«Αγανακτισμένοι από τη δειλία και την έλλειψη οράματος των δυτικών κυβερνήσεων ενάντια στη δικτατορία των χρηματαγορών..., και εξαγριωμένοι από την ταπείνωση στην οποία υπόκειται σήμερα ο ελληνικός λαός, κατηγορούμενος αδιάντροπα για ασωτία και απάτη, συλλογικά υποδεικνυ-όμενος ως ένοχος χωρίς να μπορέσει να αυτοϋπερασπιστεί, καταδικασμένος σε μία ατελείωτη λιτότητα και στη μετάνοια με όρους που θυμίζουν τον λόγο του στρατάρχη Πετέν το 1940 για την ηθική τάξη...
Δεν ξεχνάμε ότι αυτοί που σήμερα θυσιάζουν την Ελλάδα στον βωμό της κερδοσκοπίας, κάνοντας πως ελπίζουν ότι ο οικονομικός φασισμός θα ικανοποιηθεί με αυτήν τη μικρή χώρα και ότι οι ίδιοι θα γλιτώσουν...
Είναι αυτοί οι ίδιοι που εγκατέλειψαν την Τσεχοσλοβακία στον Αδόλφο Χίτλερ στο Μόναχο το 1938, ελπίζοντας πως θα του αρκούσε αυτή η καινούργια λεία που του προσέφεραν, αφού είχαν πριν παρατήσει τη δημοκρατική Ισπανία.
Δεν αντέχουμε πια να βλέπουμε τους νεόπλουτους (1% του πληθυσμού παγκοσμίως) να θριαμβεύουν, αγνοώντας το αληθινό ηθικό χρέος που η Ανθρωπότητα οφείλει στο ελληνικό έθνος, διότι έδωσε στη Ευρώπη τον πρώτο σπόρο μιας άμεσης δημοκρατίας βασισμένης ακριβώς στην κατάργηση των χρεών και στη χειραφέτηση των πολιτών από τη δουλεία τους, πριν από 2.500 χρόνια».
Η αίτηση για την απόκτηση ελληνικής υπηκοότητας
«Κύριε Πρέσβη,
Αλληλέγγυος προς τη χώρα σας, ο/η υπογράφων/ουσα ζητώ προσωπικά να καταμετρηθώ ως Ελληνας/ίδα από καρδιάς και να αποκτήσω τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις όσων έχουν διπλή υπηκοότητα, για να ασκήσω αυτή τη διεθνική εθνικότητα με σκοπό να εγκαθιδρύσουμε μία παγκόσμια δημοκρατία ελευθερίας και ισότητας, 25 αιώνες μετά τον Σόλωνα, τον Κλεισθένη και τον Περικλή».
ΥΓ: Βαρέθηκα να διαβάζω στα πρωτοχρονιάτικα φύλλα γνωστών εντύπων για το πόσο καταστροφική θα είναι η επάνοδος στη δραχμή, για το πόσο δεν φτάνει το κούρεμα μόνο στο 50% (λες και το έχουμε στην τσέπη μας και αυτό) και ανάλογου περιεχομένου άρθρα.
Ποιος πιστεύει ότι το πρόβλημα σήμερα στην ΕΛλάδα είναι αυτοί που υποστηρίζουν την επάνοδο στη δραχμή ή το ότι ο κόσμος αντιδρά στα μέτρα και όχι η ίδια η αναποτελεσματικότητα των μέτρων και η αδυναμία εφαρμογής των λόγω της κρατικής και πολιτικής αποδιοργάνωσης; Ναι υπάρχουν συμφέροντα ένθεν και ένθεν. Αλλά κυρίως υπάρχει έλλειψη στόχων πέραν των περικοπών και της υφεσιογόνου λιτότητας. Μάλλον υπάρχει ένας σαφής στόχος, η κατεδάφιση του όποιου κράτους πρόνοιας μαζί με το πελατειακό κράτος και η κατασυκοφάντισή του σαν πηγή των προβλημάτων. Το προτεινόμενο μοντέλο της ελεημοσύνης που θα αντικαταστήσει το κράτος πρόνοιας, το παρακολουθούμε ήδη στα πολυπληθή πλέον συσσίτια, που οργανώνονται για να βοηθήσουν όσους συνεχώς περισσότερους πλήττονται.
Δεν είναι οι δραχμόφρονες το πρόβλημα. Είναι η αδυναμία μας να ξανακτίσουμε κράτος και να βάλουμε δυο στόχους μπροστά στον κόσμο που θα δώσουν ελπίδα. Και το πρωτογενές πλεόνασμα από μόνο του θα ήταν ένας στόχος αν δεν βασιζόταν μόνον στην φορομπηχτική πολιτική και στις απολύσεις.
Αλλά όταν όλα ξεκίνησαν από τη λάθος βάση να τιμωρήσουμε συλλήβδην τους απατεώνες και τεμπέληδες Έλληνες,πως μπορούν εύκολα να ξαναμπούν σε ορθή βάση. Θέλει χρόνο, υπομονή και προ πάντων θέληση από τους υπεύθυνους.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου