Την πλήρη ομιλία Σαμαρά για όποιον ενδιαφέρεται μπορεί να την διαβάσει στο newsbeast.gr.
Θα προσπαθήσω να δώσω μια πρώτη δική μου άποψη εδώ, από μια πολύ αρχική ανάγνωση των προτάσεων και όποιος θέλει μπορεί να προσθέσει με τα σχόλιά του και να εμπλουτίσει την κριτική αυτής της ανάρτησης. Περαιτέρω προσθήκες επιφυλάσσομαι να κάνω και εγώ μετά από προσεκτικότερες αναγνώσεις και διάβασμα και άλλων κριτικών.
Ένα πρώτο σημείο που θεωρώ θετικό είναι ότι αναφέρονται σχετικά σαφείς αναπτυξιακοί στόχοι για τον πρώτο χρόνο διακυβέρνησης, γεγονός που είναι για μένα σημαντικό, δηλαδή να μην μιλάμε μόνο γενικόλογα για ανάπτυξη αλλά να βάλουμε στόχους και κατευθύνσεις επιτέλους. Δίνω πιο κάτω τη λίστα Σαμαρά με τους δικούς του άμεσους αναπτυξιακούς στόχους:
-- Μαρίνες: η βασική υποδομή του νησιωτικού και αρχιπελαγικού τουρισμού. Στην Ελλάδα θα μπορούσαν να είναι αληθινά «χρυσωρυχεία». Σήμερα υπάρχουν ελάχιστες!
-- Η ανασύσταση των ναυπηγείων μας. Γιατί δεν μπορεί η πρώτη ναυτιλιακή δύναμη του κόσμου να μην πρωτοστατεί στην ναυπηγική. Και η δημιουργία στον Πειραιά διεθνούς Ναυτιλιακού Κέντρου. Που έπρεπε να υπάρχει από χρόνια…
-Καθετοποίηση και εξαγωγή προϊόντων πρωτογενούς παραγωγής – με χαρακτηριστικότερο το λάδι.
-- Ενεργειακή επεξεργασία απορριμμάτων. Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες βγάζουν ενέργεια και χρήματα από τα σκουπίδια τους! Εμείς ψάχνουμε ακόμα που θα τα… παραχώσουμε. Και χάνουμε χρήματα από ένα πλουτοπαραγωγικό πόρο.
-- Αναπτυξιακό πρόγραμμα διαχείρισης υδάτινων πόρων. Η Ελλάδα, με το γεωφυσικό ανάγλυφο που έχει θα μπορούσε να παράγει ανάπτυξη από τα υδάτινα αποθέματά της. Δεν κάνει τίποτε. Κι ας πρόκειται για τον πιο πολύτιμο φυσικό πόρο του μέλλοντος.
-- Επιμελητηριακή πολιτική για τις εξαγωγές. Παντού αλλού τα επιμελητήρια είναι φορείς ανάπτυξης και εξωστρέφειας. Αυτό πρέπει να γίνει και εδώ.
-- Προγραμματισμός ενεργειακής πολιτικής: Στόχος μέσα σε μια 10ετία το ενεργειακό μείγμα της Ελλάδας να είναι ανταγωνιστικό στην ΕΕ. Σήμερα το μόνο που δεν απασχολεί το κράτος είναι η φθηνή ενέργεια. Όμως, έτσι δεν κερδίζεται η μάχη της ανταγωνιστικότητας.
-- Προγράμματα αύξησης του Τουρισμού και παραθεριστικής κατοικίας. Και φορολογικές διευκολύνσεις για όσους ξένους παραμένουν στη χώρα μας για μεγάλο χρονικό διάστημα. Όσες χώρες έκαναν τέτοια προγράμματα κέρδισαν πολλά σε Ανάπτυξη, θέσεις εργασίας και φορολογικά έσοδα.
Πρέπει να συγκεκριμενοποιήσουμε την προσπάθειά μας αν θέλουμε να έχουμε πιθανότητες ανάκαμψης. Πολλοί μπορεί να μην συμφωνούν με τους συγκεκριμένους αναπτυξιακούς στόχους ή να είχαν άλλους κατά νου. Όλοι όμως συμφωνούμε ότι πρέπει να μπει η ρότα στο καράβι για πρακτικούς αλλά και ψυχολογικούς λόγους... γιατί η ρότα ζωντανεύει την ελπίδα και μαζεύει τις δυνάμεις του τόπου να κινηθούν συντεταγμένα.
Έχω δει και άλλα κόμματα να κινούνται προγραμματικά προς την συγκεκριμενοποίηση των αναπτυξιακών στόχων και ελπίζω αυτό να γίνει μεθοδευμένα και μελετημένα και όχι μόνον σαν προγραμματική άσκηση επί χάρτου.
Ένα δεύτερο σημείο το οποίο θεωρώ σημαντικό και νομίζω ότι αφήνει σε αοριστία η ομιλία Σαμαρά είναι το που θα βρεθούν τα 11 δις που ζητάει η Τρόικα. Αντιγράφω παρακάτω το σχετικό απόσπασμα της ομιλίας:
-- Μας ρωτάνε για τα μέτρα του Ιουνίου. Πού θα βρεθούν, λέει, τα 11 δισεκατομμύρια περικοπών που θα χρειαστούν για τα επόμενα δύο χρόνια.
Η απάντηση είναι απλή. Κυρίως από περικοπή σπατάλης. Που υπάρχει άφθονη. Γιατί ως πρόσφατα δεν την άγγιξαν!
Κι όποιος αμφιβάλλει, ας δει τι «πάρτι» αποκαλύφθηκε στο ΙΚΑ τελευταία. Ή με τα επιδόματα και τις συντάξεις μαϊμού. Ακόμα και σε πεθαμένους! Ήδη όλα αυτά υπολογίστηκαν σε 1 δισεκατομμύριο…
Και βρισκόμαστε μόνο στην «κορυφή του παγόβουνου»…
Έχουμε καταθέσει από πέρσι εξειδικευμένες προτάσεις για περικοπές 18,4 δισεκατομμυρίων ευρώ από σπατάλη. Πολλές απ’ αυτές έχουν ήδη υιοθετηθεί. Αλλες περιμένουν τη σειρά τους. Για να αναφέρω ένα μόνο παράδειγμα, έρευνα ελεγκτικών εταιριών ανεβάζει τις εξοικονομήσεις από νέα ηλεκτρονικά διαχειριστικά συστήματα ( το ERP) στο δημόσιο και από την εφαρμογή διεθνών λογιστικών προτύπων γύρω στα 2,5 δισεκατομμύρια το χρόνο!
Ύστερα το καλύτερο «ισοδύναμο» είναι η ίδια η Ανάκαμψη! Προσέξτε: Για κάθε 1% μείωσης της ύφεσης, το έλλειμμα μειώνεται κατά 1 δισεκατομμύριο...
Σίγουρα τα πάρτι στο δημόσιο υπήρχαν και η αποκάλυψή τους θα δώσει καρπούς αλλά και ο Παπανδρέου στις επιβεβαιώσεις της κλαδικής του των εφοριακών εν πολλοίς στηριζόταν όταν έλεγε πως "Λεφτά Υπάρχουν" και τελικά φως δεν είδε. Ναι θα πει κάποιος αλλά δεν υπήρχε πιθανότατα η διάθεση για τομές που θα απέδιδαν. Αλλά και αν δούμε και αυτά που λέει εδώ ο Σαμαράς, μπορούμε να επισημάνουμε ότι αναφερόμενος στις "μαϊμούδες" του ΙΚΑ κλπ, τις εκτιμά σε 1 δις ως τώρα αλλά κανείς δεν μας λέει πόσο άμεσα εισπρακτέα είναι αυτά ή πόσο εύκολα θα ανευρεθούν τα πολλαπλάσια που χρειάζονται ως τα 11 δις, έστω ως τα 8,5 δις αν αφαιρέσουμε τις εξοικονομήσεις λόγω ηλεκτρονικής διαχείρισης και νέων λογιστικών προτύπων. Το ποσό είναι μάλλον τεράστιο.
Και από μια πρώτη άποψη, η κατακλείδα του αποσπάσματος φαίνεται σε εμένα τον μη ειδικό των οικονομικών, δύσκολα υπολογίσιμη. Αυτό το 1% μείωση της ύφεσης που αντιστοιχεί σε 1 δις μείωση του ελλείμματος, είναι απόλυτο νούμερο δηλαδή κάνουμε την ύφεση από 100 σε 99 ή σχετικό με το ΑΕΠ, δηλαδή κάνουμε την ύφεση από 4,7% του ΑΕΠ σε 3,7% του ΑΕΠ; Το δεύτερο φαντάζει αρκετά πιο δύσκολο. Καταλαβαίνω ότι ρίχνοντας την ύφεση αυξάνουμε παράλληλα και το ΑΕΠ και μειώνουμε ποσοστιαία το έλλειμμα και το χρέος επί του ΑΕΠ αλλά για το 1 δις νομίζω πως χρειάζεται μεγάλο ποσοστό της ύφεσης να εξαλειφθεί.
Κατά τ' άλλα, το σταθερό φορολογικό νομοσχέδιο, η μείωση της φορολόγησης των νομικών προσώπων σε 15%, η μείωση φορολογικών συντελεστών και ΦΠΑ είναι σωστά και αναγκαία για την αναθέρμανση της οικονομίας αν δεν θέλουμε να πνιγεί στην ύφεση που δημιούργησαν οι οριζόντιες τακτικές που ακολουθούνταν και οι δεσμεύσεις των μνημονίων να αποπληρώνονται με προτεραιότητα τα χρέη, που αφαιρούν κάθε δυνατότητα κρατικής επιχορήγησης στο αναγκαό άναμμα της μηχανής της ελληνικής οικονομίας. Οι παραπάνω παράγοντες είναι πιο σημαντικοί για την επιχειρηματικότητα και την προσέγγιση επενδύσεων απ' ότι η μείωση του εργατικού κόστους που επιχειρείται μέσω μνημονίου.
Επίσης θετικές οι εξαγγελίες πρόνοιας για το εργατικό δυναμικό που δείχνει μια τάση επιστροφής στη γεωργία και την κτηνοτροφία. Αυτές μόνον αν δώσουν έμφαση στην ποιότητα και τον επιστημονικό σχεδιασμό θα έχουν εξαγωγικές βλέψεις που τόσο χρειάζεται η χώρα.
Αλλά και πάλι φαίνεται να υπάρχουν στις προγραμματικές δηλώσεις υπερβολές πχ επιστροφή και των 6.5 δις που οφείλει το δημόσιο σε εταιρίες περισσότερα δηλαδή από τα 4.5 δις που λέει η νέα δανειακή σύμβαση. Μοιάζουν κάτι τέτοια σαν προεκλογικές κορώνες περισσότερο και δίνουν μια εντύπωση σαν να είναι τα δις ευρώ μαρουλόφυλλα.
Γενικά οι εξαγγελίες Σαμαρά έχουν την τάση να δώσουν έμφαση στην ανάπτυξη και την αναθέρμανση της οικονομίας, βάζουν κάποιους πιο σαφείς στόχους αλλά δεν αποφεύγουν κενά και υπερβολές, που μπορεί να τις καταστήσουν αν όχι ανεφάρμοστες στο σύνολό τους, ίσως όχι τόσο πειστικές ώστε να επιτύχουν την αναγκαία κοινωνική συσπείρωση, που χρειάζεται να υπάρξει για να ξεκινήσουμε τον αγώνα για το ξανακτίσιμο αυτού του κράτους και την επανάταξη του κοινωνικού ιστού του, που έχει διαρραγεί. Και ο λαός αυτός είναι δύσκολο να πειστεί όταν οι πολιτικοί του ταγοί έχουν δεσμευτεί πως ακόμα και αν πεινάσει, αυτοί πρέπει με προτεραιότητα να αποπληρώσουν τις δανειακές τους συμβάσεις. Άλλο περικοπή των σπαταλών και άλλο δέσμευση στην εξαθλίωση. Συνεπώς η προσπάθεια απόκτησης εμπιστοσύνης του κόσμου πρέπει να περιλαμβάνει την πλήρη σαφήνεια στόχων και ενεργειών χωρίς υπερβολές και αοριστίες και τη δέσμευση ότι θα περικόψουμε τα περιττά, τα σπάταλα, τις λοβιτούρες και τις αρπαχτές και όχι τα αναγκαία και θα ματώσουμε αν ο όποιος Τόμσεν δεν το καταλαβαίνει. Προς το παρόν δεν νομίζω ότι τέτοια εμπιστοσύνη έχει καταφέρει να την κερδίσει το πολιτικό σύστημα και ιδίως εκείνο που εμπλέκεται με τη δημιουργία της κρίσης.
Αλλά για να λέμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη, δυστυχώς και οι μη εμπλεκόμενες άμεσα στη δημιουργία της κρίσης δυνάμεις και οι νέες δυνάμεις αοριστολογούν κυρίως και δημοκοπούν, παρά βάζουν επί τάπητος ιδέες, που πρακτικά θα βοηθήσουν τη χώρα να μην χάσει όχι μια αλλά περισσότερες γενιές στο βωμό της οικονομικής κατάπτωσης.
Θα προσπαθήσω να δώσω μια πρώτη δική μου άποψη εδώ, από μια πολύ αρχική ανάγνωση των προτάσεων και όποιος θέλει μπορεί να προσθέσει με τα σχόλιά του και να εμπλουτίσει την κριτική αυτής της ανάρτησης. Περαιτέρω προσθήκες επιφυλάσσομαι να κάνω και εγώ μετά από προσεκτικότερες αναγνώσεις και διάβασμα και άλλων κριτικών.
Ένα πρώτο σημείο που θεωρώ θετικό είναι ότι αναφέρονται σχετικά σαφείς αναπτυξιακοί στόχοι για τον πρώτο χρόνο διακυβέρνησης, γεγονός που είναι για μένα σημαντικό, δηλαδή να μην μιλάμε μόνο γενικόλογα για ανάπτυξη αλλά να βάλουμε στόχους και κατευθύνσεις επιτέλους. Δίνω πιο κάτω τη λίστα Σαμαρά με τους δικούς του άμεσους αναπτυξιακούς στόχους:
-- Μαρίνες: η βασική υποδομή του νησιωτικού και αρχιπελαγικού τουρισμού. Στην Ελλάδα θα μπορούσαν να είναι αληθινά «χρυσωρυχεία». Σήμερα υπάρχουν ελάχιστες!
-- Η ανασύσταση των ναυπηγείων μας. Γιατί δεν μπορεί η πρώτη ναυτιλιακή δύναμη του κόσμου να μην πρωτοστατεί στην ναυπηγική. Και η δημιουργία στον Πειραιά διεθνούς Ναυτιλιακού Κέντρου. Που έπρεπε να υπάρχει από χρόνια…
-Καθετοποίηση και εξαγωγή προϊόντων πρωτογενούς παραγωγής – με χαρακτηριστικότερο το λάδι.
-- Ενεργειακή επεξεργασία απορριμμάτων. Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες βγάζουν ενέργεια και χρήματα από τα σκουπίδια τους! Εμείς ψάχνουμε ακόμα που θα τα… παραχώσουμε. Και χάνουμε χρήματα από ένα πλουτοπαραγωγικό πόρο.
-- Αναπτυξιακό πρόγραμμα διαχείρισης υδάτινων πόρων. Η Ελλάδα, με το γεωφυσικό ανάγλυφο που έχει θα μπορούσε να παράγει ανάπτυξη από τα υδάτινα αποθέματά της. Δεν κάνει τίποτε. Κι ας πρόκειται για τον πιο πολύτιμο φυσικό πόρο του μέλλοντος.
-- Επιμελητηριακή πολιτική για τις εξαγωγές. Παντού αλλού τα επιμελητήρια είναι φορείς ανάπτυξης και εξωστρέφειας. Αυτό πρέπει να γίνει και εδώ.
-- Προγραμματισμός ενεργειακής πολιτικής: Στόχος μέσα σε μια 10ετία το ενεργειακό μείγμα της Ελλάδας να είναι ανταγωνιστικό στην ΕΕ. Σήμερα το μόνο που δεν απασχολεί το κράτος είναι η φθηνή ενέργεια. Όμως, έτσι δεν κερδίζεται η μάχη της ανταγωνιστικότητας.
-- Προγράμματα αύξησης του Τουρισμού και παραθεριστικής κατοικίας. Και φορολογικές διευκολύνσεις για όσους ξένους παραμένουν στη χώρα μας για μεγάλο χρονικό διάστημα. Όσες χώρες έκαναν τέτοια προγράμματα κέρδισαν πολλά σε Ανάπτυξη, θέσεις εργασίας και φορολογικά έσοδα.
Πρέπει να συγκεκριμενοποιήσουμε την προσπάθειά μας αν θέλουμε να έχουμε πιθανότητες ανάκαμψης. Πολλοί μπορεί να μην συμφωνούν με τους συγκεκριμένους αναπτυξιακούς στόχους ή να είχαν άλλους κατά νου. Όλοι όμως συμφωνούμε ότι πρέπει να μπει η ρότα στο καράβι για πρακτικούς αλλά και ψυχολογικούς λόγους... γιατί η ρότα ζωντανεύει την ελπίδα και μαζεύει τις δυνάμεις του τόπου να κινηθούν συντεταγμένα.
Έχω δει και άλλα κόμματα να κινούνται προγραμματικά προς την συγκεκριμενοποίηση των αναπτυξιακών στόχων και ελπίζω αυτό να γίνει μεθοδευμένα και μελετημένα και όχι μόνον σαν προγραμματική άσκηση επί χάρτου.
Ένα δεύτερο σημείο το οποίο θεωρώ σημαντικό και νομίζω ότι αφήνει σε αοριστία η ομιλία Σαμαρά είναι το που θα βρεθούν τα 11 δις που ζητάει η Τρόικα. Αντιγράφω παρακάτω το σχετικό απόσπασμα της ομιλίας:
-- Μας ρωτάνε για τα μέτρα του Ιουνίου. Πού θα βρεθούν, λέει, τα 11 δισεκατομμύρια περικοπών που θα χρειαστούν για τα επόμενα δύο χρόνια.
Η απάντηση είναι απλή. Κυρίως από περικοπή σπατάλης. Που υπάρχει άφθονη. Γιατί ως πρόσφατα δεν την άγγιξαν!
Κι όποιος αμφιβάλλει, ας δει τι «πάρτι» αποκαλύφθηκε στο ΙΚΑ τελευταία. Ή με τα επιδόματα και τις συντάξεις μαϊμού. Ακόμα και σε πεθαμένους! Ήδη όλα αυτά υπολογίστηκαν σε 1 δισεκατομμύριο…
Και βρισκόμαστε μόνο στην «κορυφή του παγόβουνου»…
Έχουμε καταθέσει από πέρσι εξειδικευμένες προτάσεις για περικοπές 18,4 δισεκατομμυρίων ευρώ από σπατάλη. Πολλές απ’ αυτές έχουν ήδη υιοθετηθεί. Αλλες περιμένουν τη σειρά τους. Για να αναφέρω ένα μόνο παράδειγμα, έρευνα ελεγκτικών εταιριών ανεβάζει τις εξοικονομήσεις από νέα ηλεκτρονικά διαχειριστικά συστήματα ( το ERP) στο δημόσιο και από την εφαρμογή διεθνών λογιστικών προτύπων γύρω στα 2,5 δισεκατομμύρια το χρόνο!
Ύστερα το καλύτερο «ισοδύναμο» είναι η ίδια η Ανάκαμψη! Προσέξτε: Για κάθε 1% μείωσης της ύφεσης, το έλλειμμα μειώνεται κατά 1 δισεκατομμύριο...
Σίγουρα τα πάρτι στο δημόσιο υπήρχαν και η αποκάλυψή τους θα δώσει καρπούς αλλά και ο Παπανδρέου στις επιβεβαιώσεις της κλαδικής του των εφοριακών εν πολλοίς στηριζόταν όταν έλεγε πως "Λεφτά Υπάρχουν" και τελικά φως δεν είδε. Ναι θα πει κάποιος αλλά δεν υπήρχε πιθανότατα η διάθεση για τομές που θα απέδιδαν. Αλλά και αν δούμε και αυτά που λέει εδώ ο Σαμαράς, μπορούμε να επισημάνουμε ότι αναφερόμενος στις "μαϊμούδες" του ΙΚΑ κλπ, τις εκτιμά σε 1 δις ως τώρα αλλά κανείς δεν μας λέει πόσο άμεσα εισπρακτέα είναι αυτά ή πόσο εύκολα θα ανευρεθούν τα πολλαπλάσια που χρειάζονται ως τα 11 δις, έστω ως τα 8,5 δις αν αφαιρέσουμε τις εξοικονομήσεις λόγω ηλεκτρονικής διαχείρισης και νέων λογιστικών προτύπων. Το ποσό είναι μάλλον τεράστιο.
Και από μια πρώτη άποψη, η κατακλείδα του αποσπάσματος φαίνεται σε εμένα τον μη ειδικό των οικονομικών, δύσκολα υπολογίσιμη. Αυτό το 1% μείωση της ύφεσης που αντιστοιχεί σε 1 δις μείωση του ελλείμματος, είναι απόλυτο νούμερο δηλαδή κάνουμε την ύφεση από 100 σε 99 ή σχετικό με το ΑΕΠ, δηλαδή κάνουμε την ύφεση από 4,7% του ΑΕΠ σε 3,7% του ΑΕΠ; Το δεύτερο φαντάζει αρκετά πιο δύσκολο. Καταλαβαίνω ότι ρίχνοντας την ύφεση αυξάνουμε παράλληλα και το ΑΕΠ και μειώνουμε ποσοστιαία το έλλειμμα και το χρέος επί του ΑΕΠ αλλά για το 1 δις νομίζω πως χρειάζεται μεγάλο ποσοστό της ύφεσης να εξαλειφθεί.
Κατά τ' άλλα, το σταθερό φορολογικό νομοσχέδιο, η μείωση της φορολόγησης των νομικών προσώπων σε 15%, η μείωση φορολογικών συντελεστών και ΦΠΑ είναι σωστά και αναγκαία για την αναθέρμανση της οικονομίας αν δεν θέλουμε να πνιγεί στην ύφεση που δημιούργησαν οι οριζόντιες τακτικές που ακολουθούνταν και οι δεσμεύσεις των μνημονίων να αποπληρώνονται με προτεραιότητα τα χρέη, που αφαιρούν κάθε δυνατότητα κρατικής επιχορήγησης στο αναγκαό άναμμα της μηχανής της ελληνικής οικονομίας. Οι παραπάνω παράγοντες είναι πιο σημαντικοί για την επιχειρηματικότητα και την προσέγγιση επενδύσεων απ' ότι η μείωση του εργατικού κόστους που επιχειρείται μέσω μνημονίου.
Επίσης θετικές οι εξαγγελίες πρόνοιας για το εργατικό δυναμικό που δείχνει μια τάση επιστροφής στη γεωργία και την κτηνοτροφία. Αυτές μόνον αν δώσουν έμφαση στην ποιότητα και τον επιστημονικό σχεδιασμό θα έχουν εξαγωγικές βλέψεις που τόσο χρειάζεται η χώρα.
Αλλά και πάλι φαίνεται να υπάρχουν στις προγραμματικές δηλώσεις υπερβολές πχ επιστροφή και των 6.5 δις που οφείλει το δημόσιο σε εταιρίες περισσότερα δηλαδή από τα 4.5 δις που λέει η νέα δανειακή σύμβαση. Μοιάζουν κάτι τέτοια σαν προεκλογικές κορώνες περισσότερο και δίνουν μια εντύπωση σαν να είναι τα δις ευρώ μαρουλόφυλλα.
Γενικά οι εξαγγελίες Σαμαρά έχουν την τάση να δώσουν έμφαση στην ανάπτυξη και την αναθέρμανση της οικονομίας, βάζουν κάποιους πιο σαφείς στόχους αλλά δεν αποφεύγουν κενά και υπερβολές, που μπορεί να τις καταστήσουν αν όχι ανεφάρμοστες στο σύνολό τους, ίσως όχι τόσο πειστικές ώστε να επιτύχουν την αναγκαία κοινωνική συσπείρωση, που χρειάζεται να υπάρξει για να ξεκινήσουμε τον αγώνα για το ξανακτίσιμο αυτού του κράτους και την επανάταξη του κοινωνικού ιστού του, που έχει διαρραγεί. Και ο λαός αυτός είναι δύσκολο να πειστεί όταν οι πολιτικοί του ταγοί έχουν δεσμευτεί πως ακόμα και αν πεινάσει, αυτοί πρέπει με προτεραιότητα να αποπληρώσουν τις δανειακές τους συμβάσεις. Άλλο περικοπή των σπαταλών και άλλο δέσμευση στην εξαθλίωση. Συνεπώς η προσπάθεια απόκτησης εμπιστοσύνης του κόσμου πρέπει να περιλαμβάνει την πλήρη σαφήνεια στόχων και ενεργειών χωρίς υπερβολές και αοριστίες και τη δέσμευση ότι θα περικόψουμε τα περιττά, τα σπάταλα, τις λοβιτούρες και τις αρπαχτές και όχι τα αναγκαία και θα ματώσουμε αν ο όποιος Τόμσεν δεν το καταλαβαίνει. Προς το παρόν δεν νομίζω ότι τέτοια εμπιστοσύνη έχει καταφέρει να την κερδίσει το πολιτικό σύστημα και ιδίως εκείνο που εμπλέκεται με τη δημιουργία της κρίσης.
Αλλά για να λέμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη, δυστυχώς και οι μη εμπλεκόμενες άμεσα στη δημιουργία της κρίσης δυνάμεις και οι νέες δυνάμεις αοριστολογούν κυρίως και δημοκοπούν, παρά βάζουν επί τάπητος ιδέες, που πρακτικά θα βοηθήσουν τη χώρα να μην χάσει όχι μια αλλά περισσότερες γενιές στο βωμό της οικονομικής κατάπτωσης.
σε θέματα φορολογίας και τουρισμού, καλά τα πήγε στα λόγια. Το θέμα είναι τι θα κάνει όμως, γιατί τα λόγια τα παίρνει ο άνεμος, αυτός θα το παίζει πρωθυπουργός για 4 χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροτείνω: Όποιος υπόσχεται κάτι πριν τις εκλογές, και μετά δεν το κάνει άμεσα, στην κρεμάλα στο Γουδί. Τέρμα τα αστεία.
Βενιζέλος: -Ο κ. Σαμαράς θέλει να δώσει φορολογική αμνηστία σε όσους έβγαλαν χρήματα στο εξωτερικό, την ώρα που ψάχνουμε τρόπους να προστατέψουμε τα εισοδήματα των χαμηλόμισθων και των μικροσυνταξιούχων. Υπάρχει και ηθικό πρόβλημα. Αν ήταν μια γενική πρόταση για όλες τις καταθέσεις, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, να τη συζητούσαμε. Οι Έλληνες που άφησαν 170 δισ. ευρώ στις ελληνικές Τράπεζες είναι οι χαζοί της υπόθεσης;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔίκαιη η τοποθέτηση Βενιζέλου από την άλλη όμως αν έτσι πετύχεις τη γρήγορη επιστροφή των καταθέσεων, με κίνητρο αυτή την αμνηστία τότε ίσως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και η πολιτική πάντα έχει τον μακιαβελισμό κάπως μέσα της.
Επίσης το ηθικό θέμα δεν το διέκρινε άραγε ο κος Βενιζέλος στο ζήτημα των αυθαιρέτων; Και εκεί κάποιοι αρκετοί πονηροί δικαιώθηκαν σε βάρος των νομοταγών... Και δεν αναφέρομαι στα αυθαίρετα του Περάματος.