Σερ Άλεξ

Το Μάντσεστερ είναι κομμάτι της ζωής μου, μια που εκεί έκανα το μεταπτυχιακό μου. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν ήταν ποτέ στις προτιμήσεις μου γιατί στα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια ήταν άλλη η δύναμη του αγγλικού ποδοσφαίρου που σε θάμπωνε στα γήπεδα.

Έτυχε όμως να πάω στο Μάντσεστερ τον Οκτώβριο του 1986, τότε που ξεκινούσε την πορεία του με τη Γιουνάιτεντ, ο τότε ελπιδοφόρος Σκοτσέζος προπονητής, Άλεξ Φέργκιουσον. Η Γιουνάιτεντ έχοντας κοντά τα πέτρινα χρόνια του υποβιβασμού της, ξεκινούσε μια πορεία ανανέωσης.
Τα χρόνια πέρασαν από τότε, πάνω από ένα τέταρτο του αιώνα κύλησε, εγώ από νέος άσπρισα και ο Φέργκιουσον έμενε σταθερός εκεί κερδίζοντας δόξα και τίτλους και την κυριαρχία στο Αγγλικό ποδόσφαιρο για τη Γιουνάιτεντ.

Η σύμπτωση της έναρξης της σταδιοδρομίας του στο Μάντσεστερ με τη δική μου τότε φοιτητική διαμονή στην πόλη, με κάνει σήμερα που αποχωρεί, να νοιώθω μια κάποια συγκίνηση κυρίως γιατί η παραμονή του στον πάγκο με έκανε και μένα να νοιώθω ότι να δεν με πήραν και τα χρόνια... Δες το σερ Άλεξ. Εκεί σταθερός και ακλόνητος.

Πέρα από τα όποια προσωπικά συναισθήματα, ο Φέργκιουσον είναι υπόδειγμα εργάτη-προπονητή που έκτισε ομάδες και τις διαχειρίστηκε κατά πρότυπο τρόπο. Από τον Καντονά και το Σμάιχελ, από τον Γκιγκς και το Μπέγκαμ, από το Βαν ντερ Σάαρ, το Ρονάλντο και το Ρούνεϊ ως τον Βαν Πέρσι και τον Ντεχέα. Η διάρκεια είναι νομίζω πιο εντυπωσιακό επίτευγμα από τον αριθμό και την αξία των τίτλων. Και είναι ένας προπονητής που στη νιότη του είχε δείξει την αξία του και με μικρότερου βεληνεκούς ομάδα, όπως ήταν η Αμπερντίν. Σίγουρα θα μας λείψει η τσίχλα του... Και δεν ξέρω αν ποτέ δούμε κάποιον στην Ελλάδα με παρόμοια προπονητική δυναμική αλλά κυρίως με διαχειριστική ικανότητα και οργανωτική νοοτροπία. Ας έχει καλή συνέχεια στα όσα κάνει από δω και μπρος.

Για το σερ Άλεξ, δείτε ενδιαφέρον αφιέρωμα της onsports.gr και τη λίστα των τίτλων του από την sport24.gr.