Για μας θα ζει πάντα στη ψυχή μας σαν ένας αγνός Πανιώνιος που και τον εαυτό του θυσίασε κατ' ουσίαν για την ομάδα που αγαπούσε. Παραθέτω με θλίψη τη σχετική ανακοίνωση της ΠΑΕ, χωρίς περαιτέρω σχόλια εκτός από τα θερμά συλλυπητήριά μου προς τους δικούς του:
"20 Απριλίου 2010. Μία ημέρα που θα θυμόμαστε όλοι. Μία ημέρα κατά την οποία η οικογένεια του Πανιωνίου έχασε ένα σημαντικό μέλος της. Σήμερα, νωρίς το πρωί, έφυγε από τη ζωή ο τέως Πρόεδρος της ΠΑΕ Πανιώνιος Μιχάλης Σταματελάτος.
Ο Μιχάλης Σταματελάτος ήταν ένα παιδί του Πανιωνίου και αγαπούσε τον σύλλογο όσο τίποτε άλλο. Όραμα του ήταν ο μεγάλος και αυτοδύναμος Πανιώνιος. Ο ίδιος πλήρωσε πολύ ακριβά αυτή την αγάπη και το όραμα που είχε για την ομάδα της καρδιάς του. Γι αυτό εξάλλου θα μείνει στην ιστορία του συλλόγου ως ένας παράγοντας που πρόσφερε στον Πανιώνιο με αυτοθυσία και περίσσια δύναμη.
Ο Πανιώνιος ΓΣΣ ΠΑΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια προς την οικογένεια του εκλιπόντος και ανακοινώνει ότι προς τιμή του θα ονομασθεί η Θύρα 4 του γηπέδου σε «Θύρα Μιχάλη Σταματελάτου»
Ανακοινώσεις οργανωμένων οπαδών για το Μιχάλη Σταματελάτο:
http://www.panthers.gr/
http://iones1890.blogspot.com/2010/04/blog-post_6182.html
* Η νεκρώσιμος ακολουθία θα τελεστεί αύριο Τετάρτη 21 Απριλίου και ώρα 16:30 στον Ιερό Ναό Αγίας Φωτεινής Νέας Σμύρνης."
Αναδημοσιεύω σχόλιό μου στο BR_FUN@IC:
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια μένα ο εκλιπών ήταν κάτι σαν ήρωας αρχαίας Ελληνικής τραγωδίας. Άνθρωπος του Πανιώνιου πάθους που φούντωνε μέσα του και εν τέλει τον έκαψε σε προσωπικό επίπεδο. Κάθαρση μέσα από την έκτιση της ποινής του σε μια χώρα που οι πιο πολλοί και πιο πονηροί μένουν ατιμώρητοι ή έξω από τις φυλακές ... γιατί δεν τους χωρούν. Αναγνώριση της αγάπης του για το σύλλογο από τον Πανιώνιο κόσμο αλλά και πιθανόν και ευρύτερα μια συμπάθεια για κάποιον που μέσα από την παρανομία του έδειξε απίστευτη ανιδιοτέλεια. Ίσως είναι μοναδική περίπτωση στην Νεοελληνική κοινωνία, ανθρώπου που παρανόμησε αλλά όχι για ίδιον όφελος. Παρανόμησε γι' αυτό που αγαπούσε πάνω από τα όρια. Το Σταματελάτο δεν μπορείς να τον κρίνεις με το μυαλό, μόνο με την καρδιά και την ψυχή γιατί και αυτός με την καρδιά και την ψυχή λειτούργησε.
Ίσως ο εκλιπών δεν αποτελεί παράδειγμα για κανένα για ν' ακολουθήσει τη δράση του και τις ενέργειές του αλλά για μας θα ζει πάντα στις ψυχές μας σαν ένας ρομαντικός αιθεροβάμων που η Πανιώνια αγάπη του, τον έβγαλε από τα λογικά και τα νόμιμα όρια. Και στο ερώτημα αρκετών αν τιμούμε την παρανομία, όχι τιμούμε την άπειρη αγάπη ως τα όρια της αυτοθυσίας, στο πρόσωπο του εκλιπόντος. Και πέρα από το ότι ο νεκρός δεδικαίωται, αξίζει στο Σταματελάτο τη τελευταία τούτη ώρα η αμέριστη αγάπη και το θερμό αντίο τουλάχιστον απ' όλους εμάς της Πανιώνιας οικογένειας, που προσπάθησε να υπηρετήσει με αυταπάρνηση, της οικογένειας του.