Είχα το προαίσθημα ότι η διακοπή δεν θα έκανε καλό σε μια ομάδα που είχε ανοδική πορεία όπως ο Πανιώνιος. Επίσης στο μυαλό μου ήταν ότι στους παίκτες θα αρχίσει να επικρατεί πιθανόν η ψυχολογία ότι έχουν κάνει το καθήκον τους ως τώρα με το παραπάνω και ματς όπως αυτό στην Ξάνθη δεν θα πειράξει και πολύ αν δεν πάρουμε κάτι θετικό, δηλαδή η ψυχολογία μιας χαλαρότητας μετά από τις παραπάνω από το προσδοκώμενο επιτυχίες.
Δεν ξέρω αν σήμερα κάποια τέτοια ψυχολογία υπήρχε ή όχι και επηρέασε αλλά σίγουρα η εικόνα της ομάδας δεν ήταν καλή, κυρίως στο Α μέρος (που χάθηκε το ματς) και κυρίως φάνηκε μια παραπάνω χαλαρότητα στην άμυνα (ιδίως στο δεύτερο γκολ, φαίνεται σαν δυο παίκτες να μαρκάρουν κυριολεκτικά με τα μάτια το σκόρερ Ράνο, που περίμενε με την ἀνεσή του τη σέντρα του συμπαίκτη του για να σκοράρει). Στο δε Β μέρος, έγινε φανερό πόσο δύσκολο είναι να κάνουμε κάτι δημιουργικό όταν βρεθούμε πίσω στο σκορ και ο αντίπαλος μας δώσει χώρο. Μια ευκαιρία του Ανσαριφάντ, που όμως ενώ γύρισε ωραία, σούταρε προβλέψιμα και κυρίως αδύναμα και κάποιες προσπάθειες του Μητρόπουλου (σε μια τελευταία προέκυψε κεφαλιά από καλή θέση του Ρισβάνη αλλά πάνω στον τερματοφύλακα).
Ήταν δυστυχώς και ο χρονισμός του ματς εις βάρος μας, αφού δυο λεπτά πριν το πρώτο γκολ της Ξάνθης (Νιέτο), ο Πανιώνιος είχε την πρώτη σπουδαία ευκαιρία του αγώνα με τον Βιγιάλμπα απέναντι στο Τσενάμο, που απέκρουσε, αφού ο Αργεντινός του Πανιωνίου ψιλοπιέστηκε από αμυντικό της Ξάνθης και σούταρε αδύναμα. Και δεν έφθανε αυτό, αλλά δεν μας έμελλε να πάμε με το 1-0 που παλευόταν στα αποδυτήρια και δεχθήκαμε το 2-0 στο 44'.
Η Ξάνθη είναι μια ομάδα σε άνοδο με πέντε ματς χωρίς ήττα αλλά δεν έβγαλε τις μεγάλες ευκαιρίες που να μας κάνουν να θεωρήσουμε ότι η σημερινή ήττα του Πανιωνίου οφειλόταν στην ανωτερότητα του αντιπάλου τόσο πολύ, για αυτό αναφέρθηκα στην αρχή στην όχι ανάλογη ψυχολογία των κυανέρυθρων και στην χαλαρότητα μετά τη διακοπή και την αίσθηση της βαθμολογικής άνεσης. Μόνον που το πρωτάθλημα έχει μεγάλη συνέχεια...
Και πάμε στο μπάσκετ. Και πάλι ήττα-αυτοκτονία στο Ίλιο. Σε ματς που ο κόουτς είχε χαρακτηρίσει δίκαια κομβικό. Από 45-50 στα 3', στο τελικό 55-54 με τρία τρίποντα του Καπινιάρη, 1 στις δυο βολές από Ζώρζο και Μίχαλο (το ίδιο και ο Καπινιάρης των αντιπάλων) και τελευταία επίθεση που κατέληξε σε τρίποντο χωρίς τύχη του Μίχαλου, που δεν βρήκε στόχο. Δυστυχώς κάτι λείπει από αυτήν την ομάδα και η συνεχώς οριακές ήττες ( και νίκες...) δείχνουν ότι η αποστολή είναι πολύ δύσκολη. Σήμερα από πλευράς βαθμολογίας, ίσως μπορεί να χαρακτηριστεί παρήγορο το ότι οι άλλοι αντίπαλοι σε υψηλή βαθμολογία, Φιλαθλητικός, Αμύντας, Ιωνικός, έχασαν επίσης (κέρδισε ο Έσπερος και μας έπιασε στην τρίτη θέση). Οι δυσκολίες αυξήθηκαν πάντως. Ήδη κάναμε τις τρεις από τις 6 ήττες που προέβλεπε ο κος Σορώτος ότι θα κάνουν αυτοί που θα ανέβουν.
