ φορ, η άλλη υποψηφία θέση είναι αυτή του σέντερ μπακ, που η ομάδα πονούσε πέρυσι.

Δαιμονοποιήσεις, αυτογνωσία, ιδεοληψίες και εν δυνάμει πολιτικές παρενθέσεις

Μετά τις πρόσφατες εκλογικές διαδικασίες των τελευταίων δυο βδομάδων, έχω την αίσθηση ότι υπάρχει ένα κλίμα δαιμονοποίησης του ηττημένου ΣΥΡΙΖΑ για όλα τα κακά, τα στραβά και τα ανάποδα αυτής της χώρας.
Ισχύει βέβαια σε τέτοιες περιπτώσεις το ουαί τοις ηττημένοις φυσιολογικά. Από εδώ, έχω πολλές φορές κριτικάρει διάφορες κυβερνητικές αστοχίες, ιδεοληψίες και ανακολουθίες όπως και επίσης τη ΣΥΡΙΖΑϊκή προσπάθεια δαιμονοποίησης όλων των άλλων πλην εαυτών για τα πάντα και πολλές φορές χωρίς αυτοκριτική των όσων έταζε και των όσων εν τέλει έκανε.
Αλλά το να φθάσουμε εύκολα στην απέναντι όχθη, νομίζω δείχνει αν μη τι άλλο την κοντή μνήμη που έχουμε και την έλλειψη αυτογνωσίας.

Και ένα άλλο σημείο, που θα ήθελα να σχολιάσω, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο καταλληλότερος να κάνει με σχετική κοινωνική ηρεμία τη βρώμικη δουλειά των μνημονίων. Με πολύ περισσότερες αναταραχές και ίσως σε πολύ ευρύτερο χρόνο, θα το πετύχαιναν οι αντίπαλοί του. Ίσως τώρα είναι λιγότερο "αναγκαίος" σε όσους και για όσα ήταν "αναγκαίος".
Ας προσέξουν όμως οι επίγονοι γιατί οι χαλεπές μέρες δεν έχουν παρέλθει και η κοινωνία είναι ακόμα σε σημαντικές δυσκολίες, που πιθανόν χρειάζονται λύσεις ευρυτέρων οριζόντων αλλά και προστατευτικές δικλείδες και μάλιστα με τρόπο πιο δίκαιο και στοχευμένο στους πιο αδυνάτους, από αυτόν, της σε πολλές περιπτώσεις χαλαρών ή και αστόχων κριτηρίων αναδιανεμητικής τακτικής των προηγούμενων.
Και ιδεοληψίες δεν έχει μόνον η Αριστερά σε αυτήν τη χώρα. Και το ότι συμβαίνει στο ΣΥΡΙΖΑ τώρα, θα πρέπει να είναι μάθημα σε όλους ότι στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες, με τα όποια στραβά τους, όλοι αποτελούν εν δυνάμει "παρενθέσεις".

YΓ: Ας μην ξεχνάμε ότι για πολλά χρόνια είμαστε δεσμευμένοι επαχθώς κατά τη γνώμη μου, να υποστούμε τη λιτότητα υψηλότατων πλεονασμάτων, που πάνε στην αποπληρωμή χρεών και ΜΟΝΟΝ από τα "ματοβαμμένα" υπερπλεονάσματα μπορούμε να παράσχουμε στην κοινωνία και από αυτά μόνον το 40%. Αυτό σημαίνει ότι πιθανόν ούτε και κάποιες υποδομές που χρειάζονται την κρατική αρωγή να μην μπορούμε να συντηρήσουμε με δημόσιες δαπάνες. Άρα υπό αυτές τις συνθήκες χρειάζονται τα λεφτά των ιδιωτικών επενδύσεων για να μπορέσουμε να συντηρήσουμε και να αναπτύξουμε. Αυτά πολύ απλοϊκά από κάποιον απλό πολίτη χωρίς εξειδικευμένες γνώσεις, όχι πολιτικό και όχι θεωρώ με κομματικές παρωπίδες.