Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010

Καλαθοσφαιρικά διλήμματα και εξωαγωνιστικά "μετάλλια"

Επειδή γίνεται πολύς λόγος για το αν θα πρέπει να κερδίσουμε ή να καθήσουμε να χάσουμε σήμερα από τη Ρωσία στο Μουντομπάσκετ, σκέφτομαι τα εξής:
  1. Ίσως θα έπρεπε πρώτα-πρώτα να σκεφτόμαστε αν μπορούμε να κερδίσουμε τους Ρώσους. Όχι ότι η Ρωσία σε αυτό το τουρνουά είναι το φόβητρο άλλων χρόνων, αλλά και τα στατιστικά και η ουσία των δικών μας εμφανίσεων, μας έχει πείσει ότι η νίκη είναι στο τσεπάκι μας και πρέπει να κάνουμε "προσπάθεια" για να χάσουμε;
  2. Σίγουρα είναι γελοιοποίηση του αθλητισμού το να σκέφτεσαι ότι είναι καλύτερα να χάσεις για να έχεις καλύτερη πορεία με ευκολότερους αντίπαλους στο τουρνουά. Η Εθνική Ελλάδος δεν έχει κάτι ν' αποδείξει ως προς το αγωνιστικό της επίπεδο μετά από αρκετές επιτυχίες σε διάρκεια ετών και πιθανότατα είναι καλύτερο να δείξει αθλητική εντιμότητα, θα έλεγα και γενναιότητα, στη συγκεκριμένη περίσταση και με δεδομένο ότι υπάρχει σχετικό προηγούμενο με αγώνα με τη Γαλλία παλαιότερα, που κατηγορηθήκαμε για σκοπιμότητα.
  3. Γνωρίζω και τις δυνατότητες του Ισπανικού μπάσκετ και την κακή παράδοση μαζί τους και το γεγονός ότι η ως τώρα κακή τους εμφάνιση μπορεί να είναι συμπτωματική και το "θηρίο" να κρατάει δυνάμεις και να ξυπνήσει όταν χρειαστεί. Και τι έγινε; Αξίζει να πάρεις ένα μετάλλιο, όπως πιθανόν πάρει η Τουρκία, έχοντας παίξει με Νέες Ζηλανδίες και λοιπά, αποφεύγοντας τους δυνατούς, λόγω συστήματος διεξαγωγής των αγώνων; Ναι, το κάναμε και μεις στο πρόσφατο παρελθόν, έχει γίνει και από άλλους και ίσως όχι πάντα εκούσια αλλά πολλές φορές συμπτωματικά. Ας δείξουμε αυτή τη φορά το ότι μπορούμε να κάνουμε στα δύσκολα! Και τι έγινε αν αποκλειστούμε; Ας προσπαθήσουμε την υπέρβαση με βάση τις αγωνιστικές μας δυνάμεις και όχι το "ανέβασμα στον αφρό" από τις ιδιαιτερότητες του συστήματος διεξαγωγής. Η όποια επιτυχία μας τότε θα έχει μεγαλύτερη αξία αλλά και η τυχόν πιθανή αποτυχία μας και δικαιολογημένη θα είναι και μπορεί να συνοδεύεται από τέτοια αξιόλογη προσπάθεια, που πραγματικά να σβήνει την πίκρα του αποκλεισμού.

    Στο κάτω-κάτω, ποιος ξέρει ... Μπορεί όντως το θηρίο να είναι λαβωμένο και να μπορεί αυτά που ως τώρα έδειξε, δηλαδή να είναι μια ομάδα, που την κόντραρε και ο Λίβανος.
    Θα πει κάποιος μετά το πρώτο, υπάρχει και δεύτερο πιο ισχυρό θηρίο (οι ΗΠΑ). Είπαμε, ίσως είναι καιρός να κάνουμε αν όχι την δύσκολη αγωνιστική, έστω την προφανή υπέρβαση αθλητικού ήθους. Είναι και αυτό ένα μετάλλιο!

4 σχόλια :

  1. η ιστορία γράφει την τελική θέση και το μετάλλιο, και όχι εάν εσύ έχασες σκόπιμα, για να αποφύγεις τα θηρία. Ποιό μάθημα ήθους θα διδάξουμε ξαφνικά, θα γελάνε μαζί μας ότι εκτός όλων των άλλων, είμαστε ρομαντικοί βλάκες.

    Η απορία μου όμως είναι άλλη: Καλά εμείς πιθανόν να επιλέξουμε να παίξουμε πιο μέτρια, οι Ρώσσοι άραγε τι θα επιλέξουν? Να νικήσουν να παίξουν αυτοί με τα θηρία?

    Μόνο εμείς είμαστε έξυπνοι και καταλαβαίνουμε πως μια ήττα πιθανόν μας συμφέρει? Οι Ρώσσοι κοιμούνται με τα τσαρούχια? Αμφιβάλλω.

    Έχω την εντύπωση πως σήμερα το απόγευμα, θα δούμε μεγάλη παρωδία μπάσκετ, και από τους 2 αντιπάλους, και αυτό μπορεί να γραφτεί όντως στην ιστορία.

    Σήμερα, θα δείτε πως τα τρίποντα θα μπαίνουν! Γιατί θα προσπαθούν να αστοχήσουν, και θα σουτάρουν χωρίς άγχος μην χάσουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και τι έγινε αν πάρεις το μετάλλιο λόγω συστήματος αγώνων; Δεν ζούμε στο 87 μπασκετικά; Ούτε καν τη διάρκεια υψηλού επιπέδου του μπάσκετ μας δεν οφείλουμε ν' αποδείξουμε σε κανένα...
    Νομίζω πιο εύκολα από ρομαντικούς βλάκες, μπορεί να μας κατηγορήσουν σαν αιώνια λαμόγια ... μια που έτσι και αλλιώς παγκοσμίως στην μπούκα του κανονιού μας έχουν να μας την πέσουν με την πρώτη ευκαιρία.
    Απ' ότι λένε, οι Ρώσοι έτσι και αλλιώς δεν έχουν μεγάλες προσδοκίες και λόγω Αμερικάνου προπονητή, πιθανόν να παίξουν το παιχνίδι τους, ούτως ή άλλως. Μένει να αποδειχθεί στο γήπεδο.
    Εμένα πάντως μια καλή θέση με νίκες με Ελεφαντοστούν και Ζηλανδία, λίγα πράγματα μου λέει. Ας δείξουμε και κάποια γενναιότητα εν πάση περιπτώσει. Η Ισπάνία χωρίς Γκασόλ είναι ίσως μπροστά μας...Μήπως είναι ευκαιρία να μετρήσουμε πραγματικά τις δυνάμεις μας και όχι να περιμένουμε το σύστημα να μας φέρει στην επιφάνεια σαν φελλούς στο νερό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γιατί, έπαιζαν οι Ρώσσοι? Κι αυτοί κορόιδευαν, οι δικοί μας κορόιδεψαν καλύτερα!!! Ας κρατούσαν το σκορ στο 30-30 εάν ήταν μάγκες οι Ρώσσοι, και όχι να παραπονιούνται... παραπονιούνται που νίκησαν! Τι άλλο θα ακούσουμε? Βάλαμε αυτοκαλάθια και δεν το θυμάμαι? Ας αστοχούσαν κι αυτοί, ποιός τους εμπόδισε?

    ΑπάντησηΔιαγραφή