Αποχαιρετισμός

Όλα είναι ένα ψέμα
μια ανάσα μια πνοή
Σα λουλούδι κάποιο χέρι
θα μας κόψει μιαν αυγή

Όταν φεύγει κάποιος την παρουσία του οποίου θεωρείς δεδομένη,  επειδή η ηλικία του δεν δικαιολογεί το χαμό του, επειδή το μυαλό σου έχει συνηθίσει να τον αισθάνεται στον περίγυρο του μικρόκοσμού σου, η καρδιά σφίγγεται περισσότερο και η πίκρα είναι μεγαλύτερη.

Όταν φεύγει ένας άνθρωπος, που γνωρίζεις ότι έχει γύρω του πολλούς, που έχουν ακόμα ανάγκη την παρουσία του και την υλική και ψυχολογική υποστήριξή του σαν συζύγου και γονιού, το μυαλό πλημμυρίζει από περισσότερες θλιβερές σκέψεις αλλά και σκέψεις συμπαράστασης.

Όταν φεύγει ένας συγγενής και φίλος, που όταν τον χρειάστηκες σε βοήθησε χωρίς να περιμένει ανταπόδοση, νοιώθεις το αίσθημα ότι δεν πρόλαβες να του επιστρέψεις το καλό που σου έκανε.

Για αυτούς που τον αγαπήσανε στη ζωή και θα τον θυμούνται πάντα, δεν υπάρχει Θάνατος του προσφιλούς προσώπου. Ένας Μεγάλος Ύπνος είναι ... που σε όλη τους τη ζωή θα περιμένουν να τελειώσει. Γιατί στο νου τους θα ζει πάντα ο αγαπημένος τους.

Ένα Τελευταίο Αντίο στον καλό συγγενή μου, που έφυγε πρόωρα, ΓΙΩΡΓΟ ΑΛΕΞΑΚΗ.