Πέμπτη 23 Ιουλίου 2009

Προεδρική Εκλογή

Πολύς ντόρος γίνεται για τις θεσμικές ατασθαλίες που επιχειρούνται για την πρόκληση πρόωρων εκλογών με αφορμή την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας.

Ίσως πλέον σημαντικό θα ήταν να δούμε την απογύμνωση του ρόλου του Προέδρου της δημοκρατίας από ουσιαστικές ρυθμιστικές εξουσίες που θα έπρεπε να έχει σε μια σωστή έκφραση του πολιτεύματος της Προεδρευόμενης Δημοκρατίας. Κατ' ουσίαν η εκτελεστική εξουσία κυβερνά ελέω Θεού στα διαστήματα μεταξύ διαδοχικών βουλευτικών εκλογών. Είναι πιθανόν και αυτός ένας λόγος της διαφθοράς της εξουσίας που ζούμε αρκετά χρόνια τώρα στη χώρα μας.

Επίσης νομίζω ότι δεν αλλοιώνεται η μορφή του πολιτεύματος, αντιθέτως ενισχύεται αν και ο Πρόεδρος εκλέγεται απ' ευθείας από το Λαό. Δεν γίνεται έτσι Προεδρική η δημοκρατία μας, μόνο και μόνο λόγω της ανάδειξης προέδρου από το λαό. Προεδρική θα ήταν η δημοκρατία αν ο Πρόεδρος είχε εκτελεστική εξουσία, αλλά εδώ φθάσαμε για καιροσκοπισμούς ιστορικών ηγετών του παρελθόντος να του αφαιρέσουμε και τις ρυθμιστικές εξουσίες.

Μήπως εν τέλει πρέπει να αναθεωρήσουμε τη συνταγματική μας ταυτότητα, με ένα Πρόεδρο πραγματικό ρυθμιστή του πολιτεύματος και σε μια τέτοια περίπτωση εκλεγόμενο και απ' ευθείας από τους ψηφοφόρους;
'Έτσι θ' αποφύγουμε και τα θεσμικά παιχνίδια, που παίζονται σε πολλές περιπτώσεις με την εκλογή του Προέδρου από τη Βουλή.

2 σχόλια :

  1. Προσωπικά είμαι υπέρ της Προεδρικής και όχι της Προεδρευόμενης Δημοκρατίας, εκτός κι αν μιλάμε για Προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία στην οποία οι βουλευτές δεν θα μπορούν να υπουργοποιούνται ή αν συμβεί αυτό θα χάνουν αυτόματα την βουλευτική τους ιδιότητα.

    Αν και βασική αρχή της δημοκρατίας είναι η διάκριση των εξουσιών, εντούτοις στην Ελλάδα υπουργοποιούνται οι βουλευτές με αποτέλεσμα να ταυτίζεται η εκτελεστική με τη νομοθετική εξουσία. Ο ελεγχόμενος γίνεται ταυτόχρονα και ελεγκτής.

    Το παράδοξο αυτό επηρεάζει ιδιαίτερα και την τρίτη εξουσία, τη δικαιοσύνη. Είναι γνωστό ότι στον χώρο της δικαιοσύνης ισχύουν και πολιτικά κριτήρια. Πέραν αυτού όμως, πως μπορεί ο μέσος ανεξάρτητος δικαστής να ορθώσει το ανάστημά του σε κάποιον ο οποίος εκπροσωπεί ταυτόχρονα την νομοθετική και την εκτελεστική εξουσία;

    Το μπέρδεμα αυτό έχει μεγάλη επίπτωση και στην τέταρτη (λέμε τώρα) εξουσία, η οποία για να επιβιώσει φροντίζει να τα έχει καλά με όλους, ενώ θα έπρεπε να ελέγχει τους πάντες.

    Η λύση είναι απλή και δύσκολη ταυτόχρονα, διότι προϋποθέτει ανθρώπους θα είναι πρόθυμοι να χάσουν εξουσίες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το μπέρδεμα μεταξύ των εξουσιών είναι σίγουρο ότι δημιουργεί προβλήματα αδιαφάνειας και διαφθοράς. Ευχαριστώ για την εύστοχη συμπλήρωση για την ύπαρξη μπερδέματος μεταξύ νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας, που επίσης είναι σημαντικό θέμα.
    Υποτίθεται ότι έχουμε ένα κάρο σπουδαγμένους συνταγματολόγους που θεωρούνται κορυφαίοι στον τομέα τους, αλλά όταν είναι παράλληλα και κομματικά στελέχη με κυβερνητικές προσδοκίες, τι μπορεί κάποιος να περιμένει να συνεισφέρουν επιστημονικά; Μένουν εν τέλει μπλεγμένοι συνήθως σε μικροκομματικές σκοπιμότητες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή