Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012

Τον χρειαζόμαστε το "Μανολιό" που αλλάζει το βρακί του αλλιώς;

Πόση δύναμη και αξιοπιστία αποκτά άραγε ο ΣΥΡΙΖΑ απορροφώντας πρασινοφρουρούς εργατοπατέρες, άλλοτε μέλη του ΠΑΣΟΚ και της ΠΑΣΚΕ, που κάποιο ρόλο έχουν παίξει και ίσως αρκετά σημαντικό, στη δημιουργία ενός αντιπαραγωγικού πελατειακού κρατισμού, που έφτασε τη χώρα και το λαό στο τέλμα;
Άραγε είναι όλοι τούτοι απαραίτητοι για την Ελλάδα του αύριο, που όλοι καταλαβαίνουμε ότι χρειάζεται επανεκκίνηση με νέα μυαλά και νέες ιδέες;

2 σχόλια :

  1. Δεν υπάρχει παρθενογένεση, υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες (ανάμεσά τους ο ηγέτης όπως ο πρωθυπουργός άσπονδης φίλης χώρας) που θα εμπνεύσει και θα αλλάξει τον λαό.
    Μετάλλαξη χρειαζόμαστε και όχι να περιμένουμε για νέο αίμα. Και αυτή η μετάλλαξη έρχεται και τη νιώθουμε όλοι μας. Αλλά δεν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες ώστε να την ενστερνιστούμε και όχι να την αντιπαλευόμαστε. Αν δεν αποδεχθούμε τη νέα κατάσταση, αυτή δεν πρόκειται ποτέ να εφαρμοσθεί και πάντα θα ψάχνουμε το ρουσφέτι και το βόλεμα.
    Οι εργαζόμενοι δεν είναι κακοί, έχουν καλομάθει σε πελατειακό κράτος, σε προνομιακές σχέσεις και σε μεγάλα προνόμια (όχι με δική τους ευθύνη). Τώρα θα πρέπει να προσγειωθούν ανώμαλα, αλλιώς μπορούν να αποχωρήσουν.
    Οι υπάρχοντες εργαζόμενοι όμως είναι αυτοί που θα ?στηρίξουν? τη νέα κατάσταση.
    Θα υπάρχει όμως πολιτική βούληση να προωθήσει τη νέα κατάσταση. Γιατί εγώ βλέπω πως δεν έχουν τη βούληση. Που ακούστηκε να βάζουν τους υπαλλήλους του Υπ. Οικονομικών στο Ενιαίο μισθολόγιο με να αποφασίζουν ότι δεν θα τους κάνουν νέα περικοπή προσαρμογή του μισθού τους?
    Δυστυχώς, η εξουσία είναι κατώτερη των περιστάσεων και όχι ο λαός ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πάντως δεν είναι το θέμα μόνον των μεγάλων προνομίων που θίγονται από τη "νέα κατάσταση". Μιλάμε ότι μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά, βασικές κοινωνικές πρόνοιες και στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα ανατρέπονται. Δυστυχώς φαίνεται η μεταρρύθμιση του ξεχαρβαλωμένου και διεφθαρμένου Δημοσίου στην πρόσοψη και κρύβουν στα ενδότερα τον Αρμαγεδώνα στον ιδιωτικό τομέα και στην κοινωνία γενικότερα, μέχρι και στους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες που στην πλειονότητά τους δεν έχουν καμιά σχέση με τις μαϊμούδες που το διεφθαρμένο κράτος επιχορηγούσε...
    Η ανάρτησή μου αποσκοπούσε στο να δείξει πως ταγοί των όποιων εναλλακτικών δρόμων ίσως υπάρχουν, δεν μπορεί να είναι εκείνοι που τα τρώγανε μαζί όπως οι ίδιοι οι πολιτικοί παραδέχονται. Αυτοί μόνον άλλοθι μπορεί να δώσουν σε όποιους ονειρεύονται ένα κράτος και ένα κόσμο στο έλεος των αγορών και των εντός και εκτός αντιπροσώπων τους.
    Η οργάνωση ενός κράτους απαιτεί να υπάρξει δίκαιη κατανομή των βαρών και να έχει μηχανισμούς για να εξασφαλίζει τα συμφέροντα των πολιτών του σε περιβάλλον, υγεία, παιδεία και δικαίωμα στη δουλειά. Πολύ αμφιβάλλω αν η "νέα κατάσταση" με τις αλλοπρόσαλλες πολιτικές κατευθύνσεις της, μέσα στον κυκεώνα του χρέους, των ελλειμμάτων, των υποχρεώσεων προς τους ξένους, της αδυναμίας άσκησης νομισματικής πολιτικής και της χειραγώγησης της οικονομικής πολιτικής με προτεραιότητα την αποπληρωμή των χρεών, θα μπορέσει να στάθεί άξια να βάλει τις παραπάνω ορθές κρατικές βάσεις. Την υποστήριξη δυστυχώς πρέπει να την κερδίσεις. Πως όμως; Και το παράδειγμα ηγέτη αλά Τούρκα είναι δύσκολο στην Ελλάδα. Εκεί στηρίχτηκε σε έναν αναπτυσσόμενο φονταμενταλισμό. Εδώ μόνον κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει με ακραίους και φανατικούς, που κάθε άλλο παρά λύση θα δώσουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή