Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010

Mini απολογισμός του Μουντιάλ των λεπτομερειών.

Το ονομάζω Μουντιάλ των λεπτομερειών γιατί θεωρώ ότι κρίθηκε στις λεπτομέρειες και δεν ξεχώρισε κάποιος τόσο ιδιαίτερα που να μπορεί να ειπωθεί ότι δίκαια και με διαφορά κατέκτησε τον τίτλο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή.
Αυτό το συμπέρασμα δεν υποβαθμίζει την επιτυχία της Ισπανίας που στεφθηκε πρωταθλήτρια. Ο πρωταθλητής, οριακά ή όχι ειναι ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ.

Η Ισπανία λοιπόν έφθασε σ' αυτό το επίτευγμα με μια απαράδεκτη αφλογιστία στην επίθεση (8 γκολ σύνολο) αλλά με πληρότητα στις άλλες γραμμές και ιδίως στον τερματοφύλακα και ύψιστη ατομική τεχνική των ποδοσφαιριστών της. Είχε και τύχη όπως και τύχη είχε και η φιναλίστ Ολλανδία για να φτάσει στον τελικό, Αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο και γι' αυτό γοητεύει.

Ως συνήθως ο τελικός δεν ήταν αντάξιος της σημασίας του σαν θέαμα. Και πάλι όπως και στο 2006 στη Γερμανία ή το 1994 στις ΗΠΑ, ο νικητής βγήκε οριακά αλλά και οι διαφορές φάνηκε να είναι οριακές και όχι μόνον των φιναλίστ αλλά και άλλων ομάδων στις 8 καλύτερες. 
Σα θέαμα περισσότερο μας αποζημίωσε ο μικρός τελικός με πολλά γκολ, εναλλαγές του σκορ, ευκαιρίες ως το τελευταίο δευτερόλεπτο και physical game μέσα στην καταιγίδα.

Να χαρούμε σαν μεσογειακός λαός που το κύπελλο έμεινε στη Μεσόγειο; Ίσως ... όταν καταφέρουμε να αλλάζουμε και μεις οι Έλληνες πάνω από δυο μπαλιές έστω (ΟΚ, είναι μάλλον ακατόρθωτο να ζητάμε την τεχνική αρτιότητα των Ισπανών).

Πολλά λοιπόν ήταν οριακά και ισόπαλα περίπου. Πχ νομίζω πρώτη φορά είχαμε 4 πρώτους σκόρερς, Φορλάν, Βίγγια, Μύλλερ και Σνάιντερ αν δεν κάνω λάθος.
Το blog όμως θεωρεί εκτός συναγωνισμού ότι υπάρχει πρωταθλητής σε κάποιο τομέα. Ο αντιπαθέστατος παίκτης του τουρνουά, ο Ολλανδός Βαν Μπόμελ, πρωταθλητής στις αγκωνιές, στις κλωτσιές και στις προκλήσεις. Ο άνθρωπος που κατάφερε να ρίξει ξύλο και στους βιρτουόζους του είδους, τους Ουρουγουανούς και έδωσε το δικό του ρεσιτάλ και σε πολλά σημεία του τελικού.

7 σχόλια :

  1. 5 λέξεις: "Dani Jarque siempre con nosotros"

    δηλαδή: "Ντάνι Ζάρκε πάντα μαζί μας"

    Μπράβο Andrés...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έχω την αίσθηση ότι η υπεροχή της Ισπανίας έναντι των άλλων ομάδων δεν εκφράστηκε από τα αποτελέσματα δηλαδή τις οριακές νίκες και ήταν πολύ μεγαλύτερη. Σε όλα τα παιχνίδια είχε την πρωτοβουλία και την κατοχή της μπάλας ανούσια μεν για τον θεατή αλλά πολύ σημαντική για την τελική έκβαση των αγώνων. Με την ανούσια για εμάς τους θεατές συνεχής αλλαγή της μπάλας εκφράστηκε η υπεροχή της Ισπανίας έναντι των άλλων ομάδων διότι πολλές ομάδες θα ήθελαν να παίξουν έτσι αλλά μόνο η Βραζιλία που είχε άλλες μεγάλες αδυναμίες μπορούσε να παίξει έτσι.
    Οι Γερμανοί κόντρα στους Ίσπανούς ούτε δύο πάσες δεν μπορούσαν να αλλάξουν.
    Οι Ισπανοί με την πρωτοβουλίθα των κινήσεων, τα συνεχή στημένα, τις επελάσεις του Βίγια μου θύμιζαν πυγμάχο που σε όλο το ματς δέρνει τον αντίπαλο για να τον πετάξει νοκ άουτ στους τελευταίους γύρους.
    Αν είχε έναν καλό φορ ή τον Τόρες σε καλή κατάσταση θα βλέπαμε την σχεδόν τέλεια ομάδα.
    Μην ξεχνάμε πόσα παιχνίδια μέσα στη σαιζόν έδωσαν αυτοί οι παίκτες και πόσα ταξίδια έκαναν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ναι,ίσως η Ισπανία να μην έπαιξε την μπαλάρα που έχουμε δει σε περασμένα μουντιάλ από ομάδες που το κατέκτησαν ή όχι.Θα ήταν όμως μεγάλη αδικία να μην πάρει το τρόπαιο.Απέδειξε ότι η σχολή Μουρίνιο που είναι ακόμη στα σπάργανα,ευτυχώς για όλους μας δεν θα έχει μεγάλη τύχη.Γερμανία και Ολλανδία την ακολούθησαν πιστά και έφαγαν τα μούτρα τους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η Ισπανία είναι μια χώρα που επενδύει στον αθλητισμό και δουλεύει συστηματικά. Γι' αυτό κι έχει μεγάλες επιτυχίες.
    Η σημερινή πρωταθλήτρια κόσμου στέφθηκε πριν από δύο χρόνια πρωταθλήτρια Ευρώπης. Είναι λογικό η πρώτη ομάδα της Ευρώπης να βρίσκεται στις μεγάλες δυνάμεις του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.Λογικό βέβαια για τις χώρες που δουλεύουν συστηματικά και δεν αρκούνται σε θαύματα και αρπαχτές Βαλκανικού τύπου.
    Αν και υποστήριζα τη Γερμανία (όπως πάντα) από αυτή την άποψη χάρηκα που το κέρδισε η Ισπανία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Στον τελικό έφτασαν δυο ομάδες από χώρες που δουλευουν εξαιρετικά τις ακαδημίες τους. Λυπήθηκα για την μεγάλη των Ολλανδών σχολή που έπεσε πάνω σε αυτή την Καταλωνία και για τρίτη φορά έμεινε χωρίς τίτλο.

    Χάρηκα όμως γιατί οι μισητοί απογονοι της άρειας φυλής αποκλείστηκαν ακόμα και αν αναγκάστηκαν να βάλουν νερό στο κρασί τους και να γεμίσουν την εθνική τους με μετανάστες.

    Το πρόβλημα είναι το πότε εμείς θα καταλάβουμε ότι ένας παίκτης 18 ετών είναι έτοιμος να παίζει στην ενδεκάδα και δεν είναι μπριζόλα για ψήσιμο. Τα δικά μας ταλέντα χωρίς παιγνίδια στα πόδια τους παραμένουν στάσιμα και ενώ στα 18 τους μπορούν να κοντράρουν πολλούς ξένους στα 21 τους έχουν πια καταστραφεί.

    Υ.Γ. Πολύ χάρηκα τα ... των Πουγιόλ και Τσάβι που πανηγύριζαν χτες με την Καταλανική σημαία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αφου δεν βγηκε το κομπιουτερ Ινιεστα mvp, ειμαι μεγας αμπαλος.
    Ας ειναι, εγω εξακολουθω να τον θεωρω τον καλυτερο ποδοσφαιριστη του κοσμου, ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΑ απο τον 2ο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Χθες έβαλε το γκολ αλλά δεν έπαιξε καλά και ίσως υπό άλλες συνθήκες με κάποια σφάλματά του να ήταν ο μοιραίος παίκτης...

    Εγώ από την Ισπανία προτιμώ άλλο κομπιούτερ, τον Ξάβι και πρέπει να δεχθούμε ότι η "μάγισσα Φούρκα" της Ουρουγουάης ήταν ο πιο ουσιαστικός παίκτης του Μουντιάλ, με γκολ προκρίσεις, ανάμεσα στους πρώτους σκόρερς, ασσιστ αρκετές και πραγματικός αρχηγός της ομάδας του, μιας ομάδας από μικρή χώρα που παρά τα αντίθετα προγνωστικά έστω και με βοήθεια της τύχης στάθηκε περισσότερο από επάξια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή