Κάποιες πολιτικές σκέψεις μπροστά στην κάλπη

Ένα ελάχιστο σύνολο απαιτούμενων από αυτούς που θα κυβερνήσουν μετά τις εκλογές:

1. Απλό φορολογικό με πρόνοιες για τους αδυνάτους και κίνητρα για νέες επενδύσεις. 
2. Μείωση των εργοδοτικών εισφορών αντί για μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα.
3. Μάχη απέναντι στη φοροδιαφυγή και τη διαφθορά του δημοσίου.
4. Τέλος όλων των συναρμοδιοτήτων των υπουργείων, επιμελητηρίων κλπ που βάζουν φρένο στην επιχειρηματικότητα.
5. Σωστό σχήμα αξιολόγησης στο Δημόσιο και απολύσεις μόνον μετά από αξιολογήσεις και επαναξιολογήσεις.
6. Άσχετα με τις μονομερείς διαγραφές χρέους και άλλες συναφείς απλουστεύσεις να γίνει λογιστικός έλεγχος του χρέους και δημεύσεις περιουσιών όσων ενέχονται σε δόλιο και επαχθές κομμάτι αυτού του χρέους.
7. Επανεξέταση της νομικής υπόστασης του σημείου του Μνημονίου που δίνει προτεραιότητα στην αποπληρωμή του χρέους σε σχέση με το Διεθνές Δίκαιο και τις Ευρωπαϊκές συμβάσεις.
8. Να μην ιδιωτικοποιηθούν οι φυσικοί πόροι της χώρας έστω και αν δοθεί για κάποιο χρονικό διάστημα η εκμετάλλευσή τους προσωρινά λόγω των εκτάκτων οικονομικών αναγκών.
9. Ταχεία απορρόφηση των 10 δις των Ευρωπαϊκών προγραμμάτων που εκκρεμεί από το 2007 ως τώρα ώστε να τονωθεί η ανάπτυξη. Αν δεν μπορούμε να απορροφήσουμε όλο το ποσό ας ζητήσουμε κάποιο μέρος του να αφαιρεθεί από τα 11 δις που ζητάει η Τρόικα για το Μνημόνιο και που θα επιτείνουν την ύφεση δραστικά.
10. Όχι περιβαλλοντικές παραχωρήσεις σε αντιστάθμισμα επενδυτικών προτάσεων και στην αγωνία της ταχείας ανάπτυξης. Ούτε όμως περιβαλλοντικές υπερβολές σε βάρος της δυνατότητας της χώρας να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Να βρεθεί το μέτρο.

Σίγουρα υπάρχουν πολλά άλλα να πει κανείς. Ας ευχηθούμε να βρούμε την κοινή συνισταμένη την επόμενη μέρα,να συμφωνήσουμε σε 2-3 απολύτως αναγκαία για να προχωρήσουμε, ΚΤΙΖΟΝΤΑΣ και όχι ΓΚΡΕΜΙΖΟΝΤΑΣ και δίνοντας χαρά σε όσους περιμένουν στην γωνία να δουν την εξαθλίωσή μας να γίνεται πραγματικότητα. Και ας έχουμε κατά νου ότι η πολυφωνία αν θέλουμε μπορεί να αποβεί δημιουργική. Αν θέλουμε και αν δεν μας παρασύρουν τα εθνικά μας ελαττώματα.