Δηλώσεις που ταιριάζουν και θα ταιριάξουν σε πολλές περιπτώσεις στο άμεσο μέλλον του Ελληνικού ομαδικού πρωταθλητισμού

Αντιγράφω μέρος των δηλώσεων του Νίκου Λινάρδου μετά το τέλος του σημερινού τελευταίου αγώνα του Αμαρουσίου στην Α1 μπάσκετ γιατί θεωρώ ότι ταιριάζουν σε πολλές άλλες περιπτώσεις του ελληνικού ομαδικού πρωταθλητισμού στην περίοδο της οικονομικής κρίσης και θα ταιριάξουν σε πολύ περισσότερες στο άμεσο μέλλον:

«Είχα δεσμευτεί να φύγω τελευταίος από το Μαρούσι. Δεν είμαι ο καλύτερος προπονητής όμως είμαι ρεαλιστής και αληθινός, είπα ότι θα φύγω τελευταίος και όντως αποχωρώ τελευταίος. Εύχομαι το ελληνικό μπάσκετ να μην παρουσιάσει άλλο… Μαρούσι. Όλοι εμείς, οι άνθρωποι του μπάσκετ, δεν πρέπει να χειροκροτούμε ομάδες που δεν πληρώνουν. Τη χρονιά της Ευρωλίγκας είχαμε μπάτζετ 1,6 εκατομμύρια ευρώ για να κερδίσουν αίγλη κάποιοι άνθρωποι που πλέον δεν βρίσκονται στην ομάδα! Δυστυχώς αυτή τη στιγμή, έξι μέρες πριν από την επέτειο του Σαπόρτα, έχουμε το τέλος μιας πορείας μακρόχρονης. Εύχομαι οι άνθρωποι που θα βγουν μπροστά στη νέα προσπάθεια, να στηρίξουν το Μαρούσι γιατί μπορεί να επιστρέψει στην Α1. Δεν πρέπει να χειροκροτούμε εφήμερες δόξες, για την προβολή ανθρώπων που απλώς θέλουν να προβληθούν και μετά εξαφανίζονται».

Υπάρχουν βέβαια εκτός από αυτούς που αυτοεξαφανίζονται όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου και εκείνοι που τους εξαφανίζουν "οι περί τις ομάδες παροικούντες"...