Σίγουρα τα πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν στο παλαιοκομματικό σκηνικό δεν εμπνέουν πια καμιά εμπιστοσύνη στον κόσμο αλλά από την άλλη το να επικρατεί η άκριτη απόρριψη απόψεων απλά και μόνον επειδή τις εκφράζουν αυτά τα πρόσωπα δείχνει ότι μέσα στη μανία μας να τιμωρήσουμε όσους μας έφεραν εδώ, δεν βάζουμε το μυαλό μας να σκεφθεί και πιθανόν αυτό να οδηγήσει στο να γίνουμε εύκολα θύματα νέων λαοπλάνων και φορέων μη ρεαλιστικών απόψεων, που μόνο στόχο έχουν να επενδύσουν στην δική μας εξαθλίωση και πάνω της να στήσουν την προσδοκώμενη υλοποίηση ιδεών και ιδεοληψιών.
Είναι γνωστή η άποψη του υπευθύνου του blog και για την ιδεολογία και για τον τρόπο έκφρασής της από τη Δημοκρατική Συμμαχία και την αρχηγό της. Και έχει εκφραστεί σε πολλές αναρτήσεις εδώ. Αλλά ας δούμε τι είπε σήμερα στο μήνυμά της για τη Πρωτομαγιά:
«Επενδύσεις χρειαζόμαστε, αξιοπιστία για να τις φέρουμε, κατάργηση των αντικινήτρων, στήριξη της επιχειρηματικότητας, έτσι ώστε η Ελλάδα να μπορέσει πάλι από τον ιδιωτικό τομέα να απορροφήσει όλους αυτούς τους ανθρώπους, που σήμερα απελπισμένοι φοβούνται για το αύριο».
Διάβασα σε διάφορα sites τις αντιδράσεις σε αυτό το μήνυμα, ΟΛΕΣ ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ και σε τεράστιο ποσοστό χωρίς να κρίνουν το περιεχόμενο αλλά το άτομο που το εξέφρασε. Είναι εύκολο να επικρίνουμε πρόσωπα αλλά δύσκολο να κρίνουμε απόψεις. Σε αυτές τις εκλογές ναι μεν πρέπει να απορρίψουμε πρόσωπα για την μεταπολιτευτική τους Ιστορία αλλά ας κάνουμε κράτει για απόψεις και ας επικεντρωθούμε τουλάχιστον στο να κρίνουμε απόψεις και την πρακτική τους εφαρμογή (εφαρμογή τώρα και όχι τη Δευτέρα Παρουσία) για όσους άλλους δεν τους απορρίπτει η συνυπευθυνότητα τους για το σημερινό χάλι. Η πολιτική που χάιδευε αυτιά μας έφερε εδώ. Ας μην το ξεχνάμε. Κάποιοι αναφέρουν ότι θέλουν πολίτες και όχι πελάτες. Ας το υιοθετήσουμε κοιτώντας απόψεις και το πόσο συγκεκριμένες είναι.
Είναι γνωστή η άποψη του υπευθύνου του blog και για την ιδεολογία και για τον τρόπο έκφρασής της από τη Δημοκρατική Συμμαχία και την αρχηγό της. Και έχει εκφραστεί σε πολλές αναρτήσεις εδώ. Αλλά ας δούμε τι είπε σήμερα στο μήνυμά της για τη Πρωτομαγιά:
«Επενδύσεις χρειαζόμαστε, αξιοπιστία για να τις φέρουμε, κατάργηση των αντικινήτρων, στήριξη της επιχειρηματικότητας, έτσι ώστε η Ελλάδα να μπορέσει πάλι από τον ιδιωτικό τομέα να απορροφήσει όλους αυτούς τους ανθρώπους, που σήμερα απελπισμένοι φοβούνται για το αύριο».
Διάβασα σε διάφορα sites τις αντιδράσεις σε αυτό το μήνυμα, ΟΛΕΣ ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ και σε τεράστιο ποσοστό χωρίς να κρίνουν το περιεχόμενο αλλά το άτομο που το εξέφρασε. Είναι εύκολο να επικρίνουμε πρόσωπα αλλά δύσκολο να κρίνουμε απόψεις. Σε αυτές τις εκλογές ναι μεν πρέπει να απορρίψουμε πρόσωπα για την μεταπολιτευτική τους Ιστορία αλλά ας κάνουμε κράτει για απόψεις και ας επικεντρωθούμε τουλάχιστον στο να κρίνουμε απόψεις και την πρακτική τους εφαρμογή (εφαρμογή τώρα και όχι τη Δευτέρα Παρουσία) για όσους άλλους δεν τους απορρίπτει η συνυπευθυνότητα τους για το σημερινό χάλι. Η πολιτική που χάιδευε αυτιά μας έφερε εδώ. Ας μην το ξεχνάμε. Κάποιοι αναφέρουν ότι θέλουν πολίτες και όχι πελάτες. Ας το υιοθετήσουμε κοιτώντας απόψεις και το πόσο συγκεκριμένες είναι.
Για άλλη μια φορά, η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο, από τη γνωστή ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού. Όπως πάντα, είναι πολύ ενδιαφέρον το λογικό αλματάκι που πραγματοποιείται μεταξύ της παροχής κινήτρων για την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας από τη μία, και της αύξησης της απασχόλησης από την άλλη, λες και η ανεργία είναι ένα ατυχές αστρικό φαινόμενο, και όχι το κατεξοχήν δημιούργημα των καλών αυτών κυρίων (των επενδυτών, ντε!) που χρησιμοποιείται για να πειστούμε πως η χρησιμότητά μας και το δικαίωμά μας στην επιβίωση είναι de facto άρρηκτα συνδεδεμένα με την κερδοφορία του ιδιώτη επενδυτή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να το πω με λογική διπόλου που είναι και της μόδας, ένα οικονομικό μοντέλο μπορεί να στοχεύσει είτε στην ιδιωτική κερδοφορία, είτε στην καταπολέμηση της ανεργίας: όχι όμως και στα δύο. Στα χρόνια που έρχονται, ας σκεφτούμε λοιπόν καλά μήπως τελικά το περιβόητο δυτικό βιοτικό μας επίπεδο δεν αξίζει αυτή την νεοφιλελεύθερη ισορροπία του τρόμου, που έχουμε δεχτεί ως αντίτιμο για τα καταναλωτικά μας προνόμια.
Νομίζω ότι υπηρχαν συστήματα που έδιναν προτεραιότητα στην καταπολέμηση της ανέργιας και στην αναθέρμανση της οικονομίας σαν παράγοντες σταθερότητας. Αυτά όμως δεν συνάδουν με την μονοσήμαντη πολιτική λιτότητας του νεοφιλελευθερισμού και με τη συνεχή συμπίεση του εργατικού κόστους σαν μοναδικού παράγοντα που επηρεάζει την ανταγωνιστικότητα. Σε μια οικονομία που είναι στο μαύρο της το χάλι δεν θα έπρεπε αυτοί που ζητούν την ανάκαμψή της να φροντίσουν πρώτα να αρχίζουν να στήνουν τον παραγωγικό της ιστό; Έστω ότι υπάρξει ρευστότητα στις τράπεζες, τι άραγε θα χρηματοδοτήσει; Ερείπια και μια χώρα που θα έχει χάσει το παραγωγικό της δυναμικό στη μετανάστευση;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ υποκρισία σίγουρα περισσεύει αλλά υπάρχουν παραδείγματα αναστύλωσης των οικονομιών μετά το Β παγκόσμιο πόλεμο τα οποία αρνούνται να ακολουθήσουν. Θεωρώ ότι είναι καλύτερα να σκέφτονται έστω και με υποκρισία κάτι πέρα από τη μονομερή και ατέρμονη λιτότητα. Βέβαια η υποκρισία, δεν λέω, μπορεί να υπονοεί σαν αντικίνητρο το ότι δεν έχουμε ακόμα μισθούς και μεροκάματο Βουλγαρίας ή Μαλαισίας...