ΕΘΝΙΚΗ (όχι Τράπεζα ...αυτή του ποδοσφαίρου)

Το ποδόσφαιρό μας είναι αποτέλεσμα του αχρείου πρωταθλήματος που έχουμε στην Ελλάδα και του ποδοσφαίρου της αρπαχτής και των στημένων. Πρέπει να νιώθουμε κολακευμένοι, που η Εθνική ομάδα πέτυχε, παρά τις άθλιες ποδοσφαιρικές συνθήκες της Ελλάδας, να είναι στους 8 της Ευρώπης.

Θα πει κανείς ότι σε 4 ματς, έπαιξε σχετικά καλά σε 1.5... Σωστό. Ακόμα και όταν πήραμε το Euro, δεν μας θαύμασαν για τις εμφανίσεις αλλά για το αποτέλεσμα... Είμαστε κάπως σαν τη μετεμψύχωση της Ιταλίας του Κατενάτσιο του 60 και 70 στη σύγχρονη εποχή. Αλλά ας δούμε ότι για πρώτη φορά σε μεγάλη διοργάνωση, με εκείνα και με τούτα, καταφέραμε να σκοράρουμε σε όλα τα ματς και να βάλουμε 5 γκολ. Ας είμαστε ευχαριστημένοι που έστω για 6 λεπτά, νιώσαμε τη χαρά της ισοφάρισης και το σχετικό φόβο στα μάτια των ατρόμητων Πάντσερ (μάλλον της Μικτής Γερμανοπολωνοτουρκοισπανολατινοαμερικάνων... στη σύγχρονη έκδοση της).

ΥΓ: Νιώθω περήφανος που είμαι συμπατριώτης με τον Σαλπιγγίδη, έναν άνθρωπο με ψυχή και ταλέντο, ένα παιδί με ήθος μέσα στο γήπεδο, που τα έδωσε όλα για τη φανέλα της Πατρίδας. Μακάρι να είχαμε πολλούς τέτοιους σε όλους τους τομείς.
ΥΓ2: Ξέχασα τη Γκανα στην ομάδα της Γερμανίας... Το αποτέλεσμα της ορθής, πολύχρονης και ελεγχόμενης για το καλό της κοινωνίας πολυπολιτισμικότητας δεν είναι και κακό. Φανταστείτε τη Γερμανία μόνο με Γερμανούς;