Ρέθυμνο-Πανιώνιος 75-65. Προσπάθεια,βελτίωση, ελπίδες για τη συνέχεια.

Δεκάλεπτα: 14-17, 32-31, 52-49, 75-65.

Ρέθυμνο: Σίμπσον 9 (1), Σχίζας, Κουμπούρας 10, Σάφτενααρ 25 (4), Κάουνσιλ 8, Άλεν 9 (2), Καλαμπόκης, Φαγιέ 9 (1), Σίννης, Χείλαρης 3 (1), Κράβιτς 2, Δουλγεράκης.

Πανιώνιος: Ξανθόπουλος 3 (1), Πετρόπουλος, Βεργίνης 9 (1), Σπυρόπουλος, Στρναντ 5 (1), Μοστενίγος, Μπίλλης, Σταμάτης 2, Γουντς 14, Φιτζπάτρικ 6, Κορόλεφ 14 (2), Προύιτ 12 (4).

Με τον Προύιτ να βοηθάει στο παρκέ και τον Αλεξανδρή στον πάγκο, ο Πανιώνιος το πάλεψε στο Ρέθυμνο με την αξιόμαχη τοπική ομάδα. Κρατήθηκε κοντά στο σκορ και ως το 32’ ήταν μέσα στη διεκδίκηση της νίκης (55-52). Κορόλεφ και Γούντς βοηθάνε αμυντικά και επιθετικά.Φαίνεται να έχει βελτιωθεί και η συνοχή αλλά όχι επαρκώς η αντοχή. Πάντως σήμερα οι ελπίδες για κάτι καλύτερο αυξήθηκαν.

Βέροια-Πανιώνιος 2-2

Βέροια (Γκρανέρο): Καντιμοίρης, Μαλόν, Βέρτζος, Μπράβο, Αμαραντίδης, Μπατιόν, Βάσκες (Μπαρκγάν 54'), Μπαλάφας, Ντουμίτρου (Μπεν 66'), Καλτσάς, Κάμπορα (Γεωργιάδης 78').

Πανιώνιος (Τερεζόπουλος): Παπαδόπουλος, Αργυρόπουλος (Πάνος 88'), Παντίδος, Τασουλής, Οικονόμου, Σιώπης, Μητρόπουλος, Κολοβός, Φούντας (Γκίνη 41'), Μπουμάλ (Ντουρμισάι 80'), Γιάννου.

Γκολ: Κάμπορα (38' ψαλιδάκι), Ρ. Μπράβο (45' κεφαλιά) - Γιάννου (20' σουτ), (53 σουτ).

Κάρτες: Βέρτζος (κίτρινη 43'), Αμαραντίδης (κίτρινη 61'), Τασουλής (κίτρινη 64'), Μπουμάλ (κίτρινη 78'), Σιώπης (κίτρινη 83').

Μια μικρή αντιστάθμιση σήμερα των εντός έδρας πρόσφατων απωλειών του Πανιωνίου.Ένα καλό ματς για Γιάννου με 2 γκολ και Κολοβό, δημιουργό των γκολ. Τυχεροί καθώς γλυτώσαμε από μεγάλη ευκαιρία της Βέροιας να κάνει το 3-1 και στη συνέχεια κάναμε το 2-2 αλλά κάτι τέτοιο το έχουμε ζήσει εις βάρος μας κατά κόρον φέτος. Καλός και ο ένας βαθμός στο σακούλι με μια ομάδα που έχει δείξει πολύ ισχυρή ως τώρα (4-4 ως τώρα στην έδρα της). Και αυτή είναι η πρώτη εκτός έδρας συγκομιδή μας. Σπάσαμε το ρόδι...

Στη Βέροια

Χωρίς τον Ιμπαγάσα θα προσπαθήσει σήμερα στη Βέροια ο Πανιώνιος με αποστολή των εξής παικτών:

Γιαννακόπουλος, Παπαδόπουλος, Σιώπης, Χατζηισαΐας, Παντίδος, Αργυρόπουλος, Πάνος, Τασουλής, Μητρόπουλος, Γκίνης, Μ. Γκέζος, Κολοβός, Μπούζας, Μασούρας, Γιάννου, Ντουρμισάι, Μπουμάλ, Φούντας, Οικονόμου.

Ανάσα από το κύπελλο. Ολυμπιακός-Πανιώνιος 1-1

Ολυμπιακός (Μίτσελ): Μέγιερι, Σαλίνο, Αυλωνίτης, Βούρος, Γιαννούλης, Μπουχαλάκης, Φορτούνης, Ντοσεβί, Ντουρμάζ, Γκαζαριάν, Διαμαντάκος

Πανιώνιος (Δημήτρης Τερεζόπουλος): Γιαννακόπουλος, Μητρόπουλος, Τασουλής, Φούντας, Γκίνης, Χατζηισαϊας, Γιάννου, Πάνος, Μπουμάλ, Κολοβός, Γκέζος

Τα γκολ, ο Φορτούνης με απ' ευθείας φάουλ στο 13' και ο Μητρόπουλος με κεφαλιά μετά από σέντρα του Φούντα στο 24'/

Βέβαια με τον Ολυμπιακό Β' παίξαμε αν και αυτός είναι επιπέδου πιθανότατα πχ ανώτερου του Αστέρα ή του Ατρόμητου αν εξαιρέσουμε την έλλειψη συνοχής από το ότι δεν παίζουν συχνά επίσημα μάτς όλοι αυτοί μαζί. Παρ' όλα αυτά η χθεσινή ισοπαλία είχε την ψυχολογική της αξία αφού η ομάδα έσπασε το ρόδι στο σκοράρισμα μετά από δυο άκαρπα ματς και κατάφερε να ελέγχει το ρυθμό με προσοχή, κάνοντας και κάποιες αξιόλογες επιθετικές ενέργειες. Τώρα αν έχει πρακτική αξία για το κύπελλο ο βαθμός που πήραμε, νομίζω πως έτσι και αλλιώς πρέπει να νικήσουμε την Παναχαϊκή. Μια ανάσα λοιπόν ήταν αυτή χθες και ελπίδα για ανάκαμψη.

"Τίγρης" και "Πάνθηρες" μαζί στην μπασκετική κυανέρυθρη προσπάθεια

Ο Βαγγέλης Αλεξανδρής, ο επονομαζόμενος και Τίγρης, άνθρωπος με δεκαετίες στο μπάσκετ σαν παίκτης και προπονητής, θα αναλάβει να οδηγήσει τον Πανιώνιο στη φετινή προσπάθειά του στο πρωτάθλημα μπάσκετ της Α1, μια προσπάθεια ιδιαίτερα δύσκολη. Θα ξεκινήσει στον πάγκο του Πανιωνίου στον επόμενο αγώνα με το Ρέθυμνο.
Εν τω μεταξύ ο άρτι αφιχθείς Προύιτ τραυματίστηκε με το καλημέρα στο φιλικό με το Παγκράτι και οι εξετάσεις θα δείξουν αν θα προλάβει να εμφανιστεί επίσημα και πότε.

Το ΟΧΙ οι ‘...ισμοί’ και η συνέχεια...

Με την ευκαιρία της σημερινής Εθνικής Επετείου του ΟΧΙ και σε συνάρτηση με διάφορα που ζούμε πρόσφατα, που μπερδεύουν το σωβινισμό με τον πατριωτισμό, γράφω κάποιες απλές σκέψεις μου, σκέψεις ενός απλού ανθρώπου που θέλει να ζει χωρίς φανατισμούς και μισαλλοδοξίες.

Όλοι μας αγαπάμε την οικογένειά μας και δίνουμε και τη ζωή μας γι’ αυτήν. Με τους γείτονές μας θέλουμε να ζούμε σε ομόνοια και αγαστές σχέσεις. Αν κάποιος μας επιβουλεύεται, αναγκαζόμαστε να αμυνθούμε στην επιβουλή αυτή και να υποστηρίξουμε το δίκιο μας.
Η επέκταση της αγάπης μας αυτής σε ευρύτερα πλαίσια της γειτονιάς μας, της πόλης μας, της κοινωνίας μας, φθάνει στα όρια της αγάπης μας για την πατρίδα μας, της φιλοπατρίας.
Δεν μισούμε τους γείτονές μας, χαιρόμαστε για τις χαρές τους και λυπούμαστε για τις λύπες τους. Έτσι θα πρέπει να γίνεται με όποιον αγαπάει την πατρίδα του. Η αγάπη για τη πατρίδα μας δεν είναι μίσος για τους άλλους λαούς. Αντίθετα επιζητείς τη συνεργασία και την παγίωση της ειρήνης. Η φιλοπατρία δεν είναι σωβινισμός. Και παράλληλα φιλοπατρία σημαίνει να θέλεις την κοινωνική πρόοδο και την ευημερία των ανθρώπων που ζουν σε τούτα τα χώματα και το κράτος δικαίου και πρόνοιας για τους συνανθρώπους σου. Γιατί δεν μπορώ εγώ και η οικογένειά μου να ζω καλά όταν γύρω υπάρχει δυστυχία και αδικία.
Η φιλοπατρία μας θα πρέπει να μας ωθεί στον αγώνα για την παγκόσμια ειρήνη και τη συνεργασία των λαών. Μακριά από τη μισαλλοδοξία. Το να αγωνιζόμαστε για την πρόοδο του δικού μας ‘σπιτιού’, δεν σημαίνει ότι θέλουμε να πάρουμε το ‘σπίτι’ του άλλου, ούτε να τον μισούμε και να τον εποφθαλμιούμε για τα όσα εκείνος έχει.
Και παράλληλα, ας σκεφτούμε ότι η ίδια αγάπη επεκτείνεται ακόμα περισσότερο και από τα όρια της πατρίδας, σε όλον τον πλανήτη μας, στην προσπάθεια να κρατήσουμε υγιές το πληγωμένο του περιβάλλον και στην πιθανόν μακρινή ουτοπία μιας γης με λαούς που θα ζουν μαζί σε ομόνοια και συνεργασία για το κοινό καλό όλων.

Δυστυχώς ζούμε με βάση θεωρίες που διδάσκουν πολέμους και μίση, πολέμους εθνών, θρησκειών και τάξεων, θεωρίες διττές με το ‘καλό’ από τη μια και το ‘κακό’ από την άλλη και τη συνεχή διαμάχη μεταξύ τους. Τα όσα ανέφερα παραπάνω φαντάζουν ουτοπικά αλλά οι ουτοπίες όταν τις πιστέψουν πολλοί ίσως κάποτε γίνουν πραγματικότητες. Ας μείνουμε στον αρχικό σκοπό των σκέψεών μου, που ήταν να γράψω δυο λόγια τέτοια μέρα για την ουσία της φιλοπατρίας και τη διαφορά της από το σωβινισμό και άλλους ‘...ισμούς’ που αγωνίζονται να επιβάλλουν μισαλλοδοξία με βάση την κρίση της κοινωνίας και με θέλγητρο την εφεύρεση ‘εχθρών’ που φταίνε για τα δεινά μας και που οι ‘...ισμοί’ υπόσχονται να εξοβελίσουν.
Κάποιοι σε εκείνα τα βουνά πριν 74 χρόνια, με φωτιά στην ψυχή τους που φούντωσε η αδικία της άνανδρης επίθεσης, κράτησαν όρθια την πατρίδα μας. Η δική μου γενιά και η προηγούμενη δεν στάθηκαν αντάξιες ως τώρα. Αλλά έχουμε ακόμα δυνάμεις, έχουμε πρότυπα, έχουμε διδάγματα για να συνεχίσουμε να προσπαθούμε. Έτσι τουλάχιστον θέλω να ελπίζω...