Η στιγμή του θερινού αποχαιρετισμού

Αυτό το blog κλείνει σήμερα ένα πρώτο κύκλο, που ξεκίνησε το Μάρτιο. Μέσα σ' αυτό το χρονικό διάστημα ζήσαμε με τους λίγους αναγνώστες του blog διάφορα γεγονότα, που επηρέασαν και επηρεάζουν τη ζωή μας, όπως η οικονομική κρίση και η πανδημία της γρίπης. Αποχαιρετήσαμε αξιόλογους ανθρώπους και ανθρώπους που συνδέθηκαν με τις παιδικές μας μνήμες. Είπαμε το τελευταίο αντίο στον Μιχάλη Παπαγιαννάκη, στον Ευγένιο Σπαθάρη στο Μάνθο Αθηναίο ενώ και από τον αθλητικό χώρο αποχαιρετήσαμε Δεπάστα, Σαραβάκο, Μαυρίδη, Ρουσόπουλο (όλοι τους μεγάλες μορφές του Πανιώνιου κόσμου, για όσους από μας είμαστε Πανιώνιοι...απ' όσο καταλαβαίνω για τη μεγάλη πλειοψηφία των αναγνωστών του blog) ως και χθες που έφυγε και ο πιο πρόσφατα χαμένος Μπόμπι Ρόμπσον.

Προσπαθήσαμε να σχολιάσουμε κάποια θέματα της επικαιρότητας άλλοτε με λιγότερη και άλλοτε με περισσότερη επιτυχία.

Είναι αλήθεια ότι το blog, αν και είχε προδιαγραφεί σαν γενικής ύλης, έδωσε εν τέλει μεγάλο βάρος στην Πανιώνια μεριά του και πιθανότατα η πλειοψηφία, όπως έγραψα και παραπάνω, των όσων το παρακολουθεί, είναι φίλοι του Πανιωνίου, που όπως πάντως έχω καταλάβει πιθανότατα εκτιμούν και την υπόλοιπη προσπάθεια που γίνεται στις μη Πανιώνιες αναρτήσεις.

Για λίγες μέρες θα πρέπει και γω να πάω διακοπές και να ξεκουραστώ. Έτσι θα δείτε τούτη τη διαδικτυακή γωνίτσα, όσοι την προσπελάσετε, χωρίς τη ζωή της επικαιρότητας, που σας έχει συνηθίσει. Μετά τις 17 Αυγούστου θα επανέλθω και ευελπιστώ με περισσότερες δυνάμεις και όρεξη, για να συνεχίσουμε το νέο ταξίδι μας, που ελπίζω πρώτα ο Θεός να μας επιφυλάσσει και ευχάριστα πράγματα. Σίγουρα θα είναι ένα ταξίδι, που θα είναι καλό να προσπαθήσουμε να γίνει πιο διαδραστικό, ώστε η ανταλλαγή απόψεων να μας οδηγήσει όλους μας σε περισσότερες εμπειρίες και γνώσεις.

Κλείνοντας αυτός ο κύκλος, βλέπω μια κοινωνία σε αναστάτωση από την πανδημία και σε φόβο για το εργασιακό και οικονομικό αύριο. Θεωρούσα τις γενιές μετά απ' αυτές των γονιών μου, τυχερές γιατί δεν γνώρισαν τον πόλεμο αλλά ίσως εφθασε η ώρα να περάσουμε και μεις κάποιους μικρούς Γολγοθάδες. Χρειάζεται υπομονή και εγκαρτέρηση με την προσδοκία των καλύτερων ημερών. Είμαστε στην κατηφόρα της Κανονικής πιθανοκατανομής (για τους λάτρεις των μαθηματικών μοντέλων) αλλά μετά την κάθοδο, αν έχεις διατηρήσει δυνάμεις έρχεται η άνοδος και ίσως μπορέσουμε να ξανανέβουμε.

Στους πανιώνιους φίλους, στέλνω τους θερμότερους χαιρετισμούς μου, ένα ευχαριστώ από ψυχής για την υποστήριξη του blog και ευχές για μια καλύτερη ποδοσφαιρική και αθλητική περίοδο...Α και μην σταματήσετε να αγοράζετε διαρκείας. Ήρθε η ώρα να δείξουμε τη δύναμή μας αλλά και την αγάπη μας στο σύλλογο. Αφήνω τους σχολιασμούς της ομάδας με την πίκρα από τον τραυματισμό του Φαμπιάν αλλα και με την ελπίδα ότι όλα θα πάνε καλά και θα γυρίσει σύντομα σιδερένιος.

Ένα τελευταίο. Όποιος θέλει ας αφήσει κάποιες παρατηρήσεις σαν σχόλια σε αυτή την ανάρτηση σχετικά με προσθήκες / αλλαγές που χρειάζεται το blog ή με θέματα που θα ήθελε να βλέπει μέσα στο blog και με τα οποία θα μπορούσαμε να καταπιαστούμε.