Τα ερωτήματα για το Μνημόνιο. Η κότα κάνει το αυγό ή το αυγό την κότα

Σε σχέση με την πολιτική επικαιρότητα και τη σύσταση και τη λειτουργία της επιτροπής για το Μνημόνιο καθώς και διάφορες ομιλίες χθες στη Βουλή, μου έρχεται στο μυαλό ο παλιός παιδικός (και όχι μόνον) γρίφος αν η κότα κάνει το αυγό ή το αυγό την κότα (επί τη ευκαιρία δείτε την απάντηση του διαχρονικού γρίφου πατώντας στο link εδώ...).

Κατέρρρευσε η οικονομία λόγω Μνημονίου ή καταφύγαμε στο Μνημόνιο λόγω κατάρρευσης της οικονομίας;

Η Ελληνική οικονομία ήταν σαθρή αλλά λειτουργούσε κάπως έστω και φτωχικά και σε μέτρια κλίμακα δραστηριοτήτων. Αποδιοργανώθηκε τελείως με την είσοδο στην ΟΝΕ, η οποία μετέβαλε τη δομή της αφαιρώντας κατ' ουσίαν τον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα και αλλοτρίωσε τη σύσταση του εργατικού της δυναμικού. Το ισχυρό νόμισμα επέτρεψε το φθηνό δανεισμό, που σπαταλήθηκε σε αντιπαραγωγικούς τομείς χωρίς αναπτυξιακούς στόχους ή φαγώθηκε. Παράλληλα ζήσαμε μια αναπτυξιακή ουτοπία λόγω Ολυμπιακών Αγώνων και πάλι κοντόφθαλμα χωρίς αναπτυξιακό πλάνο. Μια ουτοπία, που δημιούργησε την ψευδαίσθηση της "Ισχυρής Ελλάδας" ενώ την ίδια ώρα η Ελλάδα στηριζόταν σε πήλινα πόδια.
Συνεπώς η κατάρρευση της οικονομίας ήταν προδιαγεγραμμένη από τα όσα κάναμε ή καλύτερα δεν κάναμε προ Μνημονίου.
Το Μνημόνιο ή καλύτερα τα Μνημόνια δεν έδωσαν τις ενδεδειγμένες λύσεις για να βγει η χώρα από τη κρίση αλλά για να γλυτώσουν διάφορα συμφέροντα τα επακόλουθα της κατάρρευσης της Ελληνικής οικονομίας. Παράλληλα έδωσαν τη δυνατότητα στη χώρα να φυτοζωεί μέσα στην ύφεση και την καλπάζουσα ανεργία και την αυξανόμενη ανάγκη να εκποιήσει δημόσια περιουσία και δημόσιους πόρους για να αποπληρώνει τα δάνεια, που την κράτησαν να μην υποστεί άτακτη χρεοκοπία αλλά παράλληλα δεν της επιτρέπουν να ξεκινήσει να ανακάμπτει και να ξεπερνάει την κρίση. Απλά κρατιόμαστε με τη μύτη πάνω από το νερό αλλά δεν μπορούμε να βγούμε από αυτό.
Είναι αλήθεια ότι τα Μνημόνια περιείχαν μέτρα που ούτως ή άλλως έπρεπε να πάρουμε για να μπει σε τάξη ένα τύποις υπάρχον ως την κρίση κράτος με πελατειακή κατεύθυνση, μεγάλη διαφθορά και διαπλοκή.
Κάτι που πρέπει να αναρωτηθούν οι της επιτροπής και όλοι μας εν γένει είναι αν χωρίς τα Μνημόνια θα κάναμε κάποιες αναγκαίες αλλαγές ή όχι και αν θα ήμασταν καλύτερα τελικά. Ναι τα Μνημόνια έφεραν απώλεια της ανεξαρτησίας και υποτέλεια αλλά απώλεια της ανεξαρτησίας σου έχεις ούτως ή άλλως όταν μπαίνεις σε μια Ένωση κρατών και χάνεις και τον έλεγχο ενός τμήματος της πολιτικής σου, τη νομισματική πολιτική. Και τις αναγκαίες αλλαγές θα τις έκανε άραγε η αλλοτριωμένη Ελληνική κοινωνία χωρίς Μνημόνια; Έστω και χωρίς τα διεφθαρμένα κόμματα και τους πολιτικούς, που ευθύνονταν για την πορεία του τόπου ως τα Μνημόνια; Μια κοινωνία χωρίς πραγματική κοινωνική συνείδηση με Παιδεία άκρατου ατομικισμού και πρότυπα του να μην είσαι κορόιδο και του πως θα είμαστε εμείς καλά και δε βαριέσαι; Ας αναρωτηθούμε κοιτώντας γύρω μας και τους εαυτούς μας. Ίσως δεν είμαστε τώρα έτσι τόσο πολύ αλλά ας θυμηθούμε όλοι μας αν υπήρξαμε έτσι κάπως κάποτε όχι πολύ παλιά από τώρα.

Για να απαλλαγούμε από την υποτέλεια των Μνημονίων πρέπει να μπορέσουμε να δούμε τα λάθη που μας οδήγησαν σε αυτά και να τα διορθώσουμε γιατί λάθη υπήρχαν ούτως ή άλλως, άσχετα από το πόσο λανθασμένες ή εσκεμμένες λύσεις για την αντιμετώπιση αυτών των λαθών ήσαν τα Μνημόνια αυτά καθ' εαυτά. Και όσο και αν μας φταίνε οι άλλοι για τα προβλήματά μας, τους άλλους δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε τόσο εύκολα. Πρώτα τους εαυτούς μας πρέπει. Τότε θα έχουμε ελπίδα ανάτασης.