Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014

Μια άποψη για το πως πρόκριθηκε η Εθνικής Ελλάδος

΄Ολοι ξέρουμε ότι οι διαιτητές προτιμούν να μην δώσουν κάτι αμφισβητούμενο στο τέλος ενός αγώνα και να μην κατηγορηθούν ότι θα κρίνουν τον αγώνα με αυτόν τον τρόπο. Προτιμούν μάλλον να κατηγορηθούν ότι δεν έδωσαν ένα πέναλτι που ίσως υπήρχε παρά να κατηγορηθούν ότι έδωσαν ένα πέναλτι που μάλλον δεν υπήρχε. Συνήθως αυτή η ψυχολογία υπάρχει.

Μάλλον κανένας δεν πιστεύει ότι η Ελλάδα "έπιασε" το ρέφερι και ούτε φάνηκε ο διαιτητής σε όλο τον υπόλοιπο αγώνα να δείχνει κάποια εύνοια στην ελληνική μεριά. Σίγουρα γίνεται να μπερδευτεί κανείς σε τέτοιες φάσεις, που πόδια και σώματα μπερδεύονται σε δέκατα του δευτερολέπτου. Αλλά όπως έγραψα πιο πάνω, συνήθως στους διαιτητές επικρατεί η άποψη του να μην δώσω κάτι που ίσως αμφισβητηθεί τώρα στο τέλος.
Ναι υπάρχει και η γνωστή εύνοια της τύχης που έχει αυτή η ομάδα σε μεγάλες διοργανώσεις και που ξεκίνησε κυρίως από το 2004 και μετά. Παλιά την αποδίδανε στο άστρο του Ρεχάγκελ αλλά συνεχίστηκε και μετά με τον μουρτζούφλη Σάντος.

Εγώ χθες βλέποντας τις ειδήσεις κατάλαβα ποια ήταν προχθές η καλή αύρα που έδωσε τέτοια πρόκριση σε αυτή την ομάδα και μέσω του συγκεκριμένου ανθρώπου που την υλοποίησε.



Η αγάπη της ψυχούλας που απεικονίζεται στη φωτογραφία στα χέρια του Γιώργου Σαμαρά ήταν. Ή ίσως μια καλή υπέρτατη δύναμη που ήθελε να της δώσει την ανείπωτη χαρά που είδα στις ειδήσεις να απεικονίζεται στο προσωπάκι του μικρού όταν ο φίλος του Γιώργος έβαζε το γκολ της πρόκρισης.



Ίσως πάλι η ίδια υπέρτατη δύναμη θέλησε, τα πριμ που έταζε στους ποδοσφαιριστές, η κυβέρνηση της Ακτής, να πάνε εκεί που πραγματικά υπήρχε ανάγκη, στους πλημμυροπαθείς της χώρας, αν τώρα πάνε εκεί εν τέλει και μακάρι να πάνε.

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου