Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Πετρέλαια και επιλογές για την απόδραση από την κρίση

Εδώ που φθάσαμε, οι επιλογές της εξαθλίωσης των προγραμμάτων της Τρόικας, πιθανότατα έχουν ως μόνη διέξοδο διαφυγής τις Μαρκεζίνιες προτάσεις συνεκμετάλλευσης των κοιτασμάτων πετρελαίου του Αιγαίου. Διαβάζω από το Πρώτο Θέμα σχετικό άρθρο με αναφορές στις προτάσεις Μαρκεζίνη και με αναφορές σε περσινό άρθρο του ειδικού Γάλλου Ντιντιέ Ορτολάντ από το οποίο αναδημοσιεύω και το σχετικό χάρτη, που παρουσιάζει μια πιθανή πρότασης σχετικά με τη συνεκμετάλλευση των υδάτων του Αιγαίου κατά τα πρότυπα του Περσικού κόλπου.

Στο Βόρειο Αιγαίο υπάρχει εδώ και χρόνια βεβαιωμένο μεγάλο κοίτασμα ανατολικά της Θάσου, στη βραχονησίδα Μπάμπουρας, που αν το εκμεταλλευτούμε, θα φέρνει δις ευρώ ετησίως στη χώρα.

Όλες οι ενδείξεις τείνουν στο ότι θα υπάρξει μια λύση ελληνοτουρκικών διαφορών στο Αιγαίο με βάση οικονομικά και επιχειρηματικά κριτήρια. Το ζήτημα είναι πιθανότατα, παρά την πίεση των περιστάσεων,  να μπορέσει η Ελλάδα να απεμπολήσει τα λιγότερα κυριαρχικά δικαιώματα και να αντλήσει τα μεγαλύτερα οικονομικά κέρδη. Δεν είναι το καλύτερο να βλέπουμε ότι δίκαια που διεκδικήθηκαν σθεναρά επί δεκαετίες, θα μπουν πιθανόν υπό διαπραγμάτευση αλλά από την άλλη, ποιο το μέλλον όταν έχεις απεμπολήσει την οικονομική διαχείριση της χώρας, όταν εξαθλιώνεις την κοινωνία χωρίς ακτίδα φωτός και ελπίδας και όταν έχεις φθάσει από την άφρονα πολιτική ετών, στο όριο της προτεκτορατοποίησης;

Ο αντίλογος είναι οι φωνές για πράσινη ανάπτυξη. Ναι, είναι η λύση για το μέλλον και πρώτιστα η λύση για το περιβάλλον αλλά ίσως όχι για το άμεσο μέλλον της Ελλάδας και σίγουρο όχι η διέξοδος από την κρίση. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι πράσινες επενδύσεις είναι κρατικά επιδοτούμενες και στοιχίζουν χρήματα, που δεν υπάρχουν. Το ζητούμενο είναι να μην εγκαταλειφθούν και να προωθούνται όσο το δυνατόν περισσότερο. Και να υπάρχει εκείνη η οικονομική βάση, που θα τις στηρίξει.

Αναζητείται λοιπόν ελπίς στον ... Μπάμπουρα και στις "επενδύσεις" με τούρκικο φέσι; Μπορεί να χρειάζεται για να μην βουλιάξεις να πιαστείς και από χέρια, που δεν θέλεις. Μπορεί να χρειάζεται για να μην πέσεις στα εμπόδια που ορθώνονται εμπρός σου, να δείξεις ευκαμψία και ελαστικότητα στις κινήσεις σου, περισσότερη απ' όση έδειχνες. Τίποτα δεν θα ήταν επίφοβο αν υπήρχε εμπιστοσύνη ότι υπάρχουν στις αρμόδιες θέσεις, υπεύθυνοι άνθρωποι με μελετημένους χειρισμούς των πραγμάτων. Αλλά όλα όσα ζούμε, δεν μας δίνουν τέτοιο αίσθημα ασφάλειας, ώστε να θεωρήσουμε χωρίς φόβο, πως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου