Μπουγέλα, "μπουκέτα", μισαλλοδοξία, μέτρο, κοροϊδία, λογική και ελπίδα (φρούδα; Θα δείξει)

Ζούμε σε μια χώρα με αλλοτριωμένη κοινωνία. Ζούμε σε μια χώρα που πέρα από τα όποια "μπουκέτα" και "μπουγέλα", ο ένας μιλάει πάνω στον άλλο, κανένας δεν ακούει τον συνομιλητή του γιατί δεν τον ενδιαφέρει το τι λέει -έτσι και αλλιώς το έχει εκ των προτέρων απορρίψει- και νομίζουμε όλοι ότι έχουμε το αλάθητο και είμαστε οι μόνοι αγωγοί της μοναδικής και περιούσιας αλήθειας με περισσή και ξέχειλη μισαλλοδοξία. Τι να λέμε τώρα... Με λίγα λόγια είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός διακρινόταν από την αντίληψη του ανθρώπινου μέτρου. Στη Νέα Ελλάδα, η αρετή αυτή δεν έχει κληρονομηθεί...Μας αρέσουν οι ριζικές και ακραίες λύσεις. Πριν τις ζήσουμε βέβαια... Στο pre-game. Γιατί στην πράξη θα 'ναι αλλιώς...

Ελπίζω κάποια στιγμή να καταλάβουμε πως το ότι υπάρχουν Γραικύλοι δεν δικαιώνει τους πατριδολάγνους και τους Ελληναράδες. Το ότι υπάρχουν ανήθικοι δεν ηθικοποιεί αυτόματα όσους φωνάζουν για την ανηθικότητα των προηγούμενων αν δεν δείξουν τη δική τους ηθική κρυστάλλινα και με διαύγεια. Το ότι κορόϊδευαν οι προηγούμενοι δεν συνεπάγεται αυτόματα ότι δεν θα κοροϊδέψουν και οι επόμενοι. Μόνο η γνώση, η κριτική με βάση δεδομένα και η εφαρμογή έστω της κοινής λογικής θα μας βοηθήσει κάπως μέσα στον φαύλο κύκλο που βρεθήκαμε να ζούμε. Όχι το ένστικτο, το υποσυνείδητο και οι πρώτες εντυπώσεις...
 Ίσως όμως τελικά η κοροϊδία να αποτελεί μια κάποια ελπίδα μέσα στη μαυρίλα μας, έστω και φρούδα ελπίδα...

ΥΓ: Προτίμησα αντί τίτλου τον αχταρμά από τις κύριες έννοιες ή γεγονότα που έμπλεξα στην παραπάνω σύνθεση των σκόρπιων σημερινών μου σκέψεων.